به گزارش پارس به نقل از ایرنا، روزنامه انگلیسی 'تلگراف' در نوشتار امروز خود درباره اعلام جمع بندی مذاکرات اخیر ایران و گروه 1+5 (اعضای دائم شورای امنیت و آلمان) که روز سه شنبه 23 تیرماه (14 ژوییه) در وین اعلام شد، نوشت: باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا علاوه بر پروژه های داخلی و بین المللی خود بیش از همه بر دستیابی به توافق هسته ای با ایران تمرکز کرده و با عزمی جدی و پشتکاری فوق العاده در پی این توافق بوده است. در واقع، توافق هسته ای ایران، همتای خارجی طرح بیمه همگانی اوباما در داخل آمریکاست و میراث وی برای همه دنیاست. حل و فصل مناقشه هسته ای ایران حداقل طی یک دهه آتی، راه را برای تشنج زدایی بیشتر هموار می کند و نمونه مدرن سفر «ریچارد نیکسون» رییس جمهوری سابق آمریکا به پکن و دیدار وی با «مائوتسه تونگ» رهبر سابق چین است.

تلگراف نوشت: این امید وجود دارد که وقتی ایران - به نوشته این روزنامه - به جریان اصلی نظام بین الملل باز گردد، بتوان این کشور را متقاعد کرد که به گونه ای سازنده به مجموعه ای از مسایل خاورمیانه نیز بپردازد.

نویسنده این مقاله درباره عملکرد عربستان سعودی در قبال افراطی گری در منطقه نوشت: عربستان که سال ها دوست آمریکا بوده است، در توقف جریان افراطی ناموفق بوده و بسیاری عقیده دارند که به این جریان دامن زده است. شاید (با وجود توافق هسته ای) موازنه جدیدی برقرار شود و به گفته یکی از چهره های دانشگاهی، اگر عربستان بتواند بدون اینکه متحد آمریکا باشد، دوست این کشور باشد؛ ایران می تواند بدون اینکه دوست آمریکا باشد، متحد آن باشد.

تلگراف افزود: با این وجود تاریخ مدرن خاورمیانه سرشار از سیاست هایی با حاصل جمع صفر بوده است و احتمال اینکه ایران دستاوردهایش را برای خود حفظ و ذخیره کند خیلی بیشتر است. ایران با بازگشت میلیاردها دلاراز دارایی های مسدود شده خود و مشروعیت تازه ای که کسب خواهد کرد، از منافع متحدان خود بیشتر حمایت خواهد کرد عربستان و متحدان آن نیز به نوبه خود حمایت شان را از نمایندگان خود افزایش خواهند داد و این، بحران منطقه را وخیم تر خواهد کرد.

تلگراف در پایان نوشت: وزارت خارجه آمریکا از تمامی اینها به خوبی آگاه است و دیپلمات های آن تردید ندارند و از مزایای توافق هسته ای آگاهند اما از تبعات آن نیز هراس دارند. اوباما در این باره چیزی نمی گوید و در حالی که فقط 18 ماه از دوران ریاست جمهوری اش باقی مانده است، حتی در خصوص عراق که اعتبار و اصول اخلاقی آمریکا بیش از هر جای دیگری به میان آمده است، نیز یک 'استراتژی کامل' ندارد. شاید زمان آن رسیده که یک استراتژی تدوین شود حتی اگر کامل نباشد- چرا که توافق هسته ای ایران جایگزین استراتژی برای خاورمیانه نیست.