به گزارش پارس به نقل از خبرورزشی آنچه شنيده‌ايم اين است كه دايي خيلي زود هدايت يك تيم را در ليگ‌ برتر بر ‌عهده مي‌گيرد و در نتيجه ليگ پانزدهم به احتمال فراوان بدون دايي برگزار نخواهد شد.

نگراني‌هاي ما بابت اين بازگشت مثل هميشه سر جاي خود باقي است‌؛ چون مراقبت از وجاهت و اعتبار دايي را يك وظيفه ملي مي‌دانيم و در قبال اين برند معتبر احساس مسئوليت مي‌كنيم اما از سوي ديگر حس مي‌كنيم اين فوتبال در غياب دايي خيلي چيزها كم دارد.

وقتي بازي‌هاي ليگ چهاردهم را در ذهن‌مان مرور مي‌كرديم و نيمكت‌هاي مربيگري را مي‌ديديم، با خود مي‌گفتيم آيا اين فقط علي دايي است كه در اين فوتبال زيادي بود؟
اين روزها مرداني در ليگ‌ برتر مربيگري مي‌كنند كه نه شهرت دايي را دارند و نه در فوتبال به نيمي از اعتبارش دست يافته‌اند. طبيعي است در اين اوضاع بلبشو، ما دايي را ترجيح مي‌دهيم به همه آنهايي كه مي‌خواهند از هر طريقي شده در فوتبال بمانند.

آنها اعتباري براي فوتبال ايران محسوب نمي‌شوند اما دايي افتخار فوتبال ماست. پس هر قدر دايي‌ها در اين فوتبال بمانند، فوتبال از وجودشان منتفع مي‌شود. اين واقعيت ماجراست و جز اين نيست. بازگشت دايي به فوتبال و حضور او در يكي از تيم‌هاي حاضر در ليگ‌ برتر اين مزيت را دارد كه بازي‌هاي ليگ جذاب‌تر مي‌شود.

امثال دايي صداي رساي فوتبال ما هستند. ممكن است اشتباه كنند اما بودن‌شان را در همين فوتبال به نبودن‌شان ترجيح مي‌دهيم. هرگز نمي‌خواهيم و نمي‌پسنديم كه دايي نباشد اما آنهايي كه فوتبال را ارث پدري‌شان مي‌دانند، همه كاره اين ورزش باشند. دايي اگر هزار سال هم اشتباه كند، تمام اشتباهاتش را مي‌پذيريم و او را براي همه اعتبار و وجاهتي كه به فوتبال ما بخشيده است، ستايش مي‌كنيم. 
حتي وقتي به ما مي‌گويند دايي دوست دارد يكسره از او تعريف كنيم، مي‌گوييم حقش است. از دايي بايد هم تعريف كرد و به موقعش البته انتقاد، اما ما دوست داريم دايي در فوتبال ايران باشد و اميدواريم به زودي او را در ليگ ببينيم./خبرآنلاین