به گزارش پارس به نقل از خبرگزاری ایسنا،رضا دادویی که به تازگی نمایش «کشتن گربه بابا فونتن» نوشته محمد رحمانیان را در تماشاخانه «باران» به صحنه برده است، در گفت‌و‌گویی با خبرنگار تئاتر ایسنا به طرح این موضوع پرداخت که اساسا نقش رسانه‌ی ملی در حوزه‌ی فرهنگ چیست؟ آیا وظیفه و مسئولیتی در قبال فرهنگ دارد یا اینکه همه چیز وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است؟

او اظهار کرد: در وزارت ارشاد این امکان وجود دارد که سیاستگذاری‌های کلان فرهنگ شکل بگیرد، اما رونق بخشی به حوزه فرهنگ را دستگاه‌های دیگری باید پیگیری کنند. این امر در وهله اول با شهرداری و در وهله دوم با صدا و سیما است که به عنوان حامی حضور داشته باشد. اگر صدا و سیما از این وظیفه عدول کند پس چه نقشی در حوزه فرهنگ قرار است ایفا کند؟

وی با طرح این پرسش که آیا اصولا اهالی تئاتر‌، سینما‌، موسیقی‌ و تجسمی جزو تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان این جامعه هستند یا نیستند؟ گفت: صدا و سیما جز حمایت نکردن و اعتنا نکردن به اهالی تئاتر، سینما و تجسمی چه کار کلانی انجام داده است؟

دادویی ادامه داد: الان نسل جوان‌ جامعه خیلی از آدم‌های سطحی حوزه‌های مختلف را در سطح دنیا می‌شناسد آن هم به دلیل تبلیغات وسیعی که رسانه‌ها انجام می‌دهند و هنرمندانشان را در حد اسطوره معرفی می‌کنند، اما این نسل چقدر از هنر و از هنرمندان خودمان اطلاع دارد؟ چقدر از این نسل و جامعه امروز ما اهالی تئاتر، موسیقی و تجمسی را می‌شناسد؟ این وضعیت حاکی از آن است که رسانه ملی اصولا توجهی به مساله فرهنگ نمی‌کند در حالی که تولید سریال و برنامه‌های گفت‌وگو محور، تنها رسالتی نیست که برعهده تلویزیون قرار دارد.

او با اشاره به جمله امام خمینی(ره) که رسانه ملی می تواند نقش دانشگاه را ایفا کند، گفت: این حرف بسیار کلیدی است، اما آیا رسانه ملی واقعا این کار را انجام داده است؟ رویکرد صدا و سیما در سال‌های اخیر در این جهت بوده که اصلا اهمیتی برای حوزه فرهنگ قائل نشده است. این روزها مردم برای پیدا کردن محلی برای غذا خوردن کلی اطلاعات دریافت می‌کنند، اما در حوزه فرهنگ هیچ اطلاعاتی به آن‌ها داده نمی‌شود و این عدم اطلاع‌رسانی، در حوزه فرهنگ دینی هم وجود دارد. آیا واقعا کتاب دینی، تئاتر دینی و فیلم دینی در این مملکت تولید نمی‌شود؟

این کارگردان و نویسنده تئاتر با بیان اینکه در این حوزه از سوی صدا و سیما کم کاری صورت می‌گیرد‌، افزود: اینکه صرفا یک نفر را به یک برنامه دعوت کنیم تا صحبت کند کافی نیست؛ آن هم وقتی که یک تئاتر با هزار سختی و مشقت شکل می‌گیرد ولی مردم به اندازه کافی در جریان آنچه انجام می‌شود نیستند.

رضا دادویی با بیان اینکه اصلا فرض می‌کنیم رسانه ملی نمی‌تواند همه موضوعات را تبلیغ بکنداضافه کرد: آیا درباره سالن‌های تئاتر هم نمی‌تواند چیزی بگوید تا مردم نسبت به آن آشنایی داشته باشند؟ چرا باید وضعیت تبلیغ تئاتر، کتاب و هنرهای تجسمی و حتی سینما در تلویزیون آنقدر کم باشد که گویی در یک فراموشی قرار گرفته‌اند. هرچند وضعیت سینما نسبت به دیگر حوزه‌های فرهنگ بهتر است، اما گاهی حتی می‌توان گفت که تلویزیون در جهت یادزدودگی عمل می‌کند.

وی در ادامه طرح سوال‌های خود گفت: آیا هنرمندان مالیات نمی‌دهند؟ آیا سهمی در رسانه ملی ندارند؟ وزارت ارشاد اگر تمام تلاش خود را هم بکند مگر چقدر بودجه و توان دارد؟ این وزارتخانه در بهترین حالت می‌تواند فقط بسترسازی و فرهنگ‌سازی کند. در حالی که در همه جای دنیا مسئول اجرای فرهنگ و هنر شهرداری است. شهرداری باید این حوزه را فعال کند، اما در این بین نقش رسانه ملی غم‌انگیز است، چرا که فقط گاهی برنامه‌هایی مثلا در حوزه تئاتر پخش می‌کند که اگرچه به آن‌ها نقد وارد است اما این سوال را هم می‌توان پرسید که این برنامه‌ها چقدر عمومی هستند؟

او خاطرنشان کرد: هنرمندان چشم و گوش جامعه هستند، آن‌ها نگران فرهنگ، آداب و اخلاق اجتماعی هستند که بزرگان نظام هم نسبت به آن دغدغه‌مند هستند، پس چرا صدا و سیما هیچ توجهی به این نگرانی‌ها نمی‌کند؟

دادویی در پایان گفت: تمام اینها در حالی است که اگر قرار باشد تبلیغی در تلویزیون برای تئاتر انجام شود حداقل 60،70 میلیون تومان پول می‌خواهد ولی مگر یک تئاتر با یک سالن کوچک اجرا چقدر می‌تواند درآمد داشته باشد؟ اگر رسانه ملی، ملی است پس باید کمک کند و اگر ملی نیست و خصوصی است بگویند تا آن وقت تکلیف ما مشخص‌تر باشد.