~~به گزارش پارس ، به نقل از خبرگزاری ایسنا در فیزیک قانونی به نام "پایستگی انرژی" وجود دارد که نقش مهمی را در جهان هستی ایفا می‌کند. بر اساس این قانون انرژی نه بوجود می‌آید و نه از بین می‌رود بلکه از حالتی به حالت دیگر تغییر می‌کند اما اگر این قانون شکلی انسانی و بعدی مدیریتی پیدا کند، نگرانی بزرگی بوجود می‌آورد.

این حکایت برخی مدیران ورزشی ایران است که معلوم نیست چه زمانی به ورزش ایران آمده‌اند و چه زمانی قرار است از ورزش بروند. به عبارتی این افراد فقط از سمتی به سمت دیگر تغییر جایگاه می‌دهند و گویی هیچ‌گاه قرار نیست از ورزش ایران بروند و یا حداقل بازنشسته شوند!

این افراد هر چقدر هم که عملکرد ضعیفی در ورزش داشته باشند، باز هم از ورزش ایران خارج نمی‌شود. روزی این افراد در کمیته ملی‌ المپیک هستند، روزی در سازمان تربیت بدنی، روزی در وزارت ورزش و جوانان و روزی هم در فدراسیون‌ها و یا نهادهای ورزشی. برای این افراد جایگاه اهمیتی ندارد و فقط می‌خواهند که در ورزش به حیات خود ادامه دهند.

این که این افراد چه زمانی و چطور از ورزش می‌روند، سوالی است که شاید نتوان جواب قطعی به آن داد. در هر حال ورزش برای این افراد یک پایگاه امن به شمار می‌رود و آنها به واسطه رفاقت‌ها و لابی‌هایی که دارند، ارتباطات خود را حفظ کرده و از این دایره خارج نمی‌شوند.

البته تلاش بلندپایه‌ترین نهادها برای بیرون راندن این افراد از ورزش نیز گاهی ناکام می‌ماند و بازهم این افراد پست‌هایی نظیر مشاور،‌ نایب رییس و یا سمت‌های تشریفاتی دیگر را در فدراسیون‌ها و نهادها به دست می‌آورند.

بدین ترتیب این افراد عملا جایگاه را برای حضور افراد شایسته در عرصه ورزش تنگ می‌کنند.

بخش دیگری از افرادی که ورزش را خانه امن خود می‌دانند، سیاسیون هستند. این افراد با وجود آنکه خود دارای مشاغلی هستند که عملا براساس قانون و وظیفه نباید وقتی را برای فراغت داشته باشند، بازهم تمایل بسیاری دارند که در ورزش حضور داشته باشند.

حضور به عنوان رئیس هیات یک رشته ورزشی در یک استان و یا دیگر پست‌های مشابه از جمله سمت‌هایی است که این افراد به آن چنگ می‌زنند.

انرژی ایران سازمان تربیت بدنی فیزیک وزارت ورزش و جوانان