فردوسی‌پوردر لحظه هیجانی نمی‌تواند خود را کنترل کند

چندی پیش محمود گبرلو مجری سابق برنامه هفت در صفحه اینستاگرام خود نوشت: گزارشگری عادل فردوسی پور در شب مسابقه ایران و مراکش فاجعه بود؛ نشان داد او مدیر و مجری لحظات بحران و هیجان نیست و در مقابل جواد خیابانی چقدر پخته و حرفه ای این لحظه حیاتی رو گزارش کرد. یکبار دیگه فیلم رو ببینید و کلمات فردوسی پور رو گوش کنید. اولا که اصلا حواسش نبود و تا چند ثانیه اصلا متوجه نشد که قضیه چیه؛ انگار به تلویزیون نگاه نمی‌ کرد و بعد از کلمات بسیار سطحی استفاده کرد… این پسرها! …ای جونم کی ‌روش! و در عوض خیابانی بسیار مسلط هم لحظه گل رو خیلی رسا بیان کرد و هم در لحظه لفظ جهانی رو برای این گل و بازیکنان بکار برد و باز در لحظه به امتیاز بدست آمده هم اشاره کرد ... تو استودیو هم عادل اونقدر هیجان کاذب داشت که حتی دریغ از دو کلمه کلام درست و حسابی و همش میگفت "دیگه نباید امشب آگهی پخش کنند" در صورتی که اصلا بحث آگهی نبود، بلکه خبر ساعت ۲۲ باید روتین پخش می‌شد و یا عدم حضور تحلیل گری قوی که کمک حال او باشد؛ مثل صدر عزیز و در مقابل خیابانی و قاسمی زیبا ترین تحلیل را بر زبان جاری ساختند... وظیفه یک مجری در وهله اول کنترل خود و مخاطب در شرایط هیجانی و بحرانی است. گفت و گوی کوتاهی با «محمود گبرلو»، مجری سابق برنامه هفت انجام داده است که در ادامه می‌ خوانیم:
بنده معتقدم عادل فردوسی پور از مجری های خوب، با تجربه و با سابقه تلوزیون است اما در اجرا به خصوص در زمان ها و مکان های مختلف که فن مجری گری یک سری شیوه های خاص خود را می طلبد، متاسفانه ایشان از این شیوه ها استفاده نمی کنند. به عنوان مثال در شرایطی که مردم شاهد مسابقه ای پر هیجان هستند، با رقیبی سرسخت و قدرتمند و به ویژه اینکه هر آن احتمال شکست بازیکنان ما وجود دارد، مجری گزارشگر ما باید روحیه امید و مقاومت را در دل مخاطبان تلوزیون ایجاد کند.
فردوسی پور سابقه طولانی دارد اما در لحظه هیجانی نمی تواند خود را کنترل کند. او در چند بازی قبلی هم همین طور ضعیف عمل کرد. او بهتر بود در لحظه ای که احساس خطر می کند از باخت احتمالی تیم خودی، جملاتی که امید را در دل مردم زنده نگه می دارد استفاده کند نه اینکه در اوایل مسابقه مراکش - ایران که تیم رقیب هم بسیار قدرتمند جلو آمد، عادل احساس اضطراب و نگرانی کند و نباید مثل دیگران حس ناامیدی مضاعف را به مخاطبین میلیونی تلوزیون انقال دهد.
در همه دنیا همین بحث وجود دارد و چه قدر هم که به این مهم اهمیت می دهند اما متاسفانه مجری هایی همچون عادل با وجود سابقه ای بسیار زیاد در این عرصه انگار هنوز فنون مجری گری را خوب بلد نیستند. مجری نباید حس منفی و اضطراب به مخاطبین انتقال دهد. البته شایان ذکر است که رابطه بنده با عادل فردوسی پور، رابطه ای به شدت دوستانه و همکارانه است و هر گونه نقد من، انتقاد از باب تحلیل و احترام است نه تهمت و توهین.
متاسفانه برخی هواداران عادل پس از انتشار پست اینستاگرامی من با ارسال کامنت هایی سرشار از توهین و ناسزا بنده را دلخور کردند. به طوری که انگار فردوسی پور خدای انهاست! هر کسی ممکن است گزارشگر خوب و مطرحی باشد اما بدون شک دارای یک سری ضعف هایی هم هست. ضعف هایی که باید از باب تحلیل و انتقاد گفته شوند تا اصلاح شود. به نظر من نباید اینگونه بحث ها را سیاسی کرد و طوری جلوه داد که انگار اتفاق خاصی افتاده است نه اصلا این طور نیست.
نباید ما خیابانی را مقابل فردوسی پور قرار دهیم. این ناراحت کننده است که عادل فردوسی پور به عنوان یک مجری خوب، با تجربه و با سابقه حتی همین 4 سال پیش هم که ایران در مقابل آرژانتین بازی می کرد با موضع گیری ای قابل تامل بگوید: کاش هر چه زودتر این بازی تمام شود!. در بازی در برابر مراکش بگوید: کاش داور سوت پایان را بزند!.
بنده در مجموع معتقدم نگاه فردوسی پور به اجرای بازی های مهم و حساس تغییر نکرده و شیوه او برای مجری گری این قبیل بازی ها مناسب نیست. به نظرم این ها همه نشات گرفته از گرایشات منفی حاکم در تفکرات عادل است. برخی از مجری ها در لحظات احساس خطر می ترسند و برخی دیگر شجاعت دارند. عادل فردوسی پور از همین قبلی مجری هایی است که در این لحظات حساس ذهن منفی گرایی اش بسیار شدید است. امیدوارم این شیوه عادل هر چه سریع تر اصلاح شود.

انتهای پیام/