به گزارش پارس به نقل از ایسنا، مجوز ورود به سازمان صداوسیما - با ماشین- صادر نشده است و باید طبق قوانین، تمام راه را تا ساختمان ۱۱ طبقه ی تولید پیاده برویم؛ مسیری نسبتا طولانی که در شب، طولانی تر هم به نظر می رسد.

حراست حاضر می شود با عادل فردوسی پور صحبت کند؛ او که با شنیدن صدای مجری برنامه ی « ۹۰» لبخند به لبش می آید، با شوخی می گوید: آقای فردوسی پور خودتان هستید؟ !

نگاهی به مونتیور اتاقش می اندازد که دیگر فردوسی پور را نشان نمی دهد و ادامه می دهد: صداتون تو تلفن چقدر شبیه تلویزیون است!

پس از صحبت با عادل فردوسی پور، بالاخره راضی می شوند که با ماشین وارد سازمان صداوسیما شویم، نفس راحتی می کشیم. ورود به سازمان صداوسیما همیشه تابع قوانین خاصی است و البته در آن ساعت شب به مراتب سخت تر هم می شود.

مقابل ساختمان ۱۱ طبقه توقف می کنیم. پارکینگ روباز ساختمان، نسبت به ساعات کاری روز خالی است؛ فقط ماشین فردوسی پور و تک و توک چند ماشین دیگر پارک شده اند.

وارد ساختمان تولید می شویم و از حراست داخل ساختمان، سراغ استادیوی شماره ۱۱ را می گیریم اما تازه متوجه می شویم که ورودمان به استادیو نیز به همین راحتی ها نیست و نامه نگاری های خاص خودش را دارد.

مسؤولان حراست از ما می پرسند که کجا می رویم و وقتی به آن ها توضیح می دهیم که خبرنگار هستیم و برای تهیه ی گزارش از پشت صحنه « ۹۰» آمده ایم، با تاکید اعلام می کنند که امکان ورود نیست. یکی از همین افراد هم با صحبت های ما یادش می آید که امروز دوشنبه است و می گوید: اِ… شبکه سه امروز « ۹۰» دارد!

اصرارهایمان برای ورود به داخل استادیو ادامه دارد و تنها مدیر گروه ورزش شبکه سه سیماست که می تواند مسؤولان حراست را متقاعد می کند تا برای تهیه گزارش از میله های لابی عبور کرده و به داخل استادیوی شماره ۱۱ برویم.

آخرین جمله ای که می شنویم این است: تنها نیم ساعت! برای تهیه گزارش وقت دارید.

 

با عجله وارد استادیوی شماره ۱۱ می شویم؛ محلی که برنامه ی « ۹۰» دوشنبه ها از آنجا تولید و پخش می شود. اولین چیزی که توجهمان را جلب می کند، مونیتورهای بسیاری است که در اتاق فرمان قرار دارد. در همین حین عادل فردوسی پور که از مقابل دوربین کنار آمده، به اتاق فرمان می آید و با دیدن ما لبخندی از رضایت می زند.

در بدو ورود به اتاق فرمان با سه اتاق مختلف مواجه می شویم؛ اتاق سمت چپ به اتاق صدا معروف است که تمام تماس های تلفنی با مهمانان در این اتاق انجام می شود. اتاق میانی که از همه بزرگتر است و کارگردان تلویزیونی و منشی صحنه در آنجا مشغول کار هستند و سمت راست که به عنوان اتاق نودال (فنی) معرفی می شود و به پخش پلی بک های اختصاص دارد.

در گوشه ای از اتاق میانی هم یکی از عوامل با لب تابی مسؤولیت مسابقه ی پیامکی برنامه را عهده دار است. پرسش مسابقه ی پیامکی برنامه « ۹۰» در آخرین روزهای سال ۹۱ به طرح پرسشی درباره ی خود این برنامه اختصاص دارد. عادل فردوسی پور این بار از مخاطبانش خواسته است که با اس ام اس هایشان اعلام کنند آیا از برنامه « ۹۰» در سال ۹۱ رضایت دارند یا خیر.

