صدای خوانندگان ماکان در بدی صدابرداری گم شد

به گزارش پارس نیوز، پنجمین شب اجرا‌های سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر در برج میلاد با اجرای گروه ماکان بند همراه شد.

مخاطبان برنامه امشب جشنواره از یک ساعت قبل از شروع مراسم خود را به سالن اجتماعات برج میلاد رساندند و بعد از گشوده‌شدن درها برای یافتن مکان نشستن خود وارد سالن شدند. ازدحام جمعیت در همان ساعات پیش از شروع کنسرت نشان از استقبال خوب ازین اجرا که در قالب سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر برگزار می‌شود، داشت.

با رسیدن به ساعت ۲۱ و ۳۰ دقیقه زمان شروع اجرای این اجرا، تقریبا تمامی صندلی‌ها پر شده بود اما خبری از حضور گروه اجرا کننده نبود تا مخاطبان مجبور شوند در جای خود نشسته و به سن خالی خیره شوند و گاهی برای تخلیه احساسات خود جیغ و فریاد بی مورد بکشند!

بعد از چند دقیقه چراغ‌ها خاموش و کلیپی از رضا یزدانی از نمایشگرهای سالن پخش شد و بالاخره پس از حدود از گروه نوازندگان گروه ماکان بند روی سن حضور یافت و شروع به تست صدا و پخش آهنگ‌های این گروه به صورت تیکه تیکه کرد تا فضا را برای حضور دو خواننده جوان این گروه فراهم کند.

در نهایت بعد از ۳۰ دقیقه دو خواننده این گروه در میان تشویق هواداران خود روی سن آمدند و شروع به اجرای ترانه‌های خود کردند.

مشکلی که از ابتدا تا پایان این کنسرت به چشم می‌آمد عدم تنظیم صدا بود. متاسفانه صدای ارکستر به صدای دو خواننده جوان غلبه می‌کرد و به سختی مخاطبان می‌توانستند جمله‌ای از دل ترانه‌ آنها بیرون بکشند و بیشتر باید بر پایه حدس و گمان پیش می‌رفتند و با خواننده هم‌خوانی می‌کردند. ضعف تنظیم صدا و شنیدن نشدن صدای دو خواننده تا پایان این کنسرت مخاطبان را آزار می‌داد و رفع نشد.

بعد از اولین اجرا امیر مقاره و رهام هادیان با مخاطبان خود خوش و بش کردند تا این کنسرت را به صورت رسمی آغاز کنند.

مخاطبان این کنسرت را بیشتر جوانان بین ۲۰ تا ۳۰ سال تشکیل می‌دادند که به همین دلیل خواننده‌ها از آنها خواستند به سوالاتی که در مورد آهنگ‌ها و میزان علاقه‌شان به یک ترانه می‌پرسند با بله و خیر جواب ندهند و تنها به کشیدن یک جیغ بلند بسنده کنند!

یکی از اتفاقات عجیب این کنسرت کلاه نقاب‌دار مقاره بود که باعث می‌شد هوادران این خواننده نتوانند چهره او را به خوبی مشاهده کنند. برخی از آنها بارها درخواست کردند او کلاه خود را از سر بردار که این خواننده در نهایت کمی کلاه خود را بالاتر بود تا به نوعی به خواسته آنها عمل کرده باشد.

در این شب، گروه ماکان‌بند از آهنگ جدید خود به نام «حس عجیب» که روز گذشته منتشر شده بود رونمایی کردند و آن را به عنوان یک غافلگیری جذاب به مخاطبین عرضه کردند.

در بخشی از این کنسرت هادیان حادثه تلخ شهادت تعدادی از هموطنانمان را در حادثه تروریستی زاهدان تسلیت گفت و از حاضران خواست لحظاتی به احترام این عزیزان سکوت کنند و برق‌های سالن برای مدت کوتاهی خاموش شد.

