نماز شکر، نمازی مستحبی است که در هنگام برآورده شدن حاجت، دفع بلا و رسیدن به نعمتی خوانده می شود. نمازهای مستحبی را می توان به صورت نماز های دو رکعتی صبح  و با نیت نماز شکر به جا آورد. اما به طور خاص از امام صادق نمازی به عنوان نماز شکر نقل شده است. 

امام صادق(ع) می فرماید: چون خداوند به تو نعمتی دهد یا از تو نعمتی را دفع نماید، دو رکعت نماز بگزار، در رکعت اول، سوره حمد و توحید را بخوان . در رکوع و سجود رکعت اول این ذکر را بگو: «الحمدلله شکرا شکرا شکرا و حمدا». در رکعت دوم بعد از خواندن سوره حمد، سوره کافرون را بخوان و در رکوع و سجود این ذکر را بخوان:«الحمدلله الذی استجاب دعائی و اعطانی مسئلتی» و در پایان نماز این دعا را بخوان: « الحمد لله الذی قضا حاجتی و أعطانی مسئلتی»

در بعضی منابع نیز چنین آمده است که دعای «الحمد لله شکرا شکرا لله و حمدا» را در رکوع و سجده هر دو رکعت و دعای «الحمد لله الذی قضا حاجتی و أعطانی مسألتی» را پس از اتمام نماز بخواند.

این نماز در منابع شیعی نقل شده است، اما در منابع اهل سنت  نیز نمازی را از پیامبر اسلام(ص) نقل کرده‌اند که حضرت به شکرانه پیروزی پس از فتح مکه،‌ چهار نماز دو رکعتی به عنوان نماز شکر خواند.

نماز مستحبی را می توان در حال (نشسته ، ایستاده ، راه رفتن ، داخل وسائل نقلیه ) به جا آورد. ولی افضل در نماز مستحبی،  ایستاده خواندن است. همچنین در مفاتیح الجنان، مطالبی درباره شکر و سجده شکر موجود است.