به گزارش پارس به نقل از مشرق، بعد از تنگ شدن جای بی بی سی در آفریقا توسط رسانه های چینی حالا پیشنهاد یک میلیاردر چینی برای خرید روزنامه معروف نیویورک تایمز، مورد توجه محافل آمریکایی قرار گرفته است.

 

چن گوانگبیائو Chen Guangbiao که از پر سر و صداترین میلیاردرهای چین محسوب می شود، اخیرا از پیشنهاد یک میلیارد دلاری خود برای خرید نشریه قدیمی و معتبر آمریکایی نیویورک تایمز خبر داده است.

هرچند رسانه ها و مردم چین با توجه به سابقه اقدامات تبلیغاتی گوانگبیائو، در ابتدا سخنان وی درباره خرید نیویورک تایمز را بلوف جدید وی برای مطرح شدن تلقی کردند، اما تلاش های بعدی او از جمله اعلام زمان سفر به نیویورک برای مذاکره با مالکان نیویورک تایمز، از جدی بودن این ماجرا حکایت دارد.

البته در ماه های اخیر خانواده شولزبرگر (مالکان نیویورک تایمز) در برابر پیشنهادهای گوانگبیائو اعلام کرده اند که قصد فروش نیویورک تایمز را ندارند.

با این حال گوانگبیائو به تلاش خود برای خرید نیویورک تایمز ادامه می دهد، تلاشی که شماری از مردم چین آن را تبلیغاتی می دانند زیرا او از این دست کارهای خارق العاده زیاد انجام داده است.

مثلا در سال ۲۰۰۹ گوانگبیائو با هدف اعلام انزجار از آلودگی هوا، خودروی مرسدس بنز خود را با کاملا خرد و منهدم کرد و به هر یک از کارکنان شرکتش نیز دوچرخه اهدا کرد تا با این وسیله نقلیه به سر کار بیایند تا هوا بیش از این آلوده نشود. او همچنین به بذل و بخشش های گزاف و دادن پول های هنگفت به فقرا در سطح کوچه و خیابان، معروف است.

 

با این حال به نظر می رسد این بار علاوه بر آن که گوانگبیائو با اعلام پیشنهاد خرید نیویورک تایمز به دنبال فضاسازی های تبلیغاتی برای خود است، اهداف سیاسی ناگفته ای نیز پشت سر این ماجرا قرار دارد.

آن اهداف سیاسی احتمالا به گزارش افشاگرانه ای که نیویورک تایمز در اکتبر ۲۰۱۲ درباره ثروت افسانه ای خانواده نخست وزیر سابق چین ون جیابائو منتشر کرد، مربوط است.

با وجودی که فضای رسانه ای چین به شدت از سوی دولت کنترل می شود و بسیاری از سایت های آمریکایی در چین، فیلتر هستند، با این حال گزارش نیویورک تایمز که به زبان چینی نیز ترجمه و منتشر شده بود، در میان مردم چین راه خود را باز کرد.

کارشناسان چینی معتقدند حتی اگر خانواده شولزبرگر در برابر پیشنهاد اغواکننده گوانگبیائو، تسلیم شوند، دولت آمریکا به هیچ وجه اجازه نخواهد داد یک چینی مالک یک رسانه معتبر آمریکایی شود؛ البته این محدودیت نانوشته فقط شامل حال چینی ها نیست بلکه هیچ خارجی به جز صهیونیست ها حق حضور در رسانه های معتبر و اصلی آمریکا را ندارد.