در ادامه بار دیگر اجراها از سر گرفته شد. نکته‌ای که در این کنسرت خیلی عجیب به نظر می‌رسید فعالیت بیش از اندازه ۲ خواننده گروه روی سن بود. آنها چند حرکت تکراری را در هنگام اجرای هر ترانه تکرار می‌کردند و فعالیتی بیش از حد معمول داشتند. به نظر می‌رسید این خواننده‌ها با بالا و پائین‌ پریدن‌، بیش از حد و حرکات بدن قصد دارند اجرای خود را پر شورتر و بهتر نشان دهند و کمی مشکل صدا را تحت تاثیر این رفتار خود قرار دهند اما به نظر می‌رسید این کار تاثیری معکوس دارد و گاهی باعث خنده برخی از مخاطبان می‌شود.

در این کنسرت مهران فرشباف، مهدی حسین‌زاده، انوشیروان تقوی، امیرمیلاد نیکزاد، مجید عطری، علی الماسی و سهیل اباذری گروه نوازندگان را تشکیل می‌دادند.

در نهایت این اجرا با تکرار ۲ ترانه‌ای که در طول کنسرت اجرا شده بود به پایان رسید. انتخاب این دو ترانه هم به عهده مخاطبان گذاشته شد. خواننده‌ها با نام بردن از ترانه‌های خود از حاضران خواستند تمایل خود را با کشیدن جیغ نشان دهند تا ترانه‌ای که بلندترین جیغ را به خود اختصاص دهد بار دیگر تکرار شود! البته تعجب را می‌شد در نگاه بسیاری از مخاطبینی که برای دیدن این کنسرت آمده بودند دید و احتمالا کمتر در چنین رویدادهایی حضور یافته بودند چراکه در اجراهای موسیقی پاپ با این حال و هوا معمولا با این شیوه و به اصطلاح «استایل» برنامه خود را پیش می‌برند که اصلا در کنسرت‌هایی در ژانرهای کلاسیک غربی یا موسیقی اصیل ایرانی اینچنین صحنه‌ها، واکنش‌ها و هیجانات احساسیِ آمپلی‌فاید شده دیده نمی‌شود و اجرا در فضایی آرام‌تر و سنگین‌تر برگزار می‌شود و آنچنان خبری از جیغ و هیاهو نیست و نسبت بهره احساسی مخاطب به اندازه بهره اندیشه‌ای‌اش یکسان است.

ماکان‌بند با دو خواننده‌اش همچون همیشه اجرایی هیجانی را به روی صحنه برد اجرایی که بواسطه خواسته مخاطبینش بیشتر به جنبه بزن بکوب ماجرا پرداخته شده و جنبه موزیکالیته معمولا کم‌رنگ‌تر بوده و یک سری آهنگ شنیده شده برای مخاطبینی که همه با همان آثار آشنا بوده و در اکثر قطعات با خوانندگان همراهی می‌کردند و در مجموع برای مخاطبینی که صرفا آمده بودند شبی فرح‌بخش برای خود رقم بزنند، به اجرا گذاشته می‌شد. مخاطبینی که کمترین دردسر را برای اینچنین گروه‌هایی دارند و خواسته زیادی بجز شاد کردن دلشان ندارند.

البته اینچنین گروه‌هایی باید همواره به فکر ارتقاء کاری و هنری خود باشند چراکه مخاطبین فهیم ایرانی حتی مخاطبین کم سن و سال نیز تکرار و چرخش‌ها و سری‌کاری را برنمی‌تابند و هر لحظه امکان فراموشی به یکباره گروهی که به فکر ارتقاء هنری خویش نباشد وجود خواهد داشت. چیزی که بارها و بارها دیده‌ایم چه گروه‌ها و خواننده‌هایی که یک شبه آمده‌اند و به شهرت و جایگاه آنچنانی رسیده‌اند لیکن کار خود را توسعه و پیشرفت نداده‌اند و به یکباره توسط همان مخاطبینی که یک شبه آنان را به اوج برده بودند، یک شبه به زیر کشیده شدند.