به گزارش پارس به نقل از فارس، علی دایی درباره صعود تیم ملی ایران در جام جهانی گفت: اولین شادی را انتخابات به مردم داد چرا که آن فردی که می خواستند منتخب مردم شد و خدا دوستمان داشت که با صعود تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی شادی بزرگ دیگری را به مردم هدیه کرد. به اعتقاد بنده تمام دنیا فهمیدند که مردم ما تا چه اندازه میهن و ایران را دوست داشته و چه مردم وطن پرستی هستند.

وی افزود: جشن شادی مردم خیلی حرف ها را به دنبال داشت. اتحاد مردم خیلی چیزها را نشان داد. متاسفانه ما خیلی وقت ها این اتحاد را نداشتیم اما در مقاطع مختلف فوتبال شادی را به مردم هدیه کرده و اتحاد آنها را بیشتر کرده است. ضمن احترام به تمام رسانه های ورزشی باید بگویم فوتبال ورزش دیگری است و هیجان عجیبی پس از پیروزی های بزرگ به جامعه منتقل می شود. فوتبال فقط یک ورزش نیست، بلکه در آن اقتصاد، سیاست، مسائل اجتماعی و فرهنگی زیادی نهفته و خروجی های بسیاری دارد.

علی دایی تصریح کرد: از طریق فوتبال می توان خیلی از مسائل و حرف هایی را که نمی توانیم بزنیم بیان کنیم و من امیدوارم این موضوع را درک کرده باشیم و با حمایت همه جانبه از تیم ملی ایران کاری کنیم که فوتبال مان در جام جهانی سربلند باشد و نام ایران دوباره با شادی مردم و موفقیت کشورمان در جهان بر سر زبان ها بیافتد. این موفقیت بزرگ را به کادر مدیریتی فدراسیون فوتبال، کادر فنی تیم ملی، بازیکنان با غیرت و تک تک اعضای تیم تبریک گفته و آرزوی موفقیت می کنم برای فوتبالمان در جام جهانی.

سرمربی پرسپولیس که پس از صعود تیم ملی ایران به اتفاق خانواده و به درخواست دخترش در شادی مردم پس از صعود ایران به جام جهانی شرکت کرده بود درباره انتشار عکس هایی از حضورش در میان مردم گفت: وقتی تیم ملی به جام جهانی صعود کرد می دانستم که مردم خوشحال هستند و این پیروزی را جشن می گیرند. در این میان دخترم از من خواست که به خیابان برویم و ما هم از منزل بیرون آمدیم و می خواستیم یک مسیر ۱۰ دقیقه ای را طی کنیم که در نهایت دو ساعت و نیم در میان مردم بودیم و خوشحالی و شادی آنها روحیه مان را چند برابر کرد و انرژی زیادی به ما بخشید. هیچ چیز به اندازه شادی مردم رضایت بخش نیست. خوشحالم که در این شادی مردم حضور یافتم و از نزدیک این شور و هیجان وصف ناپذیر و صادقانه شان را دیدم و لمس کردم.

دایی در ادامه گفت: مردم هیجان خاصی داشتند و بنده نیز هیچوقت خودم را از مردم جدا ندانسته و بسیار خوشحال شدم که دخترم باعث شد در این جمع مردمی حضور یافته و شادی آنها را از نزدیک نظاره گر باشم. هر چند که در میان جمعیت گیر کردیم و بیش از دو ساعت در خیابان بودیم تا یک مسیر کوتاه را طی کرده باشیم. واقعا از ابراز لطف مردم هم شرمنده شدم.