به گزارش پارس ، به نقل ازگل – روزگاری شنیدن نام علی دایی روی سکوها دگرگون کننده حال سرمربیانی بود که روی نیمکت پرسپولیس می نشستند و جماعت سکونشین را از خود ناراضی می دیدند. حمید استیلی بیشترین شعار علی دایی را شنید و دست آخر با چشم گریان رفت. رفت تا پرسپولیس روندی دیگر را طی کند.

با این همه شعار علی دایی از روی سکوها برداشته نشد که نشد… علی دایی سایه نامرئی یا حتی کاملا مرئی روی سکوها ماند تا به وقت ناخوشی حال پرسپولیس از سوی سکوها تجویز شود برای بهبود اوضاع.

حالا علی دایی روی نیمکت است. نه حمید استیلی و نه یحیی گل محمدی و نه هیچ مربی دیگری اوتوریته و کاریزمای لازم برای تبدیل شدن به جانشین او یا تهدید تاج و تختش را ندارند. کار اما وقتی تنگ می شود و بحران وقتی بالا می گیرد یکی باید علم شود تا اعتراض سمبلی داشته باشد. چند ساعت پیش نه در آزادی که در تختی نماد جدید اعتراض رونمایی شد. این بار قرعه بله نام علی کریمی خورد. تا کجا روزگاری برسد و علی کریمی روی نیمکت پرسپولیس بنشیند و بشنود که سکوهای پرسپولیس نام یکی دیگر را صدا می کنند.

علی دایی شروع بدی داشته. تیمش امیدوار کننده نیست و به نظر خیلی راه دارد تا تبدیل شدن به آنچه تماشگر سرخ دوست می پسندد.

با این همه تنها ۶ بازی گذشته. سپاهان و استقلال اگرچه شاید کمی بهتر نتیجه گرفته باشند یا بهتر بازی کنند اما مثل پرسپولیس کم رمق و کم جان نشان داده اند. تراکتور هم اوضاع خوبی ندارد. شاید کمی برای اعتراض زود باشد. البته حق همیشه با مشتری است.