به گزارش پارس نیوز، 

این سه تساوی اما معنای دیگری هم دارد. دو بازی از این سه بازی مقابل مدعیان قهرمانی و رقیبان مستقیم پرسپولیس بوده و تیم برانکو اجازه نداده آن‌ها بتوانند فاصله‌شان را کمتر کنند.

مرور جریان این دو بازی هم نشان می‌دهد که سپاهان و تراکتورسازی تب و تاب بیشتری برای برد داشتند و فشار زیادی وارد کردند. مساوی برای دو تیمی که به دنبال کم کردن فاصله‌شان بودند، نتیجه خوبی نبود. در عوض پرسپولیس با این تساوی‌ها توانست به آنچه می‌خواهد برسد.

تساوی در خانه ذوب‌آهن که در نیم‌فصل دوم کاملا اوج گرفته، تساوی مقابل سپاهان که با انگیزه زیادی به تهران آمده بود و در نهایت تساوی با تراکتورسازی که بعد از سه شکست به دنبال بردن پرسپولیس بود، نمی‌تواند نتایج بدی باشد.

در مقیاس وسیع‌تر، پرسپولیس این صدرنشینی را مدیون نتایج خوبی است که مقابل مدعیان قهرمانی گرفته. در یکی از معدود فصول لیگ برتر که پنج تیم در کورس هستند، نتایج بازی‌های مستقیم این تیم‌هاست که سرنوشت قهرمانی را تعیین می‌کند.

پرسپولیس هیچ‌کدام از این هشت بازی را نباخت و به رقیبانش هدیه نداد. آن‌ها پدیده را در دو بازی رفت و برگشت شکست دادند، مقابل تراکتور و سپاهان دو بار مساوی کردند و توانستند از استقلال 4 امتیاز بگیرند. پرسپولیس در هفته‌های پایانی لیگ چند بازی سخت با مدعیان قهرمانی داشت که لغزش در آن‌ها می‌توانست صدر را از این تیم بگیرد، ولی تیم برانکو با وجود فشردگی تقویمش از هیچ‌کدام از آن‌ها دست خالی خارج نشد.

این درست نقطه مقابل استقلال شفر است که در بازی‌های بزرگ نتیجه نگرفت و هرگز نتوانست فاصله‌اش با صدر را جبران کند. پرسپولیس هرچند در تبریز گل اول را زد و می‌توانست برنده شود، ولی همین یک امتیاز هم توشه خوبی برای قهرمانی است.