پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- محمد احمدی- چند وقتی است فضای انتخابات استارت رسمی خود را زده و شاهدیم در این فضا تمامی جریانات به دنبال پیام های سیاسی خودشان هستند. هر جناحی چه اصلاح طلب و  چه اصولگرا و حتی جریان دولتی اعتدال و احمدی نژادی ها میخواهد از فضای موجود رسانه ای استفاده کنند و گفتمان خود را ترویج کنند. گفتمانی که صحیح و یا غلط آن به قضاوت افکار عمومی گذاشته می شود و مردم بر اساس انتخابی که انجام می دهند در فرایند انتخاباتی بر می گزینند. به طوری که در این فرآیند گهگاه بر خلاف انتظار کارشناسان، مردم آنچه را مطلوب خود می دانستند، انتخاب کردند. بیش از سه دهه برگزاری انتخابات نشان داد  تا روز شمارش آرا مشخص نیست اقبال عمومی چه جریانی را به دنبال خود می کشد و فردای شمارش است که حزب و جریان پیروز بر کرسی تکیه می زند.

 همین شروع رقابت، دوباره ناراحتی ها نیز به وجود آورده است. ناراحتی هایی که انگار بعضی ها نمی خواهند ذهن مردم آرام گیرند. هر روز حاشیه سازی و هر روز انتشار مطالب غیر واقعی و یا غیر مهم، که کشور را به حواشی مختلفی سوق می دهند و تریبون این جریانات چنین مسئله ی درجه دوم را به اولویت نظام  تبدیل می کنند که اگر درصدی به آن فکر نشود، موج رسانه ای هر چه در سر راه خود قرار دارد خراب میکند. بر همین اساس ذکر چند نکته اهمیت دارد :

1.فضایی که بعضی ها برای دو قطبی سازی و استفاده ی شخصی و باید گفت تقابل مردم در برابر مردم در راستای کسب قدرت و تغلب بر اراده ی ملت در سال 88 ایجاد نمودند، پس از نه دی فروکش کرد؛ اما هنوز هم عده ای میخواهند این فضای دو قطبی را برای منفعت شخصیه خود استفاده نموده و به عنوان ابزار فشار بر جناح مقابل بکار گیرند. بازماندگان فتنه ی 88 که روزگاری تحریم انتخابات را به عنوان بزرگترین درس سیاسی خود معرفی می کردند حالا با رویکرد دیگر و طرح مسائلی غیر واقعی میخواهند دوباره دو قطبی سازی را حفظ کند. در هرم این جریان مهمترین چیزی که به افکار عمومی انتقال می شود « نا امید شدن مردم در صورت پیروزی یک جریان در انتخابات است!!! »، القا کنندگان  می داند در برابر رای مردم پایگاه اجتماعی ندارند، فضایی را طوری تعریف می کنند که مخاطب احساس کند نهادهای احراز صلاحیت به ویژه شورای نگهبان و دیگر نهادهای نظارتی فاقد رفتار قانونی و با تندروی همراه هستند. در واقع کسانی که قرار است در فضای سیاسی کشور رقابت کنند، از همین الان با شبهه افکنی در سلامت انتخابات همان مسیر فتنه ی 88 را دنبال می کنند تا شاید بتوانند آتش از بین رفتشان را دیگر بار بدمند! زهی خیال باطل.

2. از سوی دیگر بعضی از فعالان سیاسی اینطور تحلیل می دهند، بعد از انتخابات 92 و انتخاب حسن روحانی با تفاوت آرای 71/0 درصدی نسبت به سایر کاندیداهای رقیب، مردم نسبت به انقلاب و کشور امید پیدا کردند و امید از دست رفته به نظام از سوی مردم بازگشته است!! این تحلیل گران با همان خطی که بازماندگان فتنه دنبال می نمایند و القای مردمی نبودن نظام را به کرار بیان می کنند. در پاسخ علاوه بر نمونه های مختلف مردمی بودن و حداقل حضور میلیونی مردم در رد فتنه در سال 88 ، این طور می توان فهمید سندرم قبیله گرایی این عده اینقدر عمیق است که اگر رای مردم بر خلاف نظر آنان بود، پشت پا به هرچه مردم سالاری و رای مردم خواهند زد. 

3. در شرایطی که کشور در فضای انتخاباتی نباید هیجان زده شود و تبیین عرصه ی درست و معقول از سوی هرجناحی برای مردم اهمیت دارد، بعضا می بینیم مسئولان به ویژه بعضی از جریانات فعال در بدنه ی دولت، فعالیت ها و صحبت هایی می کنند که علاوه بر  بی اعتمادی در جامعه، حاشیه سازی های مختلفی به صورت دمینو ایجاد می نمایند که تا هفته ها برای رفع آن زمان نیاز است. در واقع حاشیه سازی هایی که معمولا در سخنرانی ها هم نمود پیدا نموده  و وعده دادن هایی که حتی هیچ وقت خروجی  واقعی پیدا نمی کند، بیشتر به نظام و کشور آسیب وارد می کند تا آنکه آن را برای انتخابات آماده سازد. 

در هیچ نظام سیاسی در جهان با عمری کوتاه همانند جمهوری اسلامی ایران، جهان به خود ندیده که اینقدر بر برگزاری مردمی و فعال انتخابات با این تعداد دقت داشته باشد، مسئولان و جریانات بایستی علاوه بر نشر این تفکر و تبیین ماهیت اصلی جریان خود، بداند مردم هوشیار و آگاه حرکت آنان را در صحنه می بینند و به طور حتم رفتارهای آنان را به صورت دقیق تحلیل و آنالیز می کنند و در این زمینه بسیار هم تمرکز دارند. در حال حاضر کشور بایستی به یک وحدت و هم دلی برسد. سیاسیون و احزاب و همه فعالان عرصه های مختلف بداند، امسال سال هم دلی و هم زبانی است. نباید نسبت به این شعار سوء برداشت شود و نیز نباید از آن عبورنمود. همه جریانات باید در برگزاری یک انتخابات فراگیر تلاش کنند و ناامید سازی مردم از انتخابات پیش رو اگر خیانت و خباثت نباشد حتما یک عمل خلاف شرع و قانون است و کسانی که بر خلاف قانون و شرع قدم بردارند هیچ وقت نمی توانند نماینده ی صالحی برای مردم باشند.