به گزارش پارس به نقل از حوزه، متن حدیث را از کتاب بحار الانوار منتشر می‌کند.

 عَنْ اَبِى‌عَبْدِاللّهِ علیه السلام، قالَ: اَیُّما مُؤْمِنٍ مَنَعَ مُؤْمِنا شَیْئا یَحْتاجُ اِلَیْهِ وَهُوَ یَقْدِرُ عَلَیْهِ مِنْ عِنْدِهِ اَوْمِنْ عِنْدِ غَیْرِهِ اَقامَهُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ یَوْمَ الْقِیامَةِ مُسْوَدّا وَجْهُهُ مُزْرَقَةً عَیْناهُ مَغْلُولَةً یَداهُ اِلى عُنُقِهِ، فَیُقالُ هذَا الْخائِنُ الَّذى خانَ اللّهَ وَرَسُولَهُ ثُمَّ یُؤْمَرُ بِهِ اِلَى النّارِ. 

امام صادق علیه السلام فرمود: هرکس بتواند مستقیم و یا با واسطه، نیاز مؤمنى را برآورد و از انجام آن خوددارى نماید خداوند عزّوجل او را در قیامت با چهره‌ای سیاه و چشمانى کبود و دستهاى بسته بر گردن بر پا نگه‌دارد و اعلام شود: این همان خائنى است که به خدا و پیغمبر خیانت کرده است. سپس فرمان می‌رسد که او را به‌سوى آتش جهنّم ببرند.