بدشانس‌های ۲۰۱۷؛ فیلم‌های خوبی که دیده نشدند

 - صوفیا نصرالهی: سایت های مختلف جمع بندی خودشان را از بهترین فیلم های سال 2017 ارائه داده اند. بارها تکرارشان کردیم و تقریبا همان فهرست همیشگی هم از کار در آمده اما سایت لوپر نگاهی انداخته به فیلم هایی با کیفیت که در هیاهوی جوایز به قدر کافی قدر ندیدند.

بیماری بزرگ (مایکل شووالتر)

امتیاز imdb: ا 7.6 از 10
امتیاز متاکریتیک: 86 از 100

همه عاشق دیدن یک قصه عاشقانه روی پرده سینما هستند به خصوص اگر اولش تاکید شود که این قصه «بر مبنای یک داستان واقعی» است. اما در مورد «بیماری بزرگ» تنها نقطه جذاب این نیست. آن صداقتی که پشت روایت فیلم است باعث می شود مقاومت در برابر آن غیرممکن شود. کمیل نانجیاتی واقعا یک مهاجر پاکستانی است که در ضمن استندآپ کمدین هم هست و طی اتفاقاتی عاشق زن آمریکایی اش می شود اما فرهنگ آنها زمین تا آسمان متفاوت است.

حس طنز گزنده و بانمکی دارد و دیالوگ هایش زنده هستند. بازیگران اصلی فوق العاده هستند (البته نانجیانی نقش خودش را در فیلم ایفا می کند). یک فیلم کوچک با قلبی بزرگ است. یک فیلم با هوش احساسی غیرقابل انکار که در ابتدای اکرانش تحویلش گرفتند اما کم کم محو شد.

داستان یک روح (دیوی لووری)

امتیاز imdb: ا 6.9 از 10
امتیاز متاکریتیک: 84 از 100

ممکن است دیدن این درام منحصر به فرد را تا امروز از دست داده باشید. اما قطعا گروه عوامل و ستاره های فوق العاده با استعداد آن را می شناسید. کیسی افلک، برنده جایزه اسکار در این فیلم به رونی مارا، نامزد جایزه اسکار پیوسته تا نقش زن و شوهری را بازی کنند که سخت ترین حادثه جهان باعث شده از ه8م دور بیفتند: مرگ.

افلک در دنیای زنده ها یک موزیسین پرتلاش بوده و حالا روحی است که زیر یک ملافه پنهان شده با آن دو سوراخ مشکی که به جای چشم هایش است، انگار مستقیم از دل داستان های ترسناک کودکان آمده. او در نقش یک روح به خانه اش برگشته تا با همسرش دوباره ارتباط برقرار کند. کارگردان فیلم رنگ بندی فوق العاده ای در تصاویر به کار گرفته، فیلم درباره عشق و امیدی است که پس اندوه پنهان شده.

زمان بندی خوب (جاش و بن سفدی)

امتیاز imdb: ا 7.2 از 10
امتیاز متاکریتیک: 80 از 100

رابرت پتینسون قهرمان فیلم «زمان بندی خوب» راه طولانی را از زمان بازی در فیلم های خون آشامی تا رسیدن به فیلمی مثل کار مستقل برادران سفدی طی کرده است. قبل از «زمان بندی خوب» هم چند تلاش داشت تا مسیر کارنامه اش را تا حدی تغییر دهد اما در هیچ فیلمی به این اندازه ندرخشیده است.

پتینسون در این درام سرقتی نقش جوانی را بازی می کند که رویای سرقت بزرگی از بانک را در سر دارد اما مشکل اینجاست که او یک برادر ناتوان هم دارد که حواسش به او هم باید باشد. نقشه دقیق آنها با شکست روبرو می شود. این فیلم از ابتدا تا پایان هم احساسات تان را درگیر می کند و هم خون لازم برای فیلم اکشن ماجراجویانه سرقتی دارد.

تلفیقاتی از فیلم ژانر و فیلم های مستقل هنری، آن رنگ نئون های درخشان در خیابان چه فضای درخشانی به فیلم می دهد. با این حال «زمان بندی خوب» فیلمی نبود که در فصل جوایز مورد توجه قرار بگیرد.

