به جهنم را از چاه دربیاورید

یارو در پاسخ به بلندترین قله جهان کدام است؟ نوشت بحرالمیت. بعدا فهمید غلط نوشته دست به دعا برداشت که خدایا! کاری کن بحرالمیت بلندترین قله جهان باشه. حکایت طرفداران دو آتشه و به هرقیمت دولت است. 

تا دیروز اگر پنجاه درصد ادبیات به جهنم  و بزدل از کسی صادر می شد گریبان چاک می کردند که خشونت است و نفرت پراکنی و وااخلاقا و واادبا. حالا به تکاپو افتادند تا برای دکمه ی رئیس جمهور پیرهن بدوزند. 

اول منتقدین را به دو گروه منصف و لجوج و تندرو تقسیم می کنند. جوری که منصف فقط شامل جناب حسین فریدون می شود که مثلا گفته باشد: نه داداش! الان نوشیدنی سرد میل نفرمایید بهتره. به مزاجتون سازگار نیست. بعد هم خلق نظریه بهترین دفاع حمله است و تئوریزه کردن خشونت کلامی.

عقلا! روشنفکران! دانشمندان! این لقمه را مثل بچه آدم بخورید. آن سنگ را خود رئیس جمهور با یک کلمه ی زیبا می توانست و هنوز می تواند از چاه در بیاورد: پوزش. همین. 

طرفدار رئیس جمهور نیستم ولی گاهی بدم نمی آید برایش دل بسوزانم و از این جایگاه حقیقتا می سوزم که چه فرصت بزرگی را تبدیل به تهدید کرد.