سیاه‌ترین روز دوران پسا-فرگی

این بدترین نمایش دوران پسا-فرگی بود. پنج سال پیش در یکشنبه عید پاک (ایستر)، شکست 0-2 در گودیسون پارک، اد وودوارد را بالاخره قانع کرد که دیوید مویز جانشین برگزیده سر الکس نیست. با اینکه شکست دیروز به هیچ وجه خط اخراج اوله گونار سولشر را با خودش به همراه ندارد، آن هم تنها سه هفته بعد از امضای قرارداد سه ساله‌اش با باشگاه، اما تک تک بازیکنان یونایتد باید نگران آینده‌شان باشند. سولشر بعد از بازی حتی نتوانست با سیاست همیشگی خودش از همه بازیکنانش دفاع کند و این نکته‌ای بسیار نگران کننده برای تیم است.

یکی از اولین بیانیه‌های سولشر برای بازیکنانش، بعد از اینکه در ماه دسامبر سال گذشته جانشین ژوزه مورینیو شد، این بود که هیچ تیمی نباید مقابل یونایتد بیشتر از آن‌ها بدود. بازی دیروز در حالی به پایان رسید که اورتونی‌های هشت کیلومتر بیشتر از یونایتدی‌ها دویده بودند.

این نمایش حتی در بازی دوستانه‌ای که قرار است در ماه می بین منچستر یونایتد و بایرن مونیخ، با حضور بازیکنانی که در فینال 1999 نوکمپ حاضر بودند، از جمله خود سولشر، هم قابل قبول نیست، چه برسد به بازی بسیار حساسی که سه امتیازش برای زنده نگه داشتن امیدهای کسب سهمیه چمپیونز لیگ حیاتی بود. بی‌جهت نبود که بعد از سوت پایان ویکتور لیندلوف و دیوگو دالو و اسکات مک‌تامنی سمت هوادارانشان رفتند و ازشان عذرخواهی کردند. این کمترین کاری بود که ازشان بر می‌آمد.

بدترین خبر برای هواداران یونایتد اینجاست که چند روز آینده می‌تواند حتی شکستی سنگین‌تر هم برایشان به همراه بیاورد. بعد از باخت 0-3 در خانه بارسلونا و شکست تحقیرآمیز 0-4 در گودیسون پارک، شاگردان سولشر چهارشنبه شب باید در اولدترافورد برابر منچستر سیتی قرار بگیرند. از تیم پپ گواردیولا که برای بازگشت به صدر جدول و افزایش فشار روی لیورپول نیاز به سه امتیاز این بازی دارد، کاملا بر می‌آید که این دنباله را ادامه دهد و پیروزی‌ای 0-5 در دربی منچستر به ثبت برساند.

جرمین جینس، هافبک سابق تاتنهام و کارشناس بی‌بی‌سی، با اینکه سولشر را بهترین گزینه برای رهبری یونایتد نمی‌داند، اما بر این باور است که روند شش باخت در هشت بازی اخیر، نه به خاطر نشستن او روی نیمکت، بلکه نتیجه طبیعی شش سال تصمیمات نادرست، یکی پس از دیگری است. باشگاه در این شش سال مربی پشت مربی عوض کرد، مربیانی که هرکدام در واکنش معکوس به نفر قبلی انتخاب شدند. میلیون میلیون پوند در این دوران خرج شد، بدون اینکه هیچ طرح و برنامه بلندمدتی در نظر باشد. تمدید قرارداد بازیکنان در این دوران هم صرفا بر اساس چند نمایش خوب انجام شد.

سولشر بعد از بازی مقابل اورتون ادعا کرد در یونایتد به موفقیت خواهد رسید. این ادعایی بلندپروازانه و متهورانه بود. نام‌های بزرگ و بسیار باتجربه‌تری از مربی 46 ساله نروژی، از جمله لویی ون گال و مورینیو، با همین هدف پا به اولدترافورد گذاشتند و نهایتا در این راه شکست خوردند. پس اگر ساختار باشگاه، خارج از زمین، تغییر نکند، امیدی به آینده سولشر نخواهد بود.

یونایتد به شدت به یک مدیر ورزشی نیاز دارد. با اینکه وودوارد از ابتدای فصل قصد خودش برای انتخاب بهترین گزینه برای این پست را اعلام کرده بود، اما در حالیکه فصل رو به پایان است، هنوز هیچ خبری در این زمینه نیست. یونایتد با تابستانی پر از رفت و آمد روبرو خواهد بود و می‌توان انتظار داشت حداقل پنج بازیکن از اسکواد اصلی تیم باشگاه را ترک کنند. با این حال هرچقدر هم وودوارد در تابستان دست به جیب شود، بازسازی این تیم با یک پنجره نقل و انتقالات محال به نظر می‌رسید.

سه روز بعد از نمایش فاجعه‌بار برابر اورتون، سولشر و تیمش باید برابر سیتی قرار بگیرند. نگرفتن سه امتیاز از دربی منچستر عملا به معنای به پایان رسیدن امیدهای تاپ فور برای شیاطین سرخ خواهد بود، هدفی که البته بسیار سخت و دشوار برای تیمی که 437 دقیقه است در جریان بازی‌ها گل نزده و 11 بازی بدون کلین شیت را پشت سر می‌گذارد، به نظر می‌آید.

نگران‌کننده‌ترین نکته اما اینجاست که با وجود این نمایش‌های غیر قابل قبول در زمین، مشکل بزرگ‌تر برای باشگاه منچستر یونایتد، خارج از خود زمین فوتبال است.