مدتی است شاهد حمله های عجیب به عادل فردوسی پور هستیم.

فردوسی پور مضحکه عده ای پوپولیست شده که هر بار بحث های فوتبالی مطرح می شود علیه او جبهه گیری می کنند؛

گویی فردوسی پور در تلویزیون ایران پدیدار شده تا همانند یک هودار در ورزشگاه برای تیم مورد علاقه اش بوق بزند.

دوستان خیلی وقت ها فراموش می کنند جایگاه یک مجری،منتقد یا تهیه کننده یک برنامه تلویزیونی چیست؟

امواج خنده دارتری که علیه بیرنامه 90 به هوا بلند می شود اما تحریم فردوسی پور و این برنامه است! تحریم چه کارکردی دارد در این میان؟

از ما می پرسید می گوییم هیچ! خبر ورزشی روزی پرمخاطب ترین رسانه نوشتاری کشور شد که بازیکنان وقت تیم ملی در سال 1376آن را به صورت دسته جمعی با امضا یک طومار تحریم کردند. از همان روز همه مردم سرازیر شدند به سمت خبر ورزشی؛

این روزها بعضی ها جوری از تحریم فردوسی پور حرف می زنند که گویی هیچ کس برای دیدن 90،ریموت کنترل تلویزیون را به سمت کانال 3 نشانه نمی رود.

قدری ابلهانه است که فکر کنیم فردوسی پور یا هر منتقدی در رسانه ها همانند یک هوادار عادی یا بوقچی ظاهر شود. کار این دوستان نقد و نقادی است؛ نه آن چیزی که برخی در توهمات فانتزی خود بر آن اصرار دارند.