به گزارش پارس ، به نقل ازکیهان، وبسایت اینترنتی رادیو کوچه- وابسته به محافل ضد انقلاب مقیم اروپا- با انتشار تحلیل فوق نوشت: سوئد سالها به عنوان یک نمونه مثبت بعد از جنگ دوم جهانی در اذهان عمومی به ثبت رسیده بود. افسانه ساخته شده درباره این کشور این بود که سوئد بهشت برین با توجه به زندگی اقتصادی و اجتماعی مردم است. اما از اواسط دهه نود هجوم به زندگی مردم در سطح وسیع جهانی آغاز شد و ما همین روند را هم در سوئد شاهد بوده ایم. دستاوردها یکی بعد از دیگری پس گرفته شد. مردم شاهد رودررویی با وضعیتی بودند که همه چیز به بازار کار سپرده می شد. دولت، هدف و طرحی که دنبال کرده و می کند، سوق دادن هرچه بیشتر افراد به بازار کار و شانه خالی کردن در قبال زندگی مردم بوده است.
رادیو کوچه می افزاید: مسئولیت داشتن دولت و قانون در قبال شهروندان و تامین ابعاد مختلف زندگی مردم و توقع شهروندان از دولت به روشی خیلی خزنده، بصورت فرهنگی سطح پایین و به معنی انگل جامعه بودن، فرهنگ سازی شد. شهروندان از طرف ارگان های مختلف دولتی شدیدا تحت فشار قرار گرفته که سریعتر جذب بازار کار شوند؛ تا جایی که می شود کمترین تسهیلات (بیمه و خدمات پزشکی، بیمه بیکاری، کمک هزینه های زندگی و… ) در اختیارشان قرار گیرد. بحران اقتصادی سرمایه داری، در سطح جهانی و در اروپا، جنبشی از اکثریت جامعه را در چند سال گذشته مجددا به خیابانها آورده که به عنوان « هیچ بودگان و یا نود و نه درصدی ها» از آن یاد می شود. این جنبش در جامعه سوئد با مقداری تاخیر نسبت به کشورهای دیگر اروپایی به صورت اعتراضی به سطح جامعه رسیده است.
نویسنده تاکید می کند: افسانه ساخته شده از سوئد با اعتراضات اخیر رسما پایانش اعلام می شود. مدالی که بر سینه سوئد زده شده بود رسما برداشته می شود. در حال حاضر اختلاف طبقاتی و فاصله بین دارا و ندار بسیار زیادتر شده است. بیکاری وسیعتر از قبل شده و سطح زندگی مردم به شدت تنزل پیدا کرده است. بخش اقلیتی پولدارتر شده اند و بخش عظیمی بی پول تر و دولت هم هیچ مسئولیتی در قبال این وضعیت نمی پذیرد و تمام سعی اش، سازماندهی افراد برای فرستادن به بازار کار است که طبق آمار منتشره توفیقی هم در این زمینه وجود نداشته و آمار بیکاری بالاتر رفته است. حال این مسائل برای مهاجران چندین برابر است. مشکلات و موانع برای جذب شدن به جامعه ای مانند سوئد و وارد بطن اجتماعی آن شدن بسیار زیاد است.
در ادامه این تحلیل آمده است: در برابر این وضعیت، احزاب رسمی سوئد شناخته می شوند نه تنها راهکار و موضعی اصولی و انسانی در برابر این وضعیت ندارند بلکه خود بخشی از صورت مسئله و مشکل هستند و تنها به دنبال کمی اصلاح در وضعیت فعلی هستند، سندیکاها هم بسیار ناتوان و بی افق تر از قبل و فقط به دنبال چانه زنی برای نیم درصد اضافه حقوق. این بحرانی است که حتی اگر کنترل هم شود مدتی بعد وسیعتر و قدرتمندتر بیرون زده خواهد شد. این جنبش اعتراضی جدالی بین خارجی ها و سوئدی ها نیست بلکه صفی است بین اکثریت زحمتکش و بی سهم از ثروت ها و امکانات جامعه با اقلیتی متمول و صاحب سرمایه، ثروت، امکانات و قدرت.