دوستي نوشته است:

جام زهر پنداريِ توافق هسته اي ناشي از عدم فهم مردمسالاري ديني است. التزام به لوازم مردمسالاري ديني، هيچوقت زهرآلود نيست.

تا همينجاي مذاكرات هسته اي ثابت شده كه هيچكس در ايران بيش از "سيدعلي خامنه اي" به مردمسالاري ديني اعتقاد و التزام عملي نداره.

دولتها می آیند و می روند.. آنچه می ماند و باید بماند "نظام جمهوری اسلامی" و مردمسالاری دینی است؛ حتی اگر فناوری هسته ای نباشد.

رئیس جمهوری با شعار مذاکره تا رفع تحریم از "مردم" رأی گرفته و "رهبر" هم رأی مردم رو تنفیذ کرده. اصل مردمسالاری دینی میگه چوب لای چرخش نکنید

اصل مردمسالاری دینی مهمتر از کلّ انرژی هسته ای و دستاوردهاشه. منتقدان مذاکرات جوری رفتار نکنند که اصل مردمسالاری دینی در ایران ضربه بخوره.
................. 
تحليل فوق از منظر فقهي و حقوقي درست است اما از منظر تبعيت از امر ولايت با اين واقعه تاريخي قابل مقايسه است:

جنگ صفين در جريان بود. عده اي از سپاه علي فشار اوردند كه اينها هم مسلمانند! ببينيد قرآن بر سر نيزه كرده اند و ميگويند قرآن بينمان حكم كند!!
هرچه علي فرياد زد دشمن دروغ ميگويد اون چون مستأصل است نيازمند مذاكره و حكميت است گوش فرا ندادند. فشار ها زياد شد تا جايي كه به مالك دستور عقب نشيني داده شد. 

علي تحت فشار تصميم به مذاكره گرفت و ابن عباس را براي اين كار انتخاب نمود. باز فشار آوردند كه ابوموسي اشعري بايد براي حكميت برود. 

علي باز تسليم فشار شد....

باقي داستان را ميدانيد كه علي به نتيجه مذاكره كه خلع علي از حكومت و خانه نشيني مجدد و حكومت معاويه تن نداد. 

رفت تا چشم فتنه را درآورد و براي جنگ با معاويه بازگردد كه شمشير دشمن داخلي امانش نداد...
...................
هرچند ممكن است فشار ها زياد شود. ياران هم اندك اندك بروند...

حسن بماند و صلح معاويه...

يادمان باشد حرفهاي رهبري در استقامت مقابل دشمن را.

اگر اين سيد تنها بماند مقصر همه ما هستيم...