برخی به استناد فرمایش شما که «حرف درگوشی با کسی ندارم» از اساس منکر تدابیر غیرعلنی رهبری می شوند و هنگامیکه یکی از این تدابیر را از افراد متصدی اجرای آن تدبیر یا مطلع از تدبیر می شنوند می گویند رهبری حرف درگوشی با کسی ندارد و اگر بخواهند علنی می گویند و یا می گوید باید از دولب مبارک آقا بشنوم.

به نظر میرسد فرمایش شما تنها ناظر به این است که رهبری حرفی را در خفا نمی گوید که با بیان علنی احتمالی اش مغایر باشد. کدام برداشت صحیح است؟