سخنان گهربار امام جعفر صادق(ع)

به گزارش پارس به نقل افکار، امام صادق(ع) می فرمایند:

۱-  هر کس که از مورد خود رعایت انصاف نماید به داورى دیگران پذیرفته شود.

۲- هر گاه روزگار؛ روزگار ستم بود، و مردم؛ اهل خیانت و بی وفائى، [در یک چنین زمانه‏ اى‏] اعتماد نمودن به دیگران [تنها] از سر عجز و ناتوانى و ناچارى است.

۳- چون گرفتارى پشت گرفتارى آید؛ روزگار عافیت برسد.

۴- چون خواستى سلامت نفس برادرت را دریابى او را به خشم آر، اگر در رفاقت با تو استوار ماند او برادر تو است، و گر نه برادرت نیست.

۵- به رفاقت کسى اعتماد مکن؛ تا او را امتحانا سه بار به خشم آرى.

۶- مبادا کاملا به برادرت اعتماد کنى، زیرا زمین خوردن از اعتماد بیجا (ساده لوحى) جبران ناپذیر است.

۷- اسلام یک درجه است، و ایمان یک درجه بالاى اسلام است، و یقین یک درجه بالاى ایمان است، و آنچه مردم دارند کمتر از یقین است (یعنى: افراد اندکى داراى یقینند) 

۸- جنباندن کوهها آسانتر [یا: راحت‏تر] از برکندن دلى از جایش مى‏ باشد.

۹- جایگاه ایمان در دل است، و یقین الهاماتى است.

۱۰- میل به سراى دنیا اندوه و غم ببار آرد، و زهد و بی رغبتى بدان آسایش دل و جسم.

۱۱- راحتى زندگى به برخوردارى از محلّ زندگى هر چند به اجاره، و بدست آوردن لقمه نانى است.

۱۲- آن حضرت علیه السّلام به دو مرد که در نزد او مشغول دعوا بودند فرمود:

هر کس که پیروزى را با ستم به چنگ آرد ظفر نیافته، و کسى که رفتارش با مردم بد است نباید از زشتى رفتار دیگران با او دلخور گردد.

۱۳- پیوند و ارتباط میان برادران همکیش در وطن دید و بازدید است و در سفر نامه‏ نگارى.

۱۴- فرد مؤمن جز با رعایت سه خصلت کارش نیکو نگردد: ۱- فهم و درک در دین، ۲- نیکو حساب‏گرى در امر معاش، ۳- و شکیبائى نمودن در برابر مشکلات. 

۱۵- فرد مؤمن نه فرجش بر او چیره گردد، و نه شکمش رسوایش سازد.

۱۶- رفاقت بیست ساله در حکم خویشاوندى است.

پی نوشت:

تحف العقول / ترجمه جعفرى، ص336تا337.