به گزارش خبرنگار ورزشی پارس، تجربه نشان داده به جز مربیانی چون اوفارل، استانکو و راجرز، برانکو و البته کرانچار هیچ مربی خارجی دیگری در فوتبال ایران جواب نداده و نتوانسته دوام بیاورد هرچند مربیانی مثل بوناچیچ و وینگوبگویچ سالهاست که در فوتبال ایران حضور دارند بدون این که سودی داشته باشند.

کی روش سرشناس ترین ناکام پرتغالی

شاید سرشناس ترین مربی پرتغالی که فوتبال ایران حضور او را تجربه کرده است، کارلوس کی روش باشد که نتایج این مربی سابق رئال مادرید و دستیار فرگوسن خیلی ناامید کننده بوده است. این مربی در ۱۴ بازی، ۳ شکست داشته است که ۲ باخت او مقابل تیم های ازبکستان در تهران و لبنان در بیروت که در مرحله ای حساس هم بوده و حکم صعود به جام جهانی را دارد، بوده است. شکست هایی که باعث شده تا رفتن ما به جام جهانی با اما و اگر روبرو شود.

عمر" وینکادا" قد نداد!

معمولا ما ایرانی ها خوش استقبال و بد بدرقه هستیم. وقتی وینگادا با آن همه تجربه قهرمانی به پرسپولیس آمد و عباس انصاری فرد او را به تهران آورد، همه از متحول شدن فوتبال پرسپولیس حرف می زدند اما دیری نپایید که این مربی بادانش پرتغالی اسیر حواشی شد و حتی زمزمه توطئه علیه او توسط دستیاران ایرانی اش به گوش رسید. این مربی پس از شکست مقابل بنیادکار در مرحله حذفی لیگ قهرمانان که در تهران با تک گل ریوالدو از روی نقطه پنالتی به ثمر رسید، از پرسپولیس کنار گذاشته شد اما او پس از برکناری از پرسپولیس به مصر رفت و با تیم خود قهرمان شد!

" کاسیمیرو" و" کاستا" گل کاشتند!

کاسیمیرو و کاستا دو مربی ضعیف پرتغالی که مشخص نشد با چه روزمه ای برای نفت آبادان انتخاب شده بودند، دست به دست هم دادند و این تیم باسابقه و البته بازیکن ساز را به لیگ یک راهنمایی کردند. ۲ مربی ای که جایگزین همدیگر شدند ولی هیچ برآیندی نداشتند و فقط شاید سقوط نفت به لیگ یک را بتوان تنها دستاورد این ۲ مربی پرتغالی برای آبادانی ها نام برد.

" سیبلوی" پرتغالی قربانی صندلی مدیریت شد

تونی اولیویرا لیگ دوازدهم جایگزین امیر قلعه نویی در تراکتور سازی شد و تیم نائب قهرمان را تحویل گرفت. این مربی که پیش بینی می شد، کار سختی با تراکتور در لیگ داشته باشد، کار خود را شروع کرد و در اوایل فصل نتایج خوبی نگرفت اما رفته رفته این تیم متحول شد و فوتبالی مدرن و پیشرفته که سالها بود، فوتبال ایران چنین نمایشی را به خود ندیده بود، به اجرا گذاشت. این مربی به رغم این که زیاد با فرهنگ فوتبالی ما آشنا نبود اما با بضاعت و کمبود مهره هایی که داشت، موفق شد تراکتور را به یک مدعی تبدیل کند. تیمی که کارشناسان معتقدند با تیم زمان قلعه نویی قابل مقایسه نبود و حتی ضعیف تر هم شده بود. این تیم که در لیگ قهرمانان آسیا شروع خوبی داشت، اما به یک باره به دلیل کمبود بازیکن در فشردگی بازی های آسیایی و لیگ برتر دچار افت شدیدی شد و نهایتا از آسیا کنار رفت اما شکست ۴ بر ۲ خانگی مقابل الجیش باعث شد تا مدیران تراکتور او را برکنار کنند.

تماشاگران تبریزی که می دانستند مقصر ناکامی های تراکتور تونی اولیویرا نیست، جعفری مدیرعامل این تیم را با شعار" جعفری حیاکن، تراکتور رو رها کن" مورد انتقاد قرار دادند. شاید در ایران تنها کار مدیریتی که مدیران باشگاهی ما در مواجهه با انتقادات یاد گرفته اند، برکناری مربی و نهایتا خود را از فشار خارج کردن است که این اتفاق هم گریبان گیر مربی موفق پرتغالی شد. همه می دانند که این مربی چقدر برای موفقیت این تیم تلاش کرد اما بدون داشتن ابزار موفقیت و حمایت مدیر که هیچ گاه در طول فصل صورت نگرفت و نتوانست مدیریت حواشی را جمع کند، آیا رسیدن به موفقیت امکان پذیر است. به نظر می رسد جعفری با اخراج تونی اولیویرا توانست مدتی صندلی مدیریتی خود را حفظ کند و فوتبال ایران را از داشتن مربی بادانش خارجی که خیلی کم وارد می شوند، محروم کند.