بَبر گوانجو از عرش افتاد

به گزارش پارس به نقل از فارس از صومعه سرا، ورزش یکی از محوری ترین فعالیت های جسمی بشر در راستای دستیابی به تندرستی و روحیه جوان و شاداب است.

ورزش حوزه ای بسیار وسیع و دارای ابعاد مختلف است که برای اقشار مختلف جذابیت های متفاوتی را ایجاد می کند.

سالانه افراد زیادی برای برطرف شدن کسالت، تقویت تندرستی و روحیه شاداب جذب رشته های مختلف ورزشی می شوند اما علاوه بر تندرستی ورزش برای برخی افراد جدا از علاقه نوعی درآمدزایی محسوب می شود.

ورزشکاران در دو بخش حرفه ای و غیرحرفه ای وارد عرصه ورزشی می شوند که در بخش حرفه ای یک ورزشکار تمام وقت و توان خود را صرف رسیدن به مدارج بالای ورزشی می کند.

فوتبال از پر طرفدارن ترین حوزه های ورزشی در دنیا است که سالانه هزینه های زیادی برای رونق این حوزه در کشورها صرف می شود.

فوتبال در ایران نیز مانند بسیاری از کشورهای آسیایی به صورت حرفه ای با بازیکنان حرفه ای و نیمه حرفه ای دنبال می شود.

بسیاری از چهره های سرشناس فوتبال کشور از مناطق مختلف این مرز و بوم رشد کرده اند که صومعه سرا یکی از شهرهای غربی گیلان نیز از این حیث مستثنی نبوده است.

بازیکنان مطرح و بزرگی مانند « مرتضی معبودی» تنها دروازه بان المپیکی گیلان از جمله این ورزشکاران است.

ورزشکاران برتر نیز در دل های خود غمی بزرگ دارند که برای شنیدن درد دل های « مرتضی معبودی، مصاحبه تفصیلی با وی ترتیب داده ایم که در زیر می خوانید:

*فارس: فعالیت ورزشی خود را از چه سالی آغاز کردید؟

معبودی: از سال ۱۳۷۵ به صورت رسمی وارد عرصه ورزش شدم، ابتدا ورزش را با کاراته آغاز کردم و توانستم مقام قهرمانی و نایب قهرمانی استانی را در همان سال ها کسب کنم و به دلیل اینکه پدرم یک کشتی گیر بود پس از مدتی کاراته را رها کرده و به کشتی روی آوردم اما در این رشته ورزشی ماندگار نشدم و سرانجام علاقه اصلی و درونی خود را در ورزش فوتبال جستجو کردم.

فوتبال را با فعالیت در باشگاه « جوانان تولمات» که اکنون به نام باشگاه « شهرداری تولم شهر» خوانده می شود، آغاز کردم و چهار سال به صورت همزمان در رده سنی بزرگسالان و نوجوانان در باشگاه مذکور زیر نظر مربیانی مانند « گل میر موسوی» ، « افشین موسوی» ، « حجت مرادی» و « امیر عدالت خواه» بازی کردم که پس از آن برای خدمت وظیفه عازم سربازی شدم.

پس از خدمت سربازی فعالیت جدی بنده در حوزه ورزش فوتبال به عنوان دروازه بان تیم های مختلف ادامه یافت.

فارس: آیا خدمت وظیفه را در باشگاه خاصی سپری کردید؟

معبودی: بله در ابتدای دوران سربازی در صدد خدمت ورزشی برای باشگاه « پاس تهران» بودم که مورد موافقت این باشگاه قرار گرفت اما به دلیل برخی مشکلات مکانی و مالی نتوانستم در این باشگاه فعالیت کنم.

با پیشنهاد مدیر برنامه های خود « رابین یادگاری» دو سال سربازی را در « تیم فجرسپاسی» گذراندم و پس از پایان خدمت سربازی به « تیم سبحان رشت» راه یافتم.

حاصل چند سال بازی برای تیم سبحان رشت، قهرمانی استانی در سال ۱۳۸۰ بود که موجب صعود این تیم به لیگ دسته سوم کشوری شد.

یکی از مشخصه های تیم سبحان رشت این بود که بازیکنان تیم را جذب کار در شرکت دارویی خود می کردند تا از نظر شغلی نیز تأمین شوند و با تیم سبحان رشت دو قرارداد مجزای ورزشی و شغلی بستم و همزمان جذب کار و ورزش در این شرکت دارویی شدم و پس از مدتی نیز تیم لیگ دسته سوم سبحان رشت با دروازه بانی بنده قهرمان کشور شد.

