به گزارش پارس به نقل از باشگاه خبرنگاران؛ نام" ملل متحد" که فرانکلین دی روزولت رئیس جمهوری ایالات متحده آن را ابداع کرد نخستین بار در اعلامیه" ملل متحد" مورخ اول ژانویه ۱۹۴۲، در جریان جنگ جهانی دوم، هنگامی که نمایندگان ۲۶ کشور قول دادند دولت های آنان به مبارزه مشترک علیه قدرت های محور ادامه دهند، مورد استفاده قرار گرفت.

کشورها نخست سازمان های بین المللی را ایجاد کردند تا در مسائل ویژه همکاری کند و اتحادیه بین المللی ارتباطات در ۱۸۵۶ به عنوان اتحادیه بین المللی تلگراف تشکیل و اتحادیه جهانی پست در ۱۸۷۴ تاسیس شد و هم اکنون این دو اتحادیه از کارگزاری های تخصصی سازمان ملل هستند.

نخستین کنفرانس بین المللی صلح در ۱۸۹۹ در لاهه تشکیل شد تا اسناد لازم را برای حل مسالمت آمیز بحران ها، پیشگیری از جنگ ها و تدوین مقررات درگیری ها تهیه کند.

این کنفرانس، کنوانسیون حل مسالمت آمیز اختلافات بین المللی را تصویب و دادگاه دائمی حکمیت را تاسیس کرد که در سال ۱۹۰۲ شروع به کار کرد.

الگوی نخست سازمان ملل متحد، جامعه ملل بود، سازمانی که تاسیس آن در شرایط مشابه در جریان جنگ جهانی اول مطرح و در ۱۹۱۹ براساس" معاهده ورسای" برای حمایت از همکاری بین المللی و دستیابی به صلح و امنیت تشکیل شد.

گفتنی است؛ سازمان بین المللی کار نیز براساس معاهده ورسای به عنوان کارگزاری وابسته به جامعه ملل ایجاد شد.

لازم به ذکر است جامعه ملل پس از ناکامی در پیشگیری از وقوع جنگ جهانی دوم، فعالیت های خود را متوقف کرد و نماینگان ۵۰ کشور در ۱۹۴۵ در کنفرانس ملل متحد درباره تشکیل سازمانی بین المللی در سانفرانسیسکو دیدار کردند تا منشور ملل متحد را تدوین کنند.

این نمایندگان براساس پیشنهادهایی دست به مشورت زدند که نمایندگان چین، اتحاد شوروی، انگلیس و ایالات متحده از اوت تا اکتبر ۱۹۴۴ در" دمبارتن اوکز" ایالات متحده، مطرح کرده بودند البته منشور ملل متحد در ۲۶ ژوئن ۱۹۴۵ به امضای نمایندگان ۵۰ کشور رسید و لهستان که در کنفرانس نماینده نداشت کمی بعد آن را امضا کرد و یکی از ۵۱ کشور عضو اولیه شد.

گفتنی است؛ سازمان ملل متحد در ۲۴ اکتبر ۱۹۴۵ که منشور آن به تصویب چین، فرانسه، اتحاد شوروی، انگلیس، ایالات متحده و اکثریتی از سایر امضا کنندگان آن رسید به طور رسمی به وجود آمد و روز ملل متحد در ۲۴ اکتبر هر سال گرامی داشته می شود.