در من پائیزی است پر از درختهایی با برگهای سبز. باران میبارد، آسمان حوالی شش غروب نارنجی میشود،انار میخوریم،خرمالو میچینیم،اما باور کن درختهای پائیزی من برگهایشان سبزند،شایدچون امیدوارند. در من امید همچون خونی که در رگها جاری میشود وحیات میبخشد،جاریست،برگ برگ امیدم میانه ی عاشقانه ترین فصل سبز است. پ.ن.محبوب من!راستی تو پائیز امسال هم زیر چتر من می آیی تا خیابان ها را باهم قدم بزنیم؟