فارس: پس از کسب مقام قهرمانی پیشنهاد کار جدیدی هم داشتید؟

بله بسیار زیاد قهرمانی در لیگ دسته سوم سبحان رشت موجب ارائه چندین پیشنهاد کاری از تیم ها و باشگاه های ورزشی مختلف به بنده شد که استقلال انزلی، شهرداری لنگرود، چوکای تالش، ذوب آهن اردبیل و سپیدرود رشت از جمله این تیم ها بودند.

با توجه به شرایط مطلوب تیم « سپیدرود رشت» در آن زمان پیشنهاد کاری در این تیم را قبول و حدود چهار سال در این تیم گیلانی بازی کردم.

آن زمان سپیدرود را تنها به دلیل سکوی پرتاب در حوزه ورزشی خود انتخاب کرده بودم در صورتی که به لحاظ مالی وزنه محکمی برایم محسوب نمی شد.

در هنگام قرارداد با سپیدرود چندین پیشنهاد کاری دیگر نیز داشتم اما بنا به دلایلی مورد موافقت قرار نگرفت و پس از مدتی دوباره به تیم سبحان رشت بازگشتم.

دو سال در تیم سبحان رشت دروازه بان بودم که از طرف « کوروش شاددل» سرمربی تیم منتخب فوتبال پنج نفره گیلان « کم بینایان» دعوت به بازی در این تیم شدم.

فارس: بازی در تیم ملی فوتبال منتخب پنج نفره گیلان برایتان چگونه رقم خورد؟

-اوج فوتبال بنده با بازی در تیم منتخب فوتبال پنج نفره گیلان « کم بینایان» همراه بود و در سال های بین ۹۰-۸۹ این تیم با حضور بنده به مسابقات کشوری اعزام شد که با کمترین هزینه و امکانات مقام سوم کشوری را کسب کردم.

در همان سال ها به عنوان دروازه بان برتر کشور شناخته شدم و توانستم رکوردهای ۷۲۰ دقیقه و ۶۵۰ دقیقه گل نخوردن در بازی های مختلف به نام خود ثبت کنم.

فارس: چگونه به تیم ملی فوتبال منتخب پنج نفره کشور دعوت شدید؟

- پس از مدتی با افتخارات گذشته برای آمادگی مسابقات « پارالمپیک گوانجوی چین» به اردوی تیم ملی دعوت شدم و چند ماهی در اردو های سخت تمرین کردیم و جزو نفرات اصلی به عنوان دروازه بان برای اعزام به مسابقات گوانجو انتخاب شدم.

در مسابقات پارالمپیک گوانجوی چین با همراهی و تلاش دیگر بازیکنان به مقام « نایب قهرمانی آسیا» دست یافتیم.

در مسابقات گوانجوی چین بنده با یک گل خورده به عنوان « ببر گوانجو» لقب گرفتم و تیم پس از چند ماه استراحت از مسابقات گوانجو آماده اعزام به مسابقات جهانی آنتالیای ترکیه شد.

فارس: برای حضور مداوم در اردوها و مسابقات مختلف مشکل مرخصی نداشتید؟

بسیار زیاد، همزمان با بازی برای تیم ملی منتخب پنج نفره گیلان تیم سبحان رشت با مشکلاتی مواجه شد که برخلاف واقعیت دلیل اصلی این مشکلات و افت تیم متوجه عدم حضور بنده در تیم شد.

مرخصی ندادن برای حضور در دانشگاه، مسابقات، کسری حقوق یا مرخصی های بدون حقوق از جمله برنامه های تیم سبحان رشت برای تخریب روحی بنده بود، با دلگیری و ناراحتی از اتفاق های تیم سبحان به مسابقات جهانی آنتالیای ترکیه اعزام شدم و توانستیم با مقام قهرمانی جهان وارد کشور شویم.

در مسابقات آنتالیای ترکیه به « ستاره بازی های جهانی» ملقب شدم، یکی از ناراحتی های بزرگ بنده پس از بازگشت از مسابقات آنتالیای ترکیه عدم استقبال مسئولان در فرودگاه بود که حتی در فرودگاه سردار جنگل رشت نیز مسئولان دولتی هیچ استقبالی از بنده نکردند.

