چند روز پیش در جمع طلبه های غیر ایرانی مقیم قم صحبت از غُصه ها و دغدغه های امام زمان (علیه السلام) شد. بهشون گفتم: هرکس به هر اندازه که میتونه، باید خودش رو برای برداشتن مقدار بیشتری از باری که بر دوش امام زمان سنگینی میکنه آماده کنه؛ با تحصیل و تهذیب، با فهم صحیح اسلام ناب و مبارزه با اسلام آمریکایی و اسلام داعشی.. 

بهشون گفتم: با احترام به همه ی علما و شهدا و صلحا و بزرگان، به نظر من از آغاز دوران غیبت کبرای حضرت تا امروز، هیچ کس به اندازه امام خمینی نتونسته از حجم باری که بر دوش امام زمان بوده کم کنه. بعد از امام خمینی هم قطعا امام خامنه ای است، و بعدش هم فقط و فقط سید حسن نصرالله.. یه عده هم که نان امام زمان رو خوردن و میخورن، اما نه فقط باری از دوش حضرت برنداشتن، بلکه خودشون بار اضافه ای هستن بر شانه های آقا..

بهشون گفتم: سیدحسن هم طلبه ای بود مثل بقیه ی طلبه های غیر ایرانی در قم، ولی چون متصل شد به خط فکری و نظام اندیشه ی امام، چون اسلام ناب رو خوب فهمید، چون اهل مبارزه و جهاد شد، چون انقلابی بود و انقلابی موند، گُل کرد و با بقیه متفاوت شد. اما برای تحقّق تمدن نوین اسلامی، برای زمینه سازی ظهور، چقدر دستمون خالیه و آدم نداریم.. چقدر به روح الله خمینی ها و سیدعلی خامنه ای ها و سیدحسن نصرالله های بیشتری نیاز داریم..

بیایید امشب یه ذره هم به دغدغه های امام زمانمون فکر کنیم.. بیایید اگه باری از دوش امام زمان برنمیداریم، لااقل بار اضافه ای روی دوشش نذاریم.. خودش کم غصه نداره به خدا، بیایید غصه هاشو بیشتر نکنیم.. زشته که رهبر جهان خلقت غصه دار کوتاهی ها و کم کاری ها و تنبلی ها و گناهای من و تو هم باشه..

میدونم... اینا فقط شعاره... کاش معشوق ز عاشق طلب جان میکرد.. تا که هر بی سر و پایی (مثل من) نشود یار کسی (مثل امام زمان)..