سرالکس فرگوسن که پیش از اعلام بازنشستگی‌اش از دنیای مربیگری در 26 سال و نیم حضورش روی نیمکت منچستریونایتد 38 عنوان قهرمانی برای این تیم در رقابت‌های مختلف به ارمغان آورد، داد و فریادهایش بر سر بازیکنانِ کم‌کارش در کنار زمین معروف بود، به طوری که وین رونی کاپیتان شیاطین سرخ در کتابش گفته که هیچ چیز بدتر از داد و فریادهای سرالکس در کنار زمین نبود.

فرگوسن در «انجمن کسب و کار جهانی» در مورد داد و فریادهایی که در کنار زمین داشت، گفت: شایعات زیادی در این خصوص مطرح بود. در طول تقریباً 27 سال مربیگری‌ام شاید در حدود 6 بار این کار را کرده باشم و این را می‌توانید از بازیکنانم هم بپرسید. مشکل اینجا بود که اگر بازیکنی پاسخ من را می‌داد و به نوعی جروبحث می‌کرد، از کوره در می‌رفتم. به هر حال این مشکل من بود.

وی افزود: جاک استین (سرمربی پیشین و فقید اسکاتلند) همیشه به من می‌گفت که بگذار روز دوشنبه با بازیکنانت صحبت کن، اما نمی‌توانستم تا روز دوشنبه صبر کنم، برای همین فردای روز بازی یعنی شنبه می‌رفتم و به بازیکنانم می‌گفتم که چه حسی دارم چون ما تمام طول هفته کار می‌کردیم و انتظار پیروزی در هر بازی را داشتم. من حقیقت و حقیقتِ کار را به بازیکنان می‌گفتم. تمامی بازیکنان هم این موضوع را درک می‌کردند و هیچ‌گاه مقابل من نمی‌ایستادند.

سرمربی پیشین شیاطین سرخ تصریح کرد: هیچ‌گاه با ترس کار نکردم. شما نمی‌توانید هیچ بازی را نام ببرید که منچستریونایتد تحت‌هدایت من با ترس بازی کرد. حرفه من این بود که  به بازیکنان انرژی و روحیه مثبتی بدهم تا آنها بتوانند خودی نشان دهند و دست از لذت بردن از بازی برای این باشگاه نکشند. این امری مقدس برای ما بود.