در پشت صحنه « ۹۰» هم خیلی ها از مسابقه ی پیامکی می گویند و عادل فردوسی پور با خنده از همکارانش می پرسد که به کدام گزینه رأی داده اند.

*** خمیازه ای که برای « ۹۰» ثبت می شود

مونیتورهای اتاق میانی در این لحظه، تصاویری از عادل فردوسی پور را نشان می دهند که در آخرین برنامه اش در سال ۹۱، در حال بیان صحبت هایی مبنی بر تشکر از عواملی است که در این یک سال برای ساخت برنامه با او همکاری کرده اند.

در این اتاق، حمیدرضا نامدار مرادی (کارگردان تلویزیونی ۹۰) بر حسب نماهایی که گرفته شده، تصاویر را انتخاب می کند و نگاهش به هنگام شنیدن صحبت های تشکرآمیز فردوسی پور رنگی از احساسات می گیرد.

علی مهرگان، منشی صحنه نیز در کنار اوست و حسین حبیبی، ناظر پخش هم در همان اطراف و از نزدیک شاهد روند کار است.

نامدار مرادی، کارگردان تلویزیونی « ۹۰» از آن دست افرادی است که به نظر می رسد، در طول پخش برنامه هر لحظه اش درگیر است. فشردگی کار او در همان یک ساعتی که در اتاق فرمان هستیم، کاملا به چشم می آید، با این حال با مهربانی به درخواستمان برای مصاحبه ی کوتاه پاسخ مثبت می دهد و در حالی که مدام مراقب آنتن زنده است، بریده بریده سوال هایمان را هم جواب می دهد.

نامدار مرادی که از سال ۸۲ با برنامه ی « ۹۰» همکاری دارد، همزمان با این برنامه ی ورزشی با برنامه های دیگر شبکه هم همکاری دارد. او می گوید: آخرین برنامه ای که کار کردم « پشت صحنه» احسان علیخانی بود.

نامدار مرادی، کارگردانی مسابقات فوتبال را هم عهده دار است. از او می پرسیم که کارگردانی مسابقات فوتبال تا چه اندازه به همکاری اش با « ۹۰» و شناسایی سوژه ها کمک می کند که می گوید: مسلما کارگردانی فوتبال ها به من کمک می کند که در کارگردانی « ۹۰» و شناسایی سوژه ها به این برنامه کمک کنم؛ مثلا این طور بوده که در حین کارگردانی تلویزیونی مسابقه ای، خمیازه ی بازیکنی را در نیمکت ذخیره ها دیده ایم و از همین صحنه به عنوان سوژه ای برای برنامه « ۹۰» استفاده کرده ایم.

از او درباره ی همکاری با عادل فردوسی پور که علاوه بر مجری، تهیه کننده ی برنامه « ۹۰» هم هست، می پرسیم و اینکه چقدر تصمیمات فردوسی پور در کارگردانی تلویزیونی « ۹۰» دخیل است؛ مرادی در این خصوص می گوید: ساخت « ۹۰» در سایه همکاری و همفکری شکل می گیرد؛ بنابراین اگر اتفاقی بیفتد عادل فردوسی پور پیشنهاد می دهد و ما استفاده می کنیم. برنامه متعلق به ایشان است.

کارگردان برنامه ی « ۹۰» سپس با این پرسش ما مواجه می شود که آیا فضای فعلی استودیو ۱۱ به لحاظ زیبایی بصری برای ساخت برنامه ای چون « ۹۰» کافی است؟ که پاسخ می دهد: جا دارد بهتر از این باشد، اما متاسفانه یکسری از اتفاقات مانع از این می شود که دکوری که باید، زده شود.

با تغییر آیتم، نامدار مرادی به سرعت اهرمی را پایین می کشد و همزمان چند دکمه را فشار می دهد؛ مهارت و سرعت دست هایش شگفته زده ام می کند!

