کوله بارت را سبک می کنی.

دلت را سر دست گرفته ای و راه می افتی.

شنیده ای که "کل الخیر فی باب الحسین"

یازده ماه، راه آمده ای

خسته ای!

عاشقی!

دلشکسته ای!

هلال سرخ شب اول را نشانت می دهند.

می فهمی ضیافت، ضیافت بلاست!

دم در ایستاده ای

همان دری که باید واردش شوی!

سرت را پایین انداخته ای، دست به سینه:

اللَّهُمَّ إِنِّی وَقَفْتُ عَلَى بَابٍ

مِنْ أَبْوَابِ بُیُوتِ نَبِیِّکَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ

دلت می لرزد!

التماس می کنی:

أَ أَدْخُلُ یَا أبا عبدالله!؟

أَ أَدْخُلُ یَا حُجَّةَ اللَّه!؟

گونه های خیس #اشک اذن دخول صاحبخانه است.

حالا وارد شدی! در آستانه ی ورود با کلام صادق آل محمد پذیرایی می شوی که:

مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَیْرَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَیْنِ علیه السلام

اگر خداوند خیر کسی را بخواهد

محبت امام حسین علیه السلام را در قلب او می‌اندازد.

#الحمدالله ی از ته دل می گویی برای این نعمت

و التماس دعایی به دوستان که وقت اشک بر مظلومیت میزبان

فراموش ت نکنند.

◾️

#نجم_الدین_شریعتی

#شب_اول_محرم ١٤٤١