به گزارش پارس ، وبلاگ حقیقت نه افزودنی ست و نه کاستنی نوشت: تا حالا سوار هواپیما نشدم و حتی گذرم هم به هواپیمایی و فرودگاه نیفتاده؛ ولی می تونم حس کنم اضطرابی که اولین پرواز داره.

حتی اگر اولین پرواز هم نباشه و عادت به قوطی فلزی پرنده داشته باشی، باز هم کوچک ترین حادثه، دلهره ایی رو به وجود میاره که توی چهره همه به وضوح مشخص می شه.

حالا شرایطی رو فرض کنید جنگی، ولی بین ۲ کشور خبرهایی مبنی بر آتش بس داره می پیچه!

شما یا مثلاً عزیزان شما توی یک هواپیمای مسافربری (توجه کنید) ایرباس مسافربری هستند.

یک کشور دمکراتیک مدافع حقوق بشر، میاد و با پیشرفته ترین ناو زمان خودش، هواپیمای مسافربری به اون عظمت رو سرنگون می کنه!

با دو موشک… و می گه که اشتباهی شد!

معذرت می خوام! ببخشید!

و بعد توسط رئیس جمهور اون کشور مدافع صلح و دوستی، مدال افتخار به فرمانده ناو اعطا می شه…

فقط این وسط یه ملت سوژه خنده یه رئیس جمهور می شن! فقط ۲۹۰ نفر که ۵۷ تاشون کودک بودند کشته می شن! من دیگه حرفی ندارم… پرواز را به خاطر بسپار، پرنده مردنی ست…

به مناسبت حادثه تروریستی هواپیمای ایرباس ایران و کشته شدن همه ۲۹۰ نفر مسافر آن توسط ناو گروه امریکا (وینسنس) ، در ۱۲ تیرماه ۱۳۶۷، دقیقاً دو هفته قبل از پذیرش قطعنامه!