فقیهه سلطانی با انتشار این عکس نوشت: مرا زترس مترسان، که من خودِ ترسم! مرا ز هجر مگریان، که اشک نشناسم ! منم حقیقتِ عریان.. ! منم حکایتِ غم ! منم، همو که نشانَد، به سینه آتش را .. همان که سیل برآرد به دیده معشوق.. و آنکه غرق کند ، عاشق ِ مشوش را! نى ام من آن بت بى جان، که با تبر بشکست! که من خودِ تبرم .. تیغِ تیز .. بر سرِ مست! از دفتر دلنوشته هاى فقیهه