چرا حرف مردان نفتی در پارس جنوبی ۲ تا شد؟

به گزارش پارس به نقل از تسنیم، بیست و پنجم خرداد ۱۳۸۹ (۱۵ ژوئن سال ۲۰۱۰) توسعه فازهای ١٣، ١۴، ١٩، ٢٠، ٢١، ٢٢، ٢٣ و ٢۴ آغاز شد تا با بهره برداری از این ۸ فاز پارس جنوبی تا پایان دولت دهم، ٢٥٠ میلیون متر مکعب به تولید روزانه گاز طبیعی کشور افزوده شود.

حاصل این اقدام دولت که در آن زمان از آن با عنوان اقدامی منحصر به فرد در توسعه صنعت نفت کشور یاد می شد، موجب شد تا در پایان دولت دهم نه تنها افزایش تولید گازی از پارس جنوبی محقق نشود بلکه پراکندگی توان مالی و فنی و مهندسی صنعت نفت کشور در منطقه ویژه انرژی پارس، ۱۴ فاز نیمه تمام در توسعه را برای دولت یازدهم به ارث بگذارد.

بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت دولت یازدهم در اولین سفر کاری خود، ۳۱ مردادماه به پارس جنوبی رفت و دستور اولویت بندی در توسعه فازهای این میدان مشترک را صادر کرد. مسئله ای که در یک سال پایانی دولت دهم نیز در نقطه مقابل نظر توسعه همزمان فازهای پارس جنوبی، از سوی مدیران نفتی مورد توجه قرار گرفته بود.

توهم لازم الاجرا بودن حکم دولتی به هر قیمت

موسی سوری که حدود ۷ ماه پس از امضای قرارداد معروف به پروژه های ۳۵ ماهه به شرکت نفت و گاز پارس آمد، امروز عدم تحقق وعده ۳۵ ماهه توسعه ۸ فاز پارس جنوبی را مسئله ای واضح و مشخص در بین مدیران نفتی می داند.

مدیرعامل سابق نفت و گاز پارس در این خصوص اظهار داشت: در آن زمان آقای محمدرضا رحیمی (معاون اول رئیس جمهور دولت دهم) پرسید چه قدر تا پایان دولت مانده، گفتند ۳۵ ماه، ایشان هم گفت زمان ۳۵ ماهه برای اتمام این پروژه ها تعیین شد.

وی افزود: در آن زمان همه مدیران نفتی اعلام کردند که این زمان محقق نمی شود اما تأکید شد که این حکم دولتی است و باید اجرایی شود.

بی توجهی شرکت ملی نفت به تقاضای اولویت بندی

سوری به این موضوع اشاره کرد که وی پس از نهایی شدن این قرارداد، مدیریت نفت و گاز پارس را پذیرفته و ادامه داد: در مدت تصدی پست مدیریت در شرکت نفت و گاز پارس سه بار نامه کتبی به وزارت نفت ارسال کردیم و با ذکر مستندات، خواستار اولویت بندی در پارس جنوبی شدیم اما علی رغم ثبت شدن این مکاتبات در وزارت نفت، نامه ها به شرکت ملی نفت ایران رفت و هیچ گاه جوابی برای آن نیامد.

مدیرعامل سابق شرکت نفت و گاز پارس در پاسخ به اینکه چرا در دو سال گذشته شخص وزیر نفت و شخص شما در مصاحبه های خبری از تحقق وعده ۳۵ ماهه دولت خبر می دادید و در مواجه با رسانه ها نظر واقعی خود را بیان نمی کردید، اظهار داشت: وقتی همه مسئولان می گفتند می شود ما می توانستیم بگوییم نمی شود؟

وی افزود: ما به عنوان وظیفه تلاش کردیم تا این موضوع که پیش از ما نهایی شده را اجرایی کنیم و در ۲۰ ماه اول توسعه پروژه های ۳۵ ماهه، به حق روند توسعه مطلوب بود اما در ادامه با تشدید تحریم ها مشکلاتی پیش آمد که ما پیشنهاد اولویت بندی را مطرح کردیم اما به نظر ما در شرکت ملی نفت ایران توجهی نشد.

وعده تنبیه و تشویق ۵۰ میلیون دلاری چه شد؟

به اعتقاد تمامی مدیران صنعت نفت کشور و تمامی کارشناسان این عرصه، یک پروژه صنعتی به ویژه در حوزه نفت، باید گام به گام روند تعریف شده ای در توسعه را طی کند و پرش از پله ای به پله دیگر در توسعه یک پروژه نفتی به معنای اهمال کاری و نیمه تمام رها کردن کار است، مسئله ای که در برخی از پروژه های نفتی ایران به سرمایه های ملی زیان قابل توجهی وارد کرده است.

اینکه مدیرانی بدون تخصص در صنعت نفت، زمانی ۳۵ ماهه را به صنعت نفت کشور در حساس ترین حوزه مشترک منابع نفتی و گازی تحمیل می کنند، بدون آنکه به تبعات گسترده آن توجهی داشته باشند، هنوز جای سوال بسیاری دارد.

پیش از این مدیرعامل سابق شرکت صدرا نیز که یکی از پیمانکاران بزرگ پروژه های توسعه ای این میدان مشترک است، در آخرین نشست مطبوعاتی خود تعیین زمان ۳۵ ماهه را برای پروژه های پارس جنوبی، سیاسی و غیرواقعی دانسته بود.

اینکه چرا از وعده تنبیه و تشویق ۵۰ میلیون دلاری پیمانکاران به ازای هر ماه تأخیر و یا تعجیل در تکمیل توسعه فازهای ۳۵ ماهه خبری نشد نیز از همین مسئله ناشی می شود که اساسا در وزارت نفت همگان می دانستند عنوان توسعه ۳۵ ماهه پارس جنوبی عملی نبوده و تأکید وزیر نفت و مدیران ارشد صنعت نفت کشور در جدی بودن تصمیم اعمال تنبیه و تشویق ۵۰ میلیون دلاری پیمانکاران نیز در ادامه این نقش آفرینی بوده است.