به گزارش پارس به نقل از روزنامه نود در فصل گذشته ليگ برتر موضوع حق پخش تلويزيوني شايد يکي از مهم‌ترين بحث‌هاي مربوط به اين رقابت‌ها بود که يکي دو هفته نيز منجر به جلوگيري از ورود دوربين‌هاي صدا و سيما به ورزشگاه‌ها و در پي آن عدم پخش اين رقابت‌ها براي بينندگان تلويزيوني شد، بعد از آن بود که مسئولان صدا و سيما با فدراسيون فوتبال قراردادي منعقد کردند و مبلغ 22 ميليارد تومان به عنوان حق پخش مورد توافق قرار گرفت که البته تا امروز اين مبلغ پرداخت نشده است.

اين در حالي است که رقابت‌هاي ليگ قهرمانان اروپا، لاليگا، لوشامپيونه، سري A و بوندس ليگا و البته ليگ جزيره به صورت زنده از شبکه سه يا شبکه ورزش پخش مي‌شوند. آيا قيمت خريد آنها 22 ميليارد تومان بيشتر مي‌شود يا خير؟
براي تهيه گزارش در اين خصوص ذکر اين نکته ضروري است که مسئولان سازمان صدا و سيما يا صحبت نمي‌کردند يا از پاسخ طفره مي‌رفتند و برخي هم که اطلاعاتي در اختيار ما گذاشتند تاکيد داشتند نامي از آنها برده نشود. يکي از اين افراد به 90 مي‌گويد: اين يک واقعيت است که بازي‌هاي خارجي را نمي‌توان با رقابت‌هاي داخلي مقايسه کرد. معمولا رقابت‌هايي که به صورت تورنمنت و فشرده برگزار مي‌شود را صدا و سيما از ابتدا خريداري مي‌کند مانند مسابقات جام‌جهاني برزيل 2014 که 40 ميليارد تومان هزينه خريد آن شد يا مسابقات فوتبال جام ملت‌هاي آسيا که 10 ميليارد تومان قيمت خورد. البته برخي اوقات اين رقابت‌ها منهاي ديدارهاي نيمه نهايي و فينال فروخته مي‌شوند و اين بدان معناست که براي فينال و نيمه نهايي بايد جداگانه در خصوص آنها رايزني کرد. از او در خصوص برخي رقابت‌ها که بدون حق پخش از صدا و سيما پخش مي‌شود سئوال کرديم که وي در اين باره مي‌گويد: در برخي از رقابت‌هاي اروپايي مسابقه با اختلافي چند دقيقه‌اي پخش مي‌شود و حتي با يک نيمه تاخير که ديگر حق پخش در خصوص آن وجود ندارد، يا اين که تک بازي‌هايي از ليگ‌هاي اروپايي پخش مي‌شود و احيانا شکايت شبکه‌هايي که مسئول پخش هستند. به جايي نمي‌رسد.
يکي ديگر از کارشناسان ورزشي صدا و سيما به 90 مي‌گويد: اصل مشکل اينجاست که درآمد تبليغات به حساب خزانه دولت ريخته مي‌شود نه صدا و سيما، در غير اين صورت شک نکنيد صدا و سيما مي‌توانست به راحتي حق پخش رقابت‌هاي داخلي را پرداخت کند، اما به طور مثال همه طرفداران فوتبال از ما انتظار دارند حداقل رقابت‌هاي ليگ قهرمانان اروپا و لاليگا را به صورت زنده پخش شوند و بنده نيز با قاطعيت مي‌گويم. حداقل مبلغي که امکان دارد براي پخش زنده پرداخت شود را صدا و سيما پرداخت مي‌کند. بسياري از مسابقات وجود دارد که ما در دقيقه 90 آن را مي‌خوريم و دليلش اين است که از بيت‌المال پول کمتري براي آن هزينه شود. او در پاسخ به اين سئوال که مبالغي که طي يک سال از طريق صدا و سيما براي خريد مسابقات خارجي هزينه مي‌شود چقدر است، مي‌گويد: بايد ديد در آن سال چه رقابت‌هايي وجود دارد. اگر المپيک جام‌جهاني، جام ملت‌ها و... برگزار شود هزينه هم بيشتر مي‌شود اما رقم دقيق را بنده نمي‌دانم. اگر هم مي‌دانستم اجازه گفتن آن را نداشتم. وي در پاسخ به سئوال ديگري که آيا در گران‌ترين سال اين رقم به 100 ميليارد تومان مي‌رسد، مي‌گويد: خير، به هيچ‌وجه نصف اين رقم هم نمي‌شود. شايد کمتر از حدود يک چهارم...
اما سال به سال ارقام مربوط به بازي‌ها بيشتر مي‌شود.
به هر حال آنچه معلوم است رقمي بين 20 تا 30 ميليارد تومان هزينه صدا و سيما براي خريد بازي‌هاي خارجي است که قطعا طرفداران خاص خود را دارد اما وقتي بودجه براي خريد آن وجود دارد چرا بودجه براي کمک به فوتبال داخلي لنگ مي‌زند؟