مورد عجیب علیزاده

شاید با سرچی ساده در سایت ویکی پدیا علی علیزاده را تنها یک تحلیلگر سیاسی ایرانی و پژوهشگر فلسفه بدانند اما وی تنها یک تحلیلگر ساده نیست و تا زمانی برای اپوزیسون‌های خارج نشین محبوبیت  داشت که در راستای مواضع و اهداف براندازانه آنان صحبت می‌کرد اما نقطه عطفی که به قول خود علیزاده منجر به تنفر اپوزیسون‌های خارج نشین از این ایرانی مقیم لندن شد، توییت وی درباره سیاست خارجی رهبر انقلاب اسلامی بود.

علیزاده در تیرماه ۱۳۹۴ رهبر ایران را «معمار بزرگ امنیت ملی ایران» خواند و گفت «آقای خامنه‌ای را چه در سیاست داخلی دوست داشته باشیم، منتقدش باشیم،... ایشان معمار بزرگ گرفتن تضمین امنیتی برای نظام جمهوری اسلامی بودند.»

از این تاریخ به بعد بود که شاید مردم داخل نیز بیشتر متوجه عقاید صادقانه وی شدند اما این تنها اظهارنظر وی درباره انقلاب اسلامی نبود و وی پس از آن هم در برنامه پرگار از استراتژی‌های حکومت جمهوری اسلامی ایران دفاع کرد و از جمله اینکه گفت: «این افسانه که در سال ۶۱ پس از آزادی خرمشهر جنگ می‌توانست متوقف شود، افسانه‌ای بسیار عجیب و غیر منطقی است. فرماندهان ارتش هم می‌دانستند که باید مقداری پیش روی کنند و بعد بتوانند صلح کنند؛ و این از منظر عملگرایانه بود، زیرا صدام دیوانه‌ای بیش نبود چونکه در کویت دیدیم. اگر جمهوری اسلامی در خرمشهر متوقف شده بود، صدام دو هفته بعد حمله می‌کرد، همان‌طور که پس از قطعنامه ۵۹۸ باز مرصاد راه انداخت و حمله کرد؛ بنابراین این افسانه‌ای بیشتر نیست. جمهوری اسلامی به دنبال ثبات و امنیت خودش بوده».

شاید اگر ساده‌تر بخواهیم او را روایت کنیم باید بگوییم که علیزاده در هیچ چارچوبی نمی‌گنجد، کما اینکه وی به عنوان تحلیلگر در برنامه‌های شبکه افقِ جمهوری اسلامی ایران، بی‌بی‌سی فارسی، الجزیره و سی‌ان‌ان حضور می‌یابد و در همه جا حرف خودش را می‌زد و در این میان به هیچ کس وامدار نیست اما در همه جا او را به عنوان دانشجوی دکتری فلسفه در دانشگاه میدلسکس به ابراز نظرات خود می‌پردازد و در این میان تلاش نمی‌کند تا نقشی را بازی کند.

 در اینجا باید افسوس خورد آنانی که صدها کیلومتر دورتر از ما هستند به  حقانیت اهداف جمهوری اسلامی با دولت‌های غربی رسیده‌اند اما هستند کسانی در ایران که هنوز  باور ندارند که جوان ایرانی می‌تواند بر روی پای خودش بایستد

 علیزاده و امثال او در میان انقلابیون خارج نشین کم نیستند و حضور آنان مایه تعجبی ندارد اما آنچه مایه شگفتی می‌شود، انتقادات وارده به وی از سوی رسانه‌های اصلاح‌طلب است که هنوز حاضر نیستند ماهیت غرب و اهداف پلیدش را بپذیرند و مرغ آنان بر روی یک پا می‌چرخد، در نتیجه بیانات علیزاده برایشان سخت و گران تمام می‌شود چراکه بنا به عقیده پوچ آنان کشورهای خارجی مدینه فاضله‌هایی هستند که مردم با مدنیت دروغین آنان دیگر هیچ غمی ندارند و عملا اگر کسی به سیاست سانسور و تبعیض آنان اعتراض کند، به زعم آنان در جهالتی به سر می‌برد که میزان آن مشخص نیست.

یکی از موارد جالبی که علیزاده در اظهارات خود به آن اشاره می‌کند، انتقادات وی به ساختار توافق هسته‌ای در کنار بدعهدی آمریکا و دشمنی عربستان سعودی است که با وجود اینکه این حرف‌ها از زبان منتقدان و دلسوزان بسیار گفته شده اما گوش شنوایی برای آنان وجود ندارد  چراکه آنان که در مهد دروغین تمدن و آزادی غرب ساکن هستند به خوبی این امر را مشاهده می‌کنند که این تنها ظاهرسازی پوشالی غرب است و این جامعه توسعه یافته در زیر پوسته خود با مشکلات عدیده‌ای روبروست.

هرچند علیزاده خود را منتقد برجام نمی‌داند و در اظهارات خود به صراحت می‌گوید که  منتقد آنانی است که چهار سال به جوانان القا کردند تمام سرنوشت آینده شان در اتاقهای مذاکره وین و لوزان و ژنو تعیین میشود. انان که نسلی را از نظر ذهنی وابسته بار آوردند. اظهاراتی که در عین سادگی وابستگی فکری دولتمردان را به دولت‌های غربی به نمایش می‌گذارد.

 در اینجا باید افسوس خورد آنانی که صدها کیلومتر دورتر از ما هستند به واقعیت حقانیت اهداف جمهوری اسلامی با دولت‌های غربی رسیده‌اند اما هستند کسانی در ایران که هنوز به تغییر ماهیت جمهوری اسلامی فکر می‌کنند  و باور ندارند که جوان ایرانی می‌تواند بر روی پای خودش بایستد.