به گزارش پارس به نقل از مشرق، چند منبع در تهران که پس از پایان مذاکرات با « ایران هسته ای» گفت وگو کرده اند، گفتند که اکنون یک چارچوب توافق شده میان ایران و ۱+۵ وجود دارد. این منابع تاکید کردند، این چارچوب در واقع یک نقشه راهبرای رسیدن به توافق نهایی میان ایران و ۱+۵ است.

بنا بر اظهارات این منابع این چارچوب چند مسئله مهم را روشن می کند:

۱- نخستین نکته ای که در این چارچوب معین و بر سر آن توافق شده « موضوعاتی» است که دو طرف می خواهند و پذیرفته اند که به منظور رسیدن به یک توافق نهایی درباره آنها بحث کرده و به آنها رسیدگی کنند. دیپلمات ها می گویند این گامی بسیار مهم است چرا که پیش از آغاز مذاکرات، یکی از اختلافات مهم دو طرف این بود که نگاه یکسانی به موضوعاتی که باید مورد بحث قرار گیرد نداشتند. به عنوان نمونه ایران مسئله برنامه موشک های بالستیک را خارج از دستور مذاکرات می دانست اما غربی ها تاکید داشتند باید به این مسئله رسیدگی شود. منابعی که « ایران هسته ای» با آنها گفت وگو کرده می گویند این مسائل اکنون تا حدود زیادی حل شده اما به دلیل محرمانه ماندن چارچوب مورد توافق نمی دانیم کدام طرف موضع خود را تعدیل کرده است.

۲- دومین مسئله ای که چارچوب توافق شده آن را روشن می کند « ما به ازا» هاست. در واقع این چارچوب علاوه بر اینکه روشن می کند چه موضوعاتی روی میز است، این را هم معلوم می کند که هر موضوع مربوط به ایران ما به ازای کدام موضوع مربوط به ۱+۵ است و یک بده بستان چگونه می تواند رخ بدهد.

۳- سومین مسئله ای که در این چارچوب مشخص شده چارچوب زمانی اقدامات است. هم ایران و ۱+۵ تایید کرده اند که زمان بندی کلی چارچوب توافق شده ۴ ماه است. دیپلمات ها در تهران به « ایران هسته ای» گفتند پیشنهاد زمان بندی ۴ ماهه از سوی ایران بوده است. حدس زده می شود دو طرف تلاش خواهند کرد دیدارهای کارشناسی و فنی بدون محدودیت و هر چند جلسه که لازم باشد ولی دیدارهای سیاسی هر ماه یک بار برگزار شود. با این حال، غربی ها گفته اند از آنجا که عقیده دارند در ماه آخر بحث ها بسیار فشرده خواهد شد، ماه آخر را به طور کامل باز گذاشته اند تا هر چند ملاقات که لازم بود انجام شود.

۴- چهارمین مسئله ای که در این چارچوب مورد توافق واقع شده نحوه اولویت بندی مسائل و موضوعات است. منابع مطلع به « ایران هسته ای» گفتند مقصود از اولویت بندی این است که به کدام مسائل زودتر و فوری تر و به کدامیک از آنها دیرتر پرداخته شود.

با وجود اینکه هم ایران و ۱+۵ احتمالا به منظور اجتناب از دشواری های پیش آمده پس از توافق ژنو اعلام کرده اند هیچ متن مکتوب رسمی یا غیر رسمی میان آنها وجود ندارد، ولی روشن است که بر سر برخی مسائل مهم توافق هایی کلیدی صورت گرفته است.

اکنون سوال مهم این است که آیا تیم ایرانی جزئیات این توافقات را که در واقع همه مذاکرات آینده بر اساس آن استوار خواهد شد منتشر می کند یا نه.