پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- علیرضا کمیلی- جلسه ای بود با حضور چند استاد علوم سیاسی ایرانی و چند استاد از جهان عرب. ارایه ها پیاپی انجام می شد و ما دوست داشتیم مثل شمع آب بشویم از خجالت! تحلیل اساتید ما کلی گویی، تاریخی، رهنمودگونه و غیرواقعی و ارایه اساتید عرب، دقیق، کاربردی و واقع نگرانه و به روز بود. تحلیل ایرانی ها از تحلیل های صدا و سیما هم ضعیف تر بود!

غصه دارتر اینکه اکثرا هیچ زبان خارجی صحبت نمی کنند و پاورپوینتی را هم که یکی از معروف ترین شان تعریب کرده بود مملو از غلط های فاحش عربی بود!!

این در حالی است که هنوز در ذهن جامعه ایرانی و حتی برخی نخبگان که نهایتا مترجم از انگلیسی هستند انگاره عرب سوسمارخور! که گزاره ای ناسیونالیستی و نژادپرستانه هم هست همچنان وجود دارد حال آنکه اساسا هیچ انطباقی با واقعیت کنونی جهان عرب ندارد. تعداد مراکز مطالعات راهبردی - مراکز دراسات- در جهان عرب و کیفیت آنها انسان را شگفت زده می کند و مشابه آنها نیز از نظر تعداد تحقیق و کیفیت علمی آنها در ایران یافت نمی شود! این هم احتمالا بخاطر استفاده از تجربه غرب و آموزش دیدن زیر دست آنها و ایجاد ساز و کارهای پویا می باشد.

آنروز فهمیدم که با این اساتید که صرفا می توانند برخی کتب را تدریس کنند ولی در مقام تحلیل راهبردی و شناخت میدانی دارای ضعف های جدی هستند نباید انتظار تصمیم سازی علمی برای مملکت داشت. تلخ اینکه باصطلاح مذهبی های شان نوعا ضعیف تر هم هستند! ناگفته نماند که برخی اساتید جوان، امیدوارکننده بودند و به روزتر و دقیق تر سخن گفتند.

اگر عزمی جدی برای واسپاری امور به جوانان در همه شئون کشور وجود نداشته باشد آینده تاریک تر از امروز است والا می توان به علم و اراده اینان برای تغییر امید بست.