او در این زمینه توضیح می دهد: مسلما حرکت دست و سرعت عمل در این کار خیلی مهم است. خصوصا در کارگردانی مسابقات تلویزیونی و بازی های مهمی مثل استقلال و پرسپولیس، این مساله حساس تر هم می شود.

*** کارمان در « ۹۰» از کارگر معدن هم سخت تر است

کارگردان تلویزیونی « ۹۰» به چهار دوربینی که این برنامه را پوشش می دهند، اشاره می کند و می گوید: تعداد چهار دوربین برای یک برنامه تلویزیونی زنده خوب است اما در برخی برنامه های زنده، مثل « پشت صحنه» احسان علیخانی، شش دوربین داشتیم.

نامدار مرادی در لابه لای صحبت هایش از سختی کار در برنامه های زنده می گوید و می افزاید: کار در چنین برنامه هایی حتی سخت تر از کار در معدن است. ما فقط می توانیم در تایم آگهی های بازرگانی استراحت کنیم.

به شوخی به او می گویم پس هیچکس به اندازه شما آگهی های بازرگانی را دوست ندارد که با لبخند سرش را به نشانه ی تایید تکان می دهد.

- کَمِرای ۲ تصویر را بازتر کن.

خوب که نگاه می کنیم، حالا تصویر مهدی مهدوی کیا در مونیتورهای روبه روی کارگردان تلویزیونی از زوایای مختلف دیده می شود، نامدار مرادی را تنها می گذاریم؛ از این لحظه کار او جدی تر هم می شود، البته در این لحظه خود او هم نمی داند قرار است صحنه ی مربوط به اشک های یکی از مطرح ترین بازیکنان تیم ملی فوتبال را ثبت کند.

*** همکاری با « ۹۰» هر هفته اش خاطره است

حمید کویز یکی از صدابرداران برنامه « ۹۰» است که با همکارش، محسن احمدی، دیگر صدابردار برنامه، در اتاق صدا حضور دارند؛ وقتی از او درباره ی استرس همکاری با پرمخاطب ترین برنامه ورزشی تلویزیون می پرسیم، می گوید: برنامه ی زنده بیشتر از استرس، حساسیت دارد.

یکی از آنها هفت سال و دیگری دو سال است که با « ۹۰» همکاری دارند.

کویز درباره ی امکاناتی که برای صدابرداری این برنامه استفاده می شود، اینگونه می گوید: در این برنامه از جدیدترین دستگاه های دنیا استفاده می شود. همه دستگاه ها تجهیز دیجیتالی شده اند و از بهترین میکروفن ها استفاده شده است.

از کویز می خواهیم که از خاطراتش برای همکاری با « ۹۰» بگوید که او ادامه می دهد: هر هفته همکاری با این برنامه برای ما خاطره است. تمام چهار ساعت ساخت برنامه خاطره دارد.

او اضافه می کند: از شروع برنامه تا آخرین دقایق، هر لحظه امکان دارد یک اتفاق جدید بیفتد و اینکه ما باید بر حسب صحبت های عادل جلو برویم.

همزمان با صحبت های کویز، « ۹۰» در حال پخش سوتی های سال ۹۱ این برنامه است.

کویز به آیتم در حال پخش اشاره می کند و در تشریح کارشان به عنوان مثال می گوید: صداهای این بخش، قبلا در مونتاژ توسط مونتورها گذاشته شده است او همزمان با این مصاحبه نیم نگاهی هم به مونیتور روبه رویش دارد و با دیدن سوتی های ۹۰ در سال ۹۱ به خنده می افتد.

کویز می گوید که ساخت همین آیتم مربوط به سوتی های برنامه « نود» حدود یک ماه زمان برده است.

او در ادامه از همکاری با « ۹۰» می گوید و اینکه بچه ها برای ساخت این برنامه ی چهار ساعته باید حسابی با هم مَچ باشند.

