از سخنان رهبری، این جمله‌اش برایم جالب و الهام برانگیز بود: «امام عملیاتی فکر می‌کرد.»

این شاید برجسته‌ترین وجه تفکر امام در جایگاه رهبری انقلاب باشد. چندماه پیش که بساط بزرگداشت مرتضی آوینی پهن بود، شاهد نکته غریبی شدیم. آدمی که به سبب «عمل» و عملگرایی ماندگار شد، امروزه به ابژه «تفکر» برای حرافی و تئوری پردازی تبدیل شده است.

در میان متن‌هایی که به مناسبت بزرگداشت او نوشتند، تا بخواهی به «تفکر آوینی» پرداختند. اما از وجه «عملیاتی» بودن او من چیزی ندیدم.

رجحان «نظریه» بر عمل، خود جلوه‌ای از به انزوا رفتن انقلاب است. قلب ماهیت آوینی، از بسیجی عملیاتی به متفکر و فلیسوف، با یک هدف صورت می‌گیرد، و آن این که ما بتوانیم پیرو آوینی باشیم، بی‌آنکه لازم باشد باسن مبارک را از روی نیکت درس و مطالعه بلند کنیم.  

 روحیه‌ عملگرا یی فقط خصلتی اخلاقی نیست، بلکه در ماهیت انقلاب تنیده شده است، که در آن هدف عمل و عملیات، کشیدن خط بطلان بر «نظریات مرسوم» است.

همین «روحیه عملیاتی» بود که از حضرت امام در بسیج، در جهاد، در جنگ تحمیلی، در اقتصاد، در توزیع، در سیاست خارجی، جاری ‌شد و انقلاب را عینیت بخشید.