سامان قدوس از آن چهره‌هایی است که می‌تواند تبدیل به یک ستاره بزرگ شود. تا همین چند ماه قبل، کسی او را نمی‌شناخت.

بعضی‌ها جسته و گریخته شنیده بودند بازیکنی ایرانی در سوئد حضور دارد که می‌تواند فوتبالی چشم‌نواز بازی کند. وقتی به تیم ملی سوئد دعوت شد، نامش سر زبان‌ها افتاد اما دست تقدیر، قصه فوتبالی او را طور دیگری نوشته بود. با تلاش‌های کارلوس کی‌روش، در چشم به‌هم‌زدنی، ایران، سامان را روی هوا قاپید تا پیراهن خود را تنش کند، پیراهنی که برازنده‌‌اش هم است.

حالا او بدجور در دل ایرانی‌ها جا کرده و همه به آینده‌‌اش امیدوار هستند. سامان با بازی‌های درخشانی که در لیگ سوئد و لیگ اروپا انجام داد، حالا شدیداً مورد توجه چند باشگاه از لیگ‌های معتبر است و در تابستان قطعاً سوئد را ترک می‌کند. سامان از نظر اخلاقی هم فوق‌‌العاده است. بسیار خونگرم، شوخ و دوست‌داشتنی.

او برای انجام مصاحبه‌های متفاوت هم همیشه آماده است و پاسخ‌های جالبی می‌دهد. وقتی از او پرسیدیم بدترین خاطره‌‌اش در سال 96 چه بود، لبخندی زد و گفت: «من هنوز درس می‌خوانم. وقتی کارنامه‌ام را به مادرم نشان دادم، خیلی ناراحت شد چون نمره‌هایم ضعیف بود. دیدن ناراحتی مادرم واقعاً بدترین خاطره سال بود.» او خاطره‌ای تعریف کرد که شاید هیچ فوتبالیست ایرانی فکر تعریف چنین خاطره‌ای را به سرش هم خطور ندهد. وقتی از سامان سؤال دیگری درباره شام مشترکش با ستاره‌های جهان پرسیدیم، مکثی کرد و با لبخند پاسخ داد: «خیلی سؤال سختی پرسیدید. راستش دوست دارم از بین چهره‌های فوتبالی با رونالدو و مسی شام بخورم.» سامان از بین چهره‌های سینمایی هم گفت دوست دارد با آل‌پاچینو و دنزل واشنگتن شام بخورد‌؛ دو بازیگر بزرگ تاریخ سینما.