در همان سال ها از طرف استاندار وقت گیلان به عنوان ورزشکار برتر استان معرفی شدم.

فارس: از دوران مصدومیت خود بگویید و اینکه چرا از دانشگاه انصراف دادید؟

پس از مسابقات جهانی آنتالیای ترکیه و کسب مقام قهرمانی، مصدوم به استان برگشتم و پس از بازگشت خودم را به تیم باشگاهی خود یعنی سبحان رشت معرفی کردم و با وجود مصدومیت برای تمدید مرخصی های بعدی خود ناگزیر در این تیم بازی کردم، کار در شرکت سبحان و فعالیت های ورزشی و نداشتن مرخصی های کافی موجب شده بود تا از دانشگاه انصراف دهم و در آن زمان دانشجوی رشته تربیت بدنی بودم.

در مسابقات آسیایی « سندایی ژاپن» تیم ملی منتخب پنج نفره کشور مقام نایب قهرمانی آسیا را تجربه کرد و سهمیه حضور در مسابقات المپیک لندن را کسب می کند.

مدتی گذشت و از طرف چند تیم دیگر پیشنهاد بازی به بنده شد اما تیم سبحان رضایت نامه برای حضورم در تیمی دیگر را صادر نکرد.

فارس: شما تنها دروازه بان گیلان هستید که در مسابقات المپیک لندن حضور داشتید، لندن را چگونه پشت سر گذاشتید؟

مرحله اعزامی مسابقات المپیک لندن آغاز شد و بنده به عنوان تنها دروازه بان راه یافته استان به این دوره از مسابقات انتخاب شدم.

فوتبال تیم ملی منتخب پنج نفره کشور با وجود عمر کوتاه در سال های اخیر شاهد یک خروجی ورزشی بسیار خوبی بوده است.

در مسابقات المپیک لندن، تیم ملی به مقام ششم دست یافت البته اگر این تیم پیش از بازی در المپیک در مسابقات شش جانبه اسپانیا حضور می یافت تا از میزان استرس تیم کاسته شود نتیجه بهتری در المپیک حاصل می کردیم.

انصراف از دانشگاه و اخراج از شرکت سبحان داروی رشت مشکلات مالی زیادی را برایم پس از بازگشت از المپیک لندن ایجاد کرد که موجب صدمات روحی بزرگ به بنده شد.

فارس: چه شد که به فکر تشکیل آکادمی فوتبال در صومعه سرا برآمدید؟

علاقه به ورزش فوتبال در وجود بسیاری از جوانان و نوجوانان صومعه سرایی موج می زند این علاقه موجب شد تا نخستین آکادمی فوتبال این شهرستان را در بخش تولمات با هدف آموزش فوتبال به نوجوانان راه اندازی کنم.

اکنون زمین این آکادمی برای تعمیر زیرکشت چمن مصنوعی رفته است و برای استفاده از سالن نیز با برخی موانع و سختی هایی مواجه هستیم.

فارس: دغدغه بزرگ شما در زندگی چیست؟

دغدغه های زیادی در زندگی افراد وجود دارد اما درد یک ورزشکار همواره بی توجهی و حمایت نکردن مسئولان از آنهاست و اکنون با چهار سال سابقه بازی در تیم ملی منتخب پنج نفره کشور و به عنوان تنها دروازه بان المپیکی گیلان جزو بیکاران جامعه محسوب می شوم و از مشکل مالی رنج می برم.

با وجود تأهل و مشکلات مالی شدید همچنان امید به ادامه فعالیت های ورزشی دارم و با وجود اینکه از مسئولان استان و شهرستان محل سکونتم بسیار دل آزرده هستم اما با امید به آینده ای روشن چشم دوختم و عشق به وطن و افتخارآفرینی برای وطنم را در سر می پرورانم.

دوباره به ادامه تحصیل پرداخته ام و اکنون دانشجوی رشته تربیت بدنی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت هستم.

*چه انتظاری از مسئولان دارید؟

-همراهی و حمایت مسئولان گیلان از ورزشکاران نباید تنها محدود به مانور تبلیغاتی و عکس یادگاری با آنها شود و مسئولان اگر خواهان حمایت از ورزشکاران نیستند حداقل مانع تراشی نکنند تا جایگاه ورزش بیش از این در استان متحمل ضرر نشود.