نیاز به نهادینه شدن دوباور

در این مطلب آمده است : صبه دور از شور و هیجان رسانه‌ای پس از شعار سال که در این سال‌ها، به تناسب شرایط و نیاز، اقتصادی است، نهادینه شدن دو باور ارزشی مایه‌ی سعادت هر ملتی است: نخست تکیه بر تولید داخلی؛ یعنی آنچه خود می‌سازد، استفاده کند و آنچه می‌کارد بخورد و دوم، پرهیز از رویکرد به تجملات و زرق و برق زندگی و به تعبیری دیگر، «ساده‌زیستی» و در این زمینه، چند سابقه‌ی تاریخی از بزرگان، در خاطره‌هاست. نخست رفتار عبرت آموز زنده یاد دکتر محمد مصدق با «ارباب مهدی» در دعوت به خانه‌ی خود و دم کردن چای لاهیجان و نوشاندن به مهمان تا ارزش تولید داخلی را درک کند و از تقاضای وارد کردن چای خارجی، چشم بپوشد. این کردار یعنی، رفتار و اخلاق عملی، یعنی، باور این که مرغ همسایه، غاز نیست؛ باور این که تراز اقتصادی دوره ی مصدق، بعد از مشروطیت، هنوز که هنوز است به دور از هر تعصبی و هیجان زدگی ای، افتخارآمیز است و باور اینکه باید از خودمان شروع کنیم نه اینکه فقط ما داد سخن بدهیم تا دیگران شروع کنند. عیب کار همین جاست!
دوم، لباس کرباسی زنده یاد «حاج‌ملاعلی حکیم الهی» خودمان در سمنان، آخوند ملا و عالمی که بعد از 115 سال که از مرگش می‌‌گذرد، به سبب صفا و سادگی و بیان حکیمانه ساده پوشی و ساده‌زیستی و تاکید بر تولید داخلی، لحظه‌ای از ذهن و زبان مردم سمنان، مغفول نمانده است و هنوز از سلوکش یاد می‌شود و اخلاق عملی‌اش درس زندگی است.
و سوم، معمار تفکر اسلامی، «اقبال لاهوری» همفکر و همگام مبارزاتی «گاندی» است که بنا به تحقیقی از طریق مادر نسب به سمنان می‌برد. اندیشه‌وری که تاثیر فرهنگی‌اش در استقلال «هند» غیرقابل انکار است و بر اساس همین تفکر است که شبه قاره‌ی «هند» آموخته که