ابراهیم حاتمی کیا برنده سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از سی و ششمین جشنواره فیلم فجر به خاطر اثر ماندگار «به وقت شام» پس از دریافت جایزه، در سخنانی خود را سرباز نظام معرفی کرد و در گلایه‌ای بغض‌آمیز رویکردهای تلویزیون در بخش سینما را یک‌جانبه و در مخالفت با آرمان‌های نظام و انقلاب دانست.

از زمانی که مدیران تکراری رسانه  ملی برای نشستن بر روی صندلی های چرمی بزرگ، راحت ترین راه را انتخاب کردند، تلویزیون عملا به حیاط خلوت چند مجری خاص با نگاه‌های روشنفکرانه غرب زده تبدیل شده است.

اما سوال اینجاست که چرا صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به جای آنکه حامی و یاور سینمای ارزشی باشد، عملا به اپوزیسیون سینمای انقلاب اسلامی تبدیل می‌شود؟

از زمانی که مدیران تکراری رسانه  ملی برای نشستن بر روی صندلی های چرمی بزرگ، راحت ترین راه را انتخاب کردند، تلویزیون عملا به حیاط خلوت چند مجری خاص با نگاه‌های روشنفکرانه غرب زده تبدیل شده است.

بی شک جذابیت یکی از اولین و اصیل ترین ارکان هر گونه محصول رسانه‌ای است. اگر جذابیت از رسانه حذف شود، ماهیت ذاتی رسانه دچار تناقض خواهد شد. حیات رسانه به جذابیتش وابسته است، اما مسئله اینجاست که چگونه جذابیت را تولید کنیم؟

وقتی که رسانه ملی با سیاست‌های حلقه بسته‌ای از مدیران به پیش می‌رود، قطعا نتیجه آن، سلطنت مجری‌های تکراری با رویکردهای اشرافی و غرب‌گرا در برنامه‌های گوناگون است. افرادی که به خوبی می‌دانند چگونه با رعایت استانداردهای صوری مدیران رسانه ملی، جهت‌گیری‌های سیاسی و فرهنگی موردعلاقه‌شان را به مخاطب القا کنند. فرد گرایی و تکرار چه در سطح مدیران رسانه و چه در برنامه‌ها و تهیه کنندگان و مجری‌ها بلایی است که رسانه ملی را در بر گرفته است. و تاوان این نابخردی‌ها همه به پای نظام جمهوری اسلامی نوشته می شود.

وقتی که رسانه ملی با سیاست‌های حلقه بسته‌ای از مدیران به پیش می‌رود، قطعا نتیجه آن، سلطنت مجری‌های تکراری با رویکردهای اشرافی و غرب‌گرا در برنامه‌های گوناگون است.

تا زمانی که عده ای معدود از مدیران، برنامه‌سازان و مجری‌ها در طبقات مختلف صدا و سیما دست به دست می‌شوند و مادامی که صدا و سیما به قاعده «خود گویی و خود خندی» بسنده می کند، امیدی به تحول در این مرکز راهبردی وجود ندارد.