همیشه به این فکر میکنم که اگر روزی تو دنیا نباشم،آدما منو با چه حرفی چه کلمه ای چه خاطره ای یا چه عنوانی یاد میکنن؟
اصلا قراره یادی اَزم بکنن یا نه؟
میدونی،من دوست ندارم کسی بشم که دنیا رو عوض کنه،کارای بزرگ انجام بده
یا همه دنیا بشناسنش!
تورو نمیدونم اما من الان تو ۲۷ / ۲۸ سالگی آرزوم این شده که حالِ دلِ آدمای اطرافمو‌ خوب کنم!همین
قبلا جور دیگه ای فکر میکردم اما امروز فهمیدم
نیاز نیست تو این دنیا کارای بزرگ انجام بدم!
همین که کسایی که دوستشون داریم
به بودنمون دلگرم باشن دنیا شاید جای قشنگتری بشه برای زندگی و احتمالا
اونا بعد ها با کلمه های خوب و خاطره های
زیبا و عنوان های قشنگ ازم یاد کنن...