صدابردار « ۹۰» در پاسخ به اینکه آیا ساخت برنامه ای چهار ساعته خسته کننده نیست؟ می گوید: من و همکارم با هم در خلال پخش برنامه جابه جا می شویم، در خلال آیتم ها می گوییم و می خندیم و در عین حال حواسمان به برنامه است.

*** عادل خیلی باحال بود!

پخش سوتی های برنامه ی « ۹۰» ، زنگ تفریحی برای سازندگان این برنامه محسوب می شود و خودشان بیش از همه به سوتی هایشان می خندند و برای دقایقی فضای شادی را در پشت صحنه « ۹۰» ایجاد می کند.

در این میان فردوسی پور بیش از همه در رفت و آمد است و فرصتی برای تماشای این صحنه ها ندارد؛ به نظر می رسد مجری « نود» به فکر آیتم بعدی است.

در حین گذشتن از اتاق رژی، حبیبی، ناظر پخش فردوسی پور را صدا می کند و با خنده می گوید: عادل خیلی باحال بود.

فردوسی پور در حالی که با خنده به مونیتورهای اتاق فرمان نگاه می کند، لبخندش را پاسخ می دهد و به سرعت وارد استودیو می شود تا خود را برای رفتن مقابل دوربین و آیتم بعدی آماده کند.

همراه با عادل فردوسی پور از راهرویی کوتاه عبور می کنیم تا به دکورهای « ۹۰» برسیم. همان دکوری که برای بینندگان « ۹۰» کاملا آشناست و ترکیبی از رنگ های سبز و نارنجی و سفید را شامل می شود.

میز و صندلی بلند آیتم « مهمان ۹۰» ، جلوی دکور قرار گرفته و قرار است تا دقایقی دیگر محلی باشد برای همان گفت وگوی خبرساز عادل فردوسی پور و مهدی مهدوی کیا که روزهای متمادی در رسانه ها غوغا به پا کرد.

*** اشتباه در « ۹۰» چقدر گران تمام می شود؟

مرتضی کوشایی، تصویربردار باسابقه ی برنامه ی « نود» است که در کنار دکور ایستاده؛ سراغ او می رویم و او با گرمی از گفت وگو با ایسنا استقبال می کند.

او توضیح می دهد که برنامه ی « ۹۰» با چهار دوربین تصویربرداری می شود و در پاسخ به اینکه آیا استودیو ۱۱، فضای مناسبی برای ضبط برنامه « ۹۰» دارد؟ می گوید: بله؛ از زمانی که به استودیو ۱۱ آمدیم فضای مناسبی برای ضبط « ۹۰» در اختیار داریم؛ البته در مقطعی تمام فضای استودیو متعلق به برنامه ی « ۹۰» نبود، اما با عنایت مسؤولان سازمان، مدتی است که دکور « ۹۰» ثابت مانده است.

کوشایی سپس این پرسش را پاسخ می دهد که اشتباه در یک برنامه ی زنده چقدر گران تمام می شود؟

او می گوید: اشتباه در همه ی برنامه ها رخ می دهد، خصوصا برنامه های زنده؛ اما مسلما درصد اشتباهات در برنامه های زنده بالاتر می رود.

تصویربردار « ۹۰» که تجربه ی کارگردانی و نویسندگی هم دارد، در عین حال می گوید: در برنامه ی « ۹۰» از سوی دوربین، کمتر اشتباه اتفاق افتاده است و کمتر اشتباه دوربینی به لحاظ تیلت و پَن داشته ایم، اما اشتباهی سهوی که کسی از جلوی دوربین رد شود، بعضا پیش می آید. گاه اینگونه است که افراد به عجله می خواهند جمله ای را به عادل بگویند و حواسشان نیست و جلوی دوربین می آیند.

او در پاسخ به اینکه آیا پس از گذشته این همه سال از ساخت « ۹۰» آیا هنوز هم برای ساخت این برنامه استرس دارند؟ گفت: کمتر استرس داریم، خیلی سال است که این برنامه را تولید می کنیم و جمع با هم مَچ شده اند. مشکل اساسی ما چهار ساعت سرپا ایستادن است و حتی به ندرت می توانیم گوشی هایمان را برداریم.

