حجت عزیز!

حالا دیگر جنگ تمام شده است، تعدادی از همرزمانت که با تو بر خاک های جنوب به سجده ی عشق، پیشانی ساییده بودند از سفر بازگشتند؛ اما گویا تقدیر آن است که من، هم همسر مفقودالاثر بمانم و هم دختر مفقودالاثر!

خیلی ها با دو چشمان خود انتظار یک نفر را می کشند، اما من با دو چشمانم که حالا دیگر اشکی برایش نمانده انتظار دو نفر را می کشم.

یعنی بابا و تو . . . ! "

نامه همسر جاوید الاثر شهید حجت الله نعیمی