به گزارش پارس نیوز، مصدومیت بشار رسن و احتمال غیبتش مقابل دحیل بدترین خبر برای برانکو بود که در این بازی سیامک نعمتی را هم به دلیل محرومیت در اختیار ندارد.

 

اگر درمان هافبک عراقی نتیجه ندهد و او به بازی حساس دوشنبه نرسد، دست برانکو در خط میانی کاملا خالی خواهد بود. حتی اگر رسن بتواند به زمین برود، ممکن است کاملا آماده نباشد و البته نیمکت تیم هم برای تعویض در جریان بازی تقریبا خالی خواهد بود.

 


برانکو که به دلیل محرومیت مجبور است تا نیم‌فصل با همین داشته‌ها بسازد، فکر نمی‌کرد دستش به این زودی خالی شود، ولی برای حساس‌ترین بازی آسیایی به دردسر افتاده و روی نیمکت کسی را ندارد که جای غایبان را بگیرد.


استقلال مثل رقیبش از نقل و انتقالات محروم نبود، ولی وضعیت نیمکت این تیم هم تعریف زیادی ندارد. این ضعف در بازی رفت مقابل السد کاملا به چشم آمد و وقتی شفر تلاش کرد با تعویض جریان بازی را عوض کند، ناموفق بود. اگر دست مربی آلمانی در خط میانی خالی نبود، مجبور نمی‌شد چشمی را به یک خط جلوتر ببرد و دفاع تیمش خالی شود. دانشگر، مدافعی که اضافه شد، نمایش ضعیفی داشت تا خط دفاع استقلال متلاشی شود.


بازی برگشت دو تیم در لیگ قهرمانان آسیا درست بعد از بازی‌های ملی قرار گرفته تا یک بار دیگر مربیان باشگاهی با سازمان تیم ملی اختلاف پیدا کنند. استقلالی‌ها از کی‌روش دلخور بودند که چرا در آستانه این بازی حساس شش بازیکن از این تیم دعوت کرده. از طرف دیگر پرسپولیسی‌ها که یک سهمیه داشتند، معتقد بودند که این تیم می‌تواند بازیکنان بیشتری داشته باشد و شاید اگر سهمیه بیشتری داشت مثل استقلالی‌ها معترض می‌شدند که چرا اردوی این تیم به هم ریخته!


با این حال مشکل اصلی را باید در مدیریت همین دو تیم دید که در شروع فصل تیم مناسبی نمی‌بندند. تیم‌های اروپایی هم درست بعد از روزهای فیفا در لیگ داخلی و لیگ قهرمانان به میدان می‌روند، ولی اعتراضی ندارند و با آرایش چرخشی تلاش می‌کنند از این شرایط سخت گذر کنند.
«ویروس فیفا»، اصطلاحی که برای عوارض بازی‌های ملی ساخته شده فقط یک راه درمان دارد و آن استفاده از آرایش چرخشی با تکیه به داشته‌های روی نیمکت است.


استقلال و پرسپولیس که روی کاغذ مدعی سه جام هستند، ابزار کافی برای رسیدن به چنین هدفی ندارند و معمولا ضعف برنامه‌ریزی‌شان را به گردن دیگران می‌اندازند.


نیمکت قوی اول از همه نیاز به بودجه بیشتر و مدیریت قوی دارد، ولی باشگاه‌ها در هر دو مورد کمبود دارند و قید آن را می‌زنند. کافی است به یاد بیاوریم برانکو پیش از محرومیت هم ترجیح می‌داد تیمش را با بازیکنان کمتری ببندد، چرا که از حاشیه‌های نیمکت‌نشینان گریزان بود، ولی در چنین روزهایی است که ارزش و اهمیت نیمکت مشخص می‌شود.