دیترویت (کاترین بیگلو)

امتیاز imdb: ا 7.4 از 10
امتیاز متاکریتیک: 77 از 100

عجیب ترین اتفاق فصل جوایز نادیده گرفتن فیلم خشونت آمیز و سبعانه «دیترویت» است. کاترین بیگلو که پیش از این نشان داده بود چه کارگردان توانایی در به تصویر کشیدن صحنه های جنگی است، این بار صحنه های خشونت بار علیه سیاهپوستان را در دهه 60 به تصویر کشیده است. بیگلو به همراه یار همیشگی اش در فیلمنامه نویسی، مارک بوال داستان شهرش 1967 را روایت کرده که پلیس وارد یک ماجرای مربوط به سیاهپوستان می شود . متاسفانه قضیه به بدترین شکل ممکن تمام می شود و یکی از نقاط سیاه تاریخ آمریکا در رابطه با سیاهپوستان است.

اماد نکته مهم فیلم، فیلمبرداری بیگلوست که اسمش را می توان شجاعانه و جسورانه گذاشت. دیدن فیلم «دیترویت» با آن خشونتپنهان کار آسانی نیست. فیلم بدون شک از نیمی از فیلم های تحویل گرفته شده در فصل جوایز از نظر سینمایی ویژگی های برجسته تری دارد. مشکل اینجاست که امسال تمرکز بیشتر از سیاهپوستان روی جنبش های زنان بوده است!

لوگان خوش شانس (ایتیون سودربرگ)

امتیاز imdb: ا 7.1 از 10
امتیاز متاکریتیک: 7.8 از 100

استیون سودربرگ مدت ها بود که از دوران اوجش و ساخته فیلم های سرقتی مفرح «یاران اوشن» فاصله گرفته بود. بعد از شکست فیلم «عوارض جانبی» سودربرگ حتی اعلام بازنشستگی کرد. با دیدن سریال «نیک» دوباره به او امیدوار شدیم. کارگردانی درجه یک سودربرگ در این سریال نشان داد که هنوز هم می شود انتظار دیدن یک فیلم خوب را از او داشت.

«لوگان خوش شانس» البته از آن فیلم هایی است که به اندازه باید تحویل شان گرفت. توقع غریبی از فیلم نداشته باشید. این یک فیلم سرقتی مفرح است با لحظه های واقعا بامزه. دنیل کریگ نشان می دهد که در بازی کمدی اتفاقا چه استعداد خوبی دارد. آدام درایور هم جزو نقاط مثبت فیلم است. فیلمی که روان و شیرین پیش می رود و برگ برنده اش را هم آخر رو می کند، به شیوه همان «یاران اوشن». در نتیجه احتمالش هست که سودربرگ بخواهد دوباره سراغ برادران لوگان و بدشانسی های شان برود.

شهر گمشده زد (جیمز گری)

امتیاز imdb: ا 6.6 از 10
امتیاز متاکریتیک: 78 از 100

از جیمز گری قبل تر فیلم «مهاجر» را با بازی ماریون کوتیار دیده بودیم که نکته جذابش به خصوص فیلمبرداری داریوش خنجی بود که تصاویر چشم نوازش در فیلم «شهر گمشده زد» هم تماشایی است. فیلمی مهیج که یک پیشرفت مشخص هنرمندانه برای گری محسوب می شود. کاملا می توانید رد پای دیوید لین و ورنر هرتسوک را در این فیلم حس کنید. هیچ کس بهتر از چارلی هاتام نمی توانست نقش اکتشافگر انگلیسی «پرسی فاست» را ایفا کند که در آرزوی تحقق بخشیدن به رویای کشف الدورادو راهی سفری ماجراجویانه می شود و لو دادن نیست اگر بگوییم این رویا هیچ وقت به حقیقت نمی پیوندد. فیلم در روایت کاملا کلاسیک عمل می کند و با این حال به غایت فیلم مدرنی است و نکته فیلم اصلا همین جاست.