کوشایی اینگونه ادامه می دهد: شاید بزرگترین استرسمان این است که مبادا خودمان اشتباه کنیم. خیلی وقت ها دیده ایم روی آنتن هستیم و سریع خودمان را به دوربین رسانده ایم. زمان طولانی « ۹۰» و آیتم های کوتاه این برنامه و ریتم تند، فرصت کافی برای استراحت به ما نمی دهد.

*** جای شکرش باقی است که « ۹۰» تیتراژ دارد

او درباره اینکه آیا هیچ وقت به این مساله فکر نکرده که در ساخت یکی از موفق ترین برنامه های تلویزیون همکاری دارد، اما کسی او را نمی شناسد؟ چنین می گوید: طبیعت هر برنامه ی موفق در تلویزیون این است که معمولا مجری بیش از دیگر افراد شناخته می شود. خیلی ها برای ساخت « ۹۰» زحمت می کشند و خوشبختانه ما تیتراژ پایانی هم داریم اما « ۹۰» آنقدر دیر تمام می شود که خیلی ها تیتراژ پایانی را نمی بیننند گاهی تا چهار صبح این برنامه به طول می انجامد.

کوشایی که با برنامه های زنده ی دیگر تلویزیون نیز همکاری دارد، ادامه می دهد: جای شکرش باقی است که حداقل « ۹۰» تیتراژ دارد و در آن عوامل معرفی می شوند؛ خیلی از برنامه ها اصلا تیتراژ ندارند و فقط مجری و مهمانان بُلد می شوند و این ویژگی تنها مختص برنامه « ۹۰» نیست.

او ادامه می دهد: « ۹۰» یکی از برنامه های پرمخاطب تلویزیون است و این مساله را به وضوح می توان از فیدبک های یک برنامه فهمید. از اس ام اس هایی که به این برنامه ارسال می شود. حتی در روزی که روز تخصصی « ۹۰» نیست باز هم این برنامه مخاطب بسیار دارد. خوشحالیم که با کمک همه ی بچه ها توانستیم برنامه ای را روی آنتن بفرستیم که تا این حد پرمخاطب است و امیدواریم همان طور که تا الان از این برنامه حمایت شد و رضایت مردم به دست آمد، بتوانیم باز هم پرمخاطب باشیم.

کوشایی این جمله را می گوید و با چشمانی نگران به عکاسمان که در حین پخش برنامه ی زنده در چند قدمی عادل فردوسی پور مشغول عکس برداری است، نگاه می کند. شاید نگران است که به اشتباه جلوی یکی از دوربین ها قرار بگیرد.

از او می خواهم که اگر صدای شاتر دوربین و حضور عکاس در ضبط خللی ایجاد می کند بدون رودربایستی بگوید که لبخند مهربانش دلگرممان می کند و با صدایی آرام، می گوید: اگر صدا اذیت کند، صدابردار می گوید.

او توضیح می دهد: فضای استودیو ۱۱ باز است؛ بنابراین لِوِل صدا را پایین می آورند تا بتوانند صداهای مزاحم را بگیرند.

*** ما دیگر ذهن عادل را می دانیم

همزمان با صحبت های ما و در حالی که عادل فردوسی پور مقابل دوربین با بینندگانش حرف می زند، کودکی ۱۰،۱۱ ساله در حالی که لباس فوتبال به تن دارد، وارد استودیو می شود و روی یکی از مبل های مقابل دکور می نشیند.

با خنده تصویربردار را نگاه می کنم. او می گوید معمولا از این جور مهمانان ها هم در برنامه داریم که همراه مهمان اصلی برنامه می آیند.

کوشایی که تصویربرداری مسابقات ورزشی را نیز برعهده دارد، تاکید می کند که خیلی وقت ها به هنگام تصویربرداری مسابقات فوتبال، تصاویری را می گیرند که بعدها بشود در « ۹۰» از آنها استفاده کرد. او می گوید ما دیگر ذهن عادل را می دانیم و می فهمیم چه تصاویری را باید شکار کنیم که سوژه ی « ۹۰» شود.

