آغاز رهایی، هنگامی است که تو درمیابی که وجود حقیقی تو همان حالت فکر کننده نیست
اگر این نکته را بدانی، حقیقت خویش را مشاهده خواهی کرد.
به‌محض اینکه شروع به تماشای فکر کننده می‌کنی، سطحی بالاتر از آگاهی را در خویش فعال می‌سازی.
آنگاه می‌فهمی که قلمرویی بی‌کرانه از آگاهی وجود دارد که ورای فکر توست و نیز می‌فهمی که فکر پاره‌ای کوچک و حقیر از آن قلمرو بی‌کرانه‌ی آگاهی است.
البته این نکته را نیز درمیابی که تمامی آنچه که مهم است، «زیبایی، عشق، خلاقیت، شادمانی، آرامش درون» آن‌سوی ذهن جوانه می‌زنند و می‌بالند.
بدین‌سان، بیدار می‌شوی.
در جستجوی قرار و آرامش نباش.
طالب حالاتی غیر از حالت کنونی خود نباش؛ در غیر این صورت، در درون خود نزاعی می‌آفرینی و ناآگاهانه مقاومتی ایجاد می‌کنی.
بی‌قرار بودن خود را ببخش.
به‌محض اینکه بی‌قراری خود را کاملاً می‌پذیری، بی‌قراری تو تبدیل به قرار و آرامش می‌شود. پذیرش کامل توست که تو را می‌رساند، نه جست‌وجوی تو.
معجزه‌ی تسلیم، همین است.
#اکهارت توله "جمله ی بی قراری ات، از طلب قرار توست
طالب بی قرار شو، تا که قرار آیدت."
#مولانا