از شهید حُججی تا مهدی کروبی: درسی برای امروز و آینده

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مهران کریمی- 1- این روزها از هم‌زمانی ۲ واقعه می‌توان درس‌ها آموخت:

«محسن حُججیِ» امام (ره) ندیده با ایمان و اخلاص و انقلابی‌گری‌اش حماسه‌ای جاودانه می‌سازد و قهرمان یک ملت می‌شود؛ در اوج افتخار و عزت. قهرمان دفاع از دین و استقلال و امنیت. الگویی بی‌بدیل که همه از هر سلیقه و نگرشی در مقابلش تعظیم می‌کنند و رهبر او را «حجت خداوند» برای همگان معرفی می‌کنند.

2- در سوی دیگر «مهدی کروبی» پس از عمری تلاش و مبارزه همراه با امام (ره) به طُغیان و فتنه‌گری علیه انقلاب و کشور پرداخته و به نقطه‌ی امید استکبار، صهیونیسم و ضدانقلاب تبدیل می‌شود. ساده‌لوحی و بازیچه‌ شدن برای معاندین را به اوج رسانده و بازیگر نمایشِ مضحک و دشمن شادکُنِ «تحصن» می‌شود. چه بد عاقبتی.

3- باید از روح مطهر شهید حُججی عذر خواست برای چنین مقایسه‌ای اما گاهی وقتها غیر از این چاره‌ای نیست. باید این دو را در افقی کلان و تاریخی در کنار یکدیگر دید تا معنای دقیق «رویش» و «ریزش» در مسیر انقلاب اسلامی را بهتر درک کرد. ماندن در مسیر حق نه به سابقه و اسم و رسم که به ایمان،تعبد، دوری از دنیاطلبی، اطاعت از رهبر و حفظ و تعمیق روحیه‌ی انقلابی است. محسن حُججی اینگونه بود و به نماد رویش انقلابی تبدیل شد. کسانی هم اینها را از دست دادند و به نماد ریزش و سقوط تبدیل شدند.

4- با تأمل در این مقایسه است که کلام رهبری را بهتر می‌توان فهم کرد:

«دل انسان غمگین می‌شود و می‌شکند به‌خاطر این‌که چرا کسانی که نان انقلاب را خوردند، نان اسلام را خوردند، نان امام زمان را خوردند، دم از امام زمان زدند، دم از ائمّه‌ی معصومین زدند، حالا طوری مشی کنند که اسرائیل و امریکا و سیا و هرکسی که در هر گوشه‌ی دنیا با اسلام دشمن است، برایشان کف بزنند! این، انسان را غصّه‌دار می‌کند. ولی به شما عرض کنم، بشارتهای الهی این‌قدر زیاد است که هر غمی را از دل پاک می‌کند.» ۱۳۷۸/۰۹/۲۶