برادرمان جناب نوبخت به بخش پاسخگویی!

  هومن جعفری - طنزنویس

در روزهای اخیر بنده به‌عنوان یکی از ارکان جدی و اصیل و شاخص مطبوعات، هیچ درزمینهٔ گرانی و فساد و اختلاس‌های صورت گرفته از بودجه‌های دولتی برای خرید کالاهای مختلف و کنترل نرخ بازار مطلب ننوشتم. دلیلش هم این بود که دوست داشتم در این زمینه مطالعه کنم و بعد حرف بزنم.

نتایج مطالعات بنده به شرح زیراست:

در شرایطی که به علل مختلف کشور دچار بیماری گرانی دلار و کمبود ارز و بالا رفتن وحشتناک قیمت طلا و چیزهای دیگر شده، بودجه‌ای با دلار 4200 تومانی در اختیار عده‌ای از شرکت‌های قرارگرفته تا با واردکردن مقداری کالا قیمت‌ها را در بازار کنترل کنند. نتیجه این کارها به اقدامات زیر منتهی گردید.

1. شرکت‌های دارویی، واردات یا توزیع دارو در کشور را کاهش دادند که قیمت‌ها بدجوری برود بالا که رفته.

2. شرکت‌های واردکننده موبایل و تجهیزات الکترونیک، بخشی از بودجه را پیچانده‌اند، بخش دیگر را موبایل خریده‌اند و همه را با قیمت دلار آزاد به بخش خصوصی فروخته‌اند که نامبردگان هم از عرضه همان گوشی‌ها با قیمت دلار آزاد خودداری کرده، کل یوم همه را انبار کرده‌اند که قیمت بیشتر برود بالا!

3. شرکت‌هایی که قرار بوده گوشت وارد کنند هم با بودجه‌ای که برای این کار دریافت کرده‌اند گوشی موبایل خریده‌اند.

4. شرکت‌های دیگری که قرار بوده با بودجه‌هایشان بازار را کنترل کنند، به‌جای این کار مثل شرکت‌های دیگر یک حالی با دلارها و یوروهای دولتی برده‌اند که صدایش به بهانه باز نشدن دست دولت مقابل آمریکا در روزهای تحریم فعلاً درنیامده اما بدانید آش آن‌قدر شور است که حتی گزارشش هم منتشرنشده!

در چنین شرایطی آدم این سؤال‌ها برایش ایجاد می‌شود که طبیعتاً بخش دولتی باید به آن پاسخ بدهد.

1. شما حقیقتاً ما را گیر آورده‌اید؟ یک بودجه‌ای را داده‌اید دست چندین و چند شرکت دولتی و خصوصی که از خارج جنس وارد کنند؟ خودتان دستتان بند پیش‌خرید سکه بود که نمی‌توانستید انجامش دهید؟ حالا برفرض که بودجه را هم دادید دست شرکت‌های مجهول‌الهویه‌ای که بعضاً یک ماه هم از تأسیسشان نمی‌گذشت! بعدش هیچ پیگیری یا تحقیق خاصی نکردید که آن موبایل‌ها و اجناسی که بابتش به شما ارز دولتی دادیم الآن کجاست و چطوری توزیع‌شده و چرا قیمت‌ها به‌جای اینکه ثابت بمانند در حال گران‌تر شدن هستند؟ یعنی اوضاع تا این اندازه شتر دیدی ندیدی است؟

2. شرکتی که مجوز واردات گوشت قرمز دارد چطوری اجازه واردات موبایل پیداکرده؟ این‌ها هم سایت را هک کرده بودند که گوشی‌هایشان از مرز رد شد؟ یا نکند از همان‌دم مرز تا تهران همین‌طوری گوشی‌ها را تقسیم کرده‌اند و بدون دردسر تشریف آورده‌اند داخل؟ بنده تاجر نیستم اما سؤالم اینجاست که یک شرکت دام‌پروری که مجوز واردات موبایل ندارد چطوری موبایل وارد کرده؟ چطوری از گمرک رد کرده‌اند؟ مگر قاعدتاً گمرک نباید چک کند ببیند این حجم کلان از گوشی همراه توسط کدام شرکت وارد کشور شده و آن شرکت اصلاً مجوز واردات چنین کالایی را دارد یا نه؟

3. جان من بگویید شرکت‌های چند نفر از فک و فامیل‌هایتان در ردیف دریافت این بودجه‌های دولتی قرارگرفته‌اند؟ مگر می‌شود یک شرکتی که زمینه فعالیتش چیز دیگری بوده، یک‌دفعه بیاید در اساسنامه خودش یک‌بندی اضافه کند مبنی بر اینکه ما از این به بعد موبایل هم وارد می‌کنیم و دو سه هفته بعد 75 میلیون ارز دولتی گیرش بیاید و با آن موبایل وارد کند؟ خواب‌نما شده بودند؟ یک‌دفعه احساس کردند از طریق واردات موبایل می‌توانند به مردم خدمت کنند؟ هیچ‌کسی همراهشان نبود؟ هیچ‌کسی از داخل به آن‌ها اطلاعاتی نمی‌رساند؟ هیچ‌کسی به آن‌ها کمک نکرد که در صف اول دریافت چنین بودجه یا قرار بگیرند؟ الآن بنده و نویسندگان پارس نیوز هم برای خودمان شرکت بزنیم و بند واردات و صادرات موبایل را داخلش قید نماییم آقای آذری جهرمی 75 میلیون یورو به ما ارز دولتی می‌دهد؟

4. حالا سؤال اینجاست. دولت متوجه شده عده‌ای آدم در شرایط بحرانی کشور از اعتماد و سرمایه دولت برای گران‌تر کالاهای موردنیاز مردم و سوءاستفاده از شرایط کشور و همچنین غارت اموال عمومی استفاده کرده‌اند. برای این جماعت چه مجازاتی در نظر گرفته‌شده؟

الف: سیبیل آتشین

ب: پشت دست و چک افسری

ج: گرفتن تبلت و موبایل و سوییچ ماشین و ممنوعیتشان از خوردن غذای گرم تا یک هفته

د: برخور خشن در حد اینکه به آن‌ها بگوید: احمق بی‌شعور بی‌تربیت و مختلس!

حقیقتاً اگر دولت محترم چهار کلام توضیح به این سؤالات ساده بدهد بسیار بسیار از آن‌ها تشکرناک می‌شویم. اگر آقای نوبخت بابیان شیوای خودشان به این چند عدد سؤال پاسخ بدهند بسیار شعف ناک‌تر هم می‌شویم. کلاً هم اگرچند نفر از این عزیزانی که این‌طوری با سرمایه دولت به پر کردن جیب خودشان و دزدی از مردم نیازمند پرداخته‌اند را بیاورید وسط میدان شهر شوخی شوخی دار بزنید بیشتر هم خوشحال می‌شویم. مخصوصاً اگر فرزندان چند نفر از مسئولان باشند که خیلی بیشتر خوشحال می‌شویم. پشت‌بندش هم اگر شاهد استعفای مسولانی باشیم که فک و فامیلشان یا شرکای تجاری‌شان در این بخوربخورها نقشی داشته‌اند خیلی بیشتر خوشحال می‌شویم.