او درباره ی پرداختن برنامه ی « ۹۰» به مسابقات لیگ و نحوه انتخاب صحنه های حساس، توضیح می دهد: مسابقاتی را که خود عادل فردوسی پور گزارش می کند به آنها اشراف دارد و سوژه ها را به راحتی انتخاب می کند. اما در باقی موارد به علت علاقه ای که دارد اغلب خودش راش ها را بازبینی و صحنه ها را برای تدوین انتخاب می کند.

*** استرس را مهمانانی دارند که مقابل دوربین قرار می گیرند

صحبتمان با کوشایی رو به اتمام است که صحبت های عادل فردوسی پور روی آنتن زنده هم تمام می شود. از پله ی کوتاه دکور بالا می روم، تا با او گفت وگویی کوتاه داشته باشم. از همان اول می دانم پاسخش چیست اما درخواستم را مطرح می کنم. مثل اغلب موارد پاسخش منفی است و صحبت را به شوخی می کشاند. اصرار نمی کنم خصوصا در شرایطی که می دانم تمام فکرش آیتم بعدی است.

مهدی مهدوی کیا را کنار دکورهای « ۹۰» می بینیم که قدم می زند، او آماده ی رفتن مقابل دوربین است. در دقایق باقیمانده به شروع آیتم، در حال چک کردن موبایلش است. قرار است چند لحظه ی دیگر یکی از دیدنی ترین برنامه های « ۹۰» در سال ۹۱ را رقم بزند.

کوشایی با خنده می گوید: درباره ی استرس از ما نپرسید، استرس را مهمانانی دارند که قرار است مقابل دوربین قرار بگیرند.

برخی از عوامل پشت صحنه ی « ۹۰» در فاصله ی رفتن مقابل دوربین، با مهدوی کیا عکس می گیرند؛ آنها با اینکه بارها بازیکنان مطرح فوتبال را دیده اند، اما باز هم به گرفتن عکس با آنها تمایل نشان می دهند. یکی از آنها می گوید: با خیلی از بازیکنان مطرح فوتبال عکس دارم و در همین حین عکسش با کریم باقری را به ما نشان می دهد.

*** مهدوی کیا: از این به بعد بیشتر « ۹۰» می بینم

در فاصله ی رفتن مهدی مهدوی کیا مقابل دوربین به سراغش می رویم و با او که خداحافظی اش از فوتبال این روزها به خبر داغ رسانه های ورزشی بدل شده است، گفت وگوی کوتاهی درباره ی برنامه « ۹۰» انجام می دهیم.

مهدوی کیا می گوید: « ۹۰» اولین برنامه ی ورزشی در ایران است که مخصوص فوتبال پخش می شود. ۹۰ برنامه ی جذابی است و بیننده زیادی دارد. این برنامه سعی می کند به واقعیت های فوتبال و حواشی آن بپردازد که خوب برای مردم هم جذاب است.

او در پاسخ به اینکه آیا تا به حال شده از « ۹۰» و آنچه در این برنامه مطرح می شود، ناراحت باشد؟ کمی فکر می کند و در حالی که سعی می کند به آرامی صحبت کند تا صدایش مانع کار عادل فردوسی پور نشود که در آن لحظه مقابل دوربین زنده است، می گوید: بعضی اوقات اتفاقاتی افتاده اما انتقاد هم جزئی از فوتبال است؛ ضمن اینکه اگر نقدها سازنده بوده، آنها را پذیرفته ام.

مهدوی کیا در پاسخ به اینکه چقدر برنامه ی « ۹۰» را می بیند هم لبخند تلخی می زند و در حالی که به نظر می رسد به خداحافظی اش از فوتبال فکر می کند، می گوید: برنامه ۹۰ دیروقت پخش می شود و نشستن پای این برنامه کمی برای فوتبالیست ها سخت است؛ البته از این به بعد فکر کنم بیشتر « ۹۰» ببینم.

