مث عکسهای قدیمی شده. برای شما شما که مثل بچه های من شدید مثل خواهر و برادر مثل خانواده وجودتون رو روی صحنه‌گذاشتید و اون شکلی از نمایش رو روی صحنه بردید که مورد علاقه ی من هست تا ابد واقعیت رو و این شنا کردن بین واقعیت و تخیل.بی هیچ اضافه ای با تکیه بر قدرت احساسات واقعی. بهتون افتخار میکنم و به کاری که با هم کردیم و از همه ی اونهایی که کنار تون و کنارمون بودن ممنونم از همه ی کسانی که به تاتر نگاه انسانی دارن. دوستون دارم خوشگلاااااااا شما بازیگرای درجه یکی هستین و میدونم که تک تکتون رو در جاهای بی نظیری میبینم امشب نمایش. «این یک تیتر زرد نیست» تمام شد