وقتی عینکت و میذاری تا بهتر ببینی، یعنی شدی چهل ساله و برات ریز و درشت جهانت مهمه ، یعنی دقت میکنی انتخابهات تا حد امکان درست باشن، یعنی میخوای مطمئن بشی دیدت درسته و قضاوت نمیکنی ، یعنی به همه میگی من دیگه خودم میبینم و میرم جلو و با نگاه تو‌ ادامه نمیدم.... چهل سالگی شروع بخش دوم زندگیه که دیگه باید پروازت عاقلانه تر، عاشقانه تر و شجاعانه تر باشه... عینکم و میذارم و درست نگاه میکنم هم به پرچم ها و ادمهای پشتم هم به قله های فتح نشده روبروم.... عمر ادم ارزش میگیره با بودن ادمهای ارزشمند کنارش ، خدایا ازت ممنونم برای چهل سال فرصت بودن زیر چتر لبخندت که خوشیهاش باعثش تو بودی و ناخوشیهاش باعثش نااگاهی و خامی من....

از همه رفقای هنرمندم از شما همراهان و همه کانون های هوادارانم ممنونم برای تبریکات صادقانه و‌دلنشینتون....

"عمو رضا" زیباترین حرفی که ازتون میشنوم...