مهدوی کیا همچنین ابراز امیدواری کند که بخش های کارشناسی ۹۰ بیشتر شود.

از فوتبالیست محبوب کشورمان که قرار است دقایقی دیگر جلوی دوربین « ۹۰» قرار گیرد، خداحافظی می کنیم؛ شاید در این لحظه خود او هم نمی داند که قرار است در کنار عادل فردوسی پور حرف هایی را بگوید که حتی احساسات سرمریی پرسپولیس و رفیق دیرینه اش، یحیی گل محمدی را هم برمی انگیرد.

*** خود عادل موازین را می داند

در همین زمان یکی از عوامل پشت صحنه به ما اعلام می کند که حراست ساختمان تولید با ما کار دارد. یادمان می آید که برای ماندن در پشت صحنه « ۹۰» فقط نیم ساعت وقت داشتیم و با اصرار نیم ساعت دیگر هم وقت اضافه گرفتیم.

برغم باقیماندن سایر گفت وگوها، حسین حبیبی، ناظر پخش برنامه ی « ۹۰» ، آخرین فردی است که می توانیم به سراغش برویم.

از او درباره ی وظیفه ی ناظر پخش در برنامه ای چون « ۹۰» می پرسیم که می گوید: ناظر پخش از لحاظ محتوایی بر پخش برنامه نظارت می کند. پلی بک های برنامه باید توسط ناظر پخش بررسی شوند تا اگر مشکلی دارند پیش از پخش اصلاح شوند. نظارت بر مهمانان برنامه، محتوای کلی برنامه و مسائل فنی از دیگر وظایف ناظر پخش است.

حبیبی درباره ی اینکه چقدر برنامه ی « ۹۰» با اصلاحات همراه است؟ می گوید: خوشبختانه « ۹۰» در این سال ها روال خودش را پیدا کرده است و همه با ضوابط پخش آشنا شده اند. فضای برنامه « ۹۰» نسبت به دیگر برنامه های ورزشی بازتر بوده و بحمدالله همین موضوع باعث جذب مخاطب بسیار شده است.

او درباره چالش های پیش آمده در « ۹۰» و نزاع های لفظی که گاه در این برنامه ایجاد می شود و اینکه آیا خط قرمزی برای اینگونه موضوعات وجود دارد؟ می گوید: خط قرمز چندانی وجود ندارد. ما می گذاریم تا جایی که احترام افراد و شخصیتشان زیر سوال نرود، در حوزه ورزش برنامه جلو برود؛ الحمدالله خود عادل هم آشناست و موازین را هم می داند و حقوق افراد را رعایت می کند و سعی می کند برنامه ۹۰ به سمتی پیش برود که مشکل ساز نشود.

وقتی از ناظر پخش برنامه ۹۰ درباره حضور مدیران تلویزیون در پشت صحنه ۹۰ می پرسیم؟ می گوید: همه بحث ها قبل از آغاز پخش برنامه انجام می شود و در حقیقت اتاق فکری برای این برنامه وجود دارد که در آن همه موضوعات بررسی می شود و پس از آن در حین پخش اتفاقی نمی افتد.

*** پایان وقت اضافه

صحبت های عادل فردوسی پور و مهدی مهدوی کیا تازه شروع شده که زمانمان در وقت اضافه هم به پایان خود رسیده است؛ از راهروی طولانی طبقه ی هم کف ساختمان تولید به فضای بیرونی جام جم می آییم و نفسی به راحتی می کشیم.

به اتاقک شیشه ای حراست جام جم که می رسیم، صحبت های مهدوی کیا و فردوسی پور به اوج خودش رسیده است. لحظاتی بعد اشک در چشمان بازیکن محبوب کشورمان حلقه می زند. مهدوی کیا از فوتبال خداحافظی می کند. ۹۰،۹۱ به پایان می رسد و ما جام جم را ترک می کنیم.