پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- رئیس‌جمهور روز شنبه در مراسم افتتاحیه نمایشگاه مطبوعات در مصلای تهران با تأکید بر اینکه نباید با بهانه‌های واهی، قلم‌ها را شکسته و دهان‌ها را ببندیم، گفته بود: باید در جامعه با صدای بلند آزادی مسئولانه را فریاد بزنیم. امنیت برای ما اصل است، ‌اما تنها با تفنگ این امنیت ساخته و حفظ نمی‌شود. روحانی در بخش دیگری از سخنان خود ضمن حمله به رسانه‌های منتقد، آنها را به اجنه تشبیه کرده و در عین حال گفته بود روز به روز اقبال مردمی به این رسانه‌ها کمتر می‌شود.  

رئیس قوه قضاییه با انتقاد از این اظهارات خاطرنشان کرد: برخی می گویند قلم ها را به بهانه های واهی نشکنیم یا دهان ها را به بهانه‌ای غیر اساسی نبندیم؛ واضح است خطاب آنان به دستگاه قضایی است. این نوعی افترا به قوه قضاییه است و بلکه توهین و عجیب است کسانی که چنین افتراها و اهانت هایی را به قوه قضاییه روا می دارند، مدام هم دم از اخلاق و اسلام می زنند. اینگونه افتراها و توهین‌ها با کدام اخلاق و اسلام، سازگار است؟! اینگونه افتراها به قوه قضاییه و تضعیف دستگاه قضایی به سود چه کسی است؟ آیت الله آملی لاریجانی خطاب به گوینده چنین سخنانی تصریح کرد: برادر بزرگوار شما خودتان شفاهاً یا کتباً با واسطه یا بی‌واسطه بارها گفته اید که چرا با فلان روزنامه یا فلان سایت برخورد نمی کنید یا نزد مقام معظم رهبری گلایه می کنید که چرا دستگاه قضایی با فلان روزنامه برخورد نکرده است. اما وقتی در بین اهالی مطبوعات و رسانه حضور می یابید ندای آزادی مطبوعات سر می دهید و اینکه قلم‌ها را نشکنید و دهانها را نبندید! البته ما به هیچ کدام از این سخنان کاری نداریم و راه قانونی خود را می رویم.

ادای آزادی!

کبری آسوپار- فقط 24 ساعت پس از سخنان حسن روحانی در مدح آزادی مطبوعات، معاون حقوقی رئیس‌جمهور در نمایشگاه مطبوعات، از شکایت دولت از رسانه‌ها خبر داد تا آفتابی دلیل آفتاب شود. گفته بودیم که این گفتن‌ها از آزادی مطبوعات، این اعتراض‌های ظاهری به شکستن قلم مطبوعات، فقط در مورد رسانه‌های حامی دولت صادق است و به رسانه‌های منتقد که می‌رسد، هم قلم‌ها را شکسته می‌خواهد و هم رسانه‌ها را بسته، اما اینکه ما بگوییم کجا و اینکه معاون حقوقی رئیس‌جمهور رسماً شکایت حقوقی از رسانه‌ها را علنی کند، کجا!

روحانی می‌گوید رسانه‌ها نباید هتاکی کنند، اما علاوه بر اینکه خود بارها با توهین رسانه‌ها را نواخته است، فردای همین سخنرانی‌اش، مجید انصاری، معاون حقوقی رئیس‌جمهور برخی رسانه‌ها را به رسانه‌های منافقین در سال‌های آغازین انقلاب تشبیه می‌کند! توهینی که هیچ جنجال مدعی ادبی را برنمی‌انگیزد، انگار که جامعه به این مدل ادبیات تدبیر و امیدی‌ها عادت کرده باشد. 

در ادامه، انصاری از شکایت دولت از رسانه‌ها می‌گوید؛ از حق مشروعی که دولت دارد و نمی‌خواهد از آن صرف نظر کند: «هر کجا آزادی هست در کنارش حقی هم تعریف شده است. اگر از مجرای رسانه تجاوز به آزادی و حقوق و منافع ملی شود، برخورد با متجاوز یک تکلیف قانونی است. اگر در این راستا اقدام نکنیم به متخلفان کمک کرده‌ایم.» او با بیان اینکه برخی نشریات ما با رسانه‌های منافقین در اوایل انقلاب تفاوتی ندارند، ابراز داشت: «مدام بذر نا‌امیدی می‌پاشند و از مجاری رسانه سم پمپاژ می‌کنند و فضای فکری جامعه را مسموم می‌کنند لذا ما در مواردی که برخی رسانه‌ها تخلفاتی داشتند، اقدام حقوقی کردیم و قوه قضائیه دنبال خواهد کرد.» در ادامه این سخنان درمی‌یابیم دولت به رسانه‌ها بسنده نکرده و از نمایندگان مجلس هم به دستگاه قضایی شکایت کرده است. نمایندگانی در مجلس قبلی که علیه دولت یا علیه وزرای پیشنهادی برای وزارتخانه‌های مختلف نطق کرده‌اند. 

این یعنی آزادی بیان اعتدالی! یعنی اگر ما شاکی بودیم، قوه قضائیه برخورد کند و اگر ما شاکی نبودیم، چرا باید قوه قضائیه برخورد کند؟ و روز گذشته برگی دیگر ورق خورد و رئیس دستگاه قضا در واکنش به سخنان رئیس‌جمهور که خواستار عدم برخورد با رسانه‌ها شده بود، از درخواست‌های متعدد کتبی و شفاهی روحانی برای برخورد با رسانه‌ها گفت: «برادر بزرگوار! شما خودتان شفاهاً یا کتباً با واسطه یا بی‌واسطه بارها گفته‌اید که چرا با فلان روزنامه یا فلان سایت برخورد نمی‌کنید یا نزد مقام معظم رهبری گلایه می‌کنید که چرا دستگاه قضایی با فلان روزنامه برخورد نکرده است، اما وقتی در بین اهالی مطبوعات و رسانه حضور می‌یابید ندای آزادی مطبوعات سر می‌دهید و اینکه قلم‌ها را نشکنید و دهان‌ها را نبندید!» ادای آزادی با اعتقاد به آزادی متفاوت است، ژست و اداها خیلی زود بر باد می‌رود و نقاب‌ها بر می‌افتد...

وقتی روحانی قلم رسانه ها را شکست

بین سال هشتاد و یک تا هشتاد و چهار، چند بار به دستور شخص حسن روحانی،  سایت بازتاب (تابناک فعلی) مسدود شد چون از مذاکرات هسته ای (در زمان دولت دوم سیدمحمد خاتمی ) که آقای روحانی در راس هیات مذاکره کننده بود، انتقاد کرده بود!

حتی یک بار به دستور دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی دفتر سایت بازتاب مورد بازرسی و تمام کیس های کامپیوترها با حمل یک وانت(بر اساس شهادت شاهدان عینی) به مکانی نامعلوم انتقال داده می شود. چند ساعتی هم مدیر وقت سایت مورد بازجویی و استنطاق قرارمی گیرد.

نبندیم دهان‌ها را با بهانه‌های واهی

محمد زعیم زاده-1- «از قلم شکسته و دهان بسته کاری ساخته است؟ نشکنیم قلم‌ها را به بهانه‌های واهی، نبندیم دهان‌ها را با بهانه‌های غیراساسی، بگذاریم در این جامعه آزادی باشد و بگذاریم آزادی مسؤولانه باشد، امنیت امروز برای ما اصل است اما فکر نکنید تنها با تفنگ امنیت ساخته یا حفظ می‌شود که تفنگ هم به جای خود لازم است. اما قلم چه؟ اما بیان؟ اما فرهنگ؟ اصحاب رسانه و اهالی فرهنگ و هنر می‌توانند امنیت‌آفرین باشند اما اگر خود اصحاب رسانه امنیت نداشته باشند، چگونه می‌توانند امنیت‌آفرین باشند؟ قلم شکسته و دهان بسته؟ نبندیم دهان‌ها را با بهانه‌های واهی!»

اشتباه نکنید! اینها بخش‌هایی از سخنان پرشور مرحوم دکتر علی شریعتی در زمان حکومت طاغوت نیست، فرازهایی از وصیت یک چریک پیر چپگرا برای رفقایش هم نیست، حتی بخشی از تقریرات یک روشنفکر لیبرال در بند زندان در یک حکومت توتالیتر هم نیست، اینها بخشی از سخنان یک رئیس‌جمهور است که 3سال و اندی از زمامداری‌اش گذشته و از قضا قبلا 24 سال هم عضو شورایعالی امنیت ملی بوده و سابقه 16 سال دبیری شورایعالی امنیت ملی را در کارنامه دارد و در سال آخر دولت و در نمایشگاه مطبوعات بر زبان جاری می‌شود، نمایشگاه مطبوعاتی که مسؤول برگزاری‌اش هم معاون مطبوعاتی دولت است، هم نماینده مطبوعات در هیات نظارت بر مطبوعات، هم برگزارکننده انتخابات مدیران مسؤول مطبوعات، هم ناظر انتخابات مدیران مسؤول مطبوعات و هم توزیع‌کننده یارانه مطبوعات!

اینها سخنان کسی است که در زمان تصدی دبیری شورایعالی امنیت ملی درباره فیلم مارمولک معتقد بوده «حتی در رژیم شاه هم که دشمن روحانیت بود، کسی جرأت و جسارت ساخت فیلمی  مثل مارمولک را نداشته است».

2- نمی‌دانم چرا برخی مشاوران جناب روحانی همچنان اصرار دارند به  ایشان مشورت غلط بدهند و بگویند اگر یک بار دیگر در سال پایانی دولت خیلی پرحرارت سخن از «آزادی مطبوعات» گفته شود، ناگهان همه عملکرد 3ساله دولت را در مساله آزادی نقد و بیان و هرچه که هست فراموش می‌کنند و شیفته و واله دولت می‌شوند و یادشان می‌رود چگونه ماجرای «اسمش را نبر» که عن‌قریب است چند ده میلیارد دلار به کشور خسارت وارد کند شده است خط قرمز! فراموش می‌کنند چگونه هر منتقد برجام که به تعبیر حضرات دولتی نفعش «تقریبا هیچ» است حواله می‌شد «به جهنم»، چگونه خبر اقتصادی یک روزنامه مبنی بر «افت بورس» می‌شود «اقدام علیه امنیت ملی» و دلیل خنده اعضای هیات منصفه مطبوعات، ولی مصاحبه پشت مصاحبه علیه رزمندگان مقاومت در سوریه و به نفع جبهه تکفیر و صهیونیست‌ها می‌شود تلاش برای بسط آزادی بیان و عین امنیت ملی، کاش جماعت مشورت‌دهنده با جناب روحانی صادق بودند و می‌گفتند اوضاع حافظه تاریخی جماعت آنقدرها هم خراب نیست، کاش به جناب روحانی یادآوری می‌کردند آنهایی که  در عرصه مطبوعات منصف هستند و مستقل، یک باره آزادمنش شدن دولت را باور نمی‌کنند، دولتی‌ها و غیر‌مستقل‌ها هم که اساسا این مواضع برای‌شان موضوعیتی ندارد کما اینکه مواضع 180 درجه مقابل این هم برای‌شان فرقی ندارد، کاش حضرات مشاور به جناب دکتر روحانی یادآوری کنند که فرض کنیم همه حرف شما را در مساله تکریم نقد و انتقاد و منتقد باور کنند آیا به این ترتیب مساله اقتصاد و معیشت حل می‌شود؟ آیا با این دست‌فرمان قضیه فیش‌های نجومی و ماجرای ذخیره‌های انقلاب جمع‌وجور می‌شود؟ آیا قصه پرغصه 8 هزار میلیارد تومانی صندوق ذخیره فرهنگیان فراموش می‌شود؟ آیا دیگر نیازی به پیگیری ماجرای اختلاس بانک ملی و ملت وجود ندارد؟ یا یک سوال مبنایی‌تر: این فرمایش جناب رئیس‌جمهور که «از فساد نگویید» که در مجلس شورای اسلامی بیان شد، چگونه با کرامت اهل قلم و ضرورت نقد مسؤولانه و باقی خطابه روز شنبه قابل جمع است؟ وقتی این مفاسد وجود دارد و شما با لحن سلطنت‌مآبانه‌تان فرمان می‌دهید که نباید از اینها بنویسیم دقیقا آزادی بیان قرار است چه چیزی را در جامعه اصلاح کند؟ و اساسا رسالت اصلاح‌گرانه مطبوعات قرار است کجا به کار آید؟ گویا مواردی را که دولت و جناب رئیس از مطبوعاتی‌ها می‌خواهند درباره‌شان ننویسند زیاد است. کاش حداقل جناب روحانی لطفی کنند و بگویند دوستان قلم به‌دست حق دارند از چه چیزهایی بنویسند، آن وقت ما جماعت مطبوعات‌چی لااقل تکلیف خودمان را بدانیم که مجبور نشویم بخاطر شکایت پشت شکایت جناب عزیز حقوقدان‌مان راهی دادگاه شویم و از چیزی دفاع کنیم که حتی هیات منصفه دادگاه هم می‌داند شکایت از آن مضحک است! جناب رئیس‌جمهور «یک سوزن به خود زدن و جوالدوز به دیگران زدن» را برای چنین مواقعی گفته‌اند که اگر قرار است کسی اصلاح کند منطق خودش را در مواجهه با رسانه، اولینش می‌شود دولت محترم‌تان!

3- نکته جالب دیگر در مانور آزادی بیان روز شنبه در مصلا آنجاست که جناب روحانی می‌گوید «آنها که جز یأس و ناامیدی پمپاژ نمی‌کنند، چه نتیجه‌ای گرفته‌اند؟» حقیقتا سوال اینجاست: چه کسی در کشور یأس و ناامیدی را پمپاژ می‌کند؟ چه کسانی چون نخست‌وزیر حکومت پهلوی که حد ملت ایران را ساخت لولهنگ می‌دانست اراده ملت ایران را در نظر و عمل در حد آبگوشت بزباش و قرمه‌سبزی تقلیل داده‌اند؟ چه کسانی انسداد اقتصادی در کشور ایجاد کردند و دم از هر روز یک گشایش پسابرجامی دادند اما در نهایت تقریبا هیچ نصیب ملت کردند؟ چه کسی حداکثر مقاومت ملت ایران را در مقابل حمله آمریکا تنها 5 دقیقه تخمین می‌زند؟ چه کسانی می‌خواستند برای کشور مدیر از خارج وارد کنند؟ چه کسانی برای درمان گوش خود هم به پزشکان نامی ایرانی اعتماد نمی‌کنند؟ چه کسانی آب خوردن مردم را هم ربط به تفقد کدخدا دادند؟

 

حسن روحانی صادق لاریجانی آزادي قلم ها را به بهانه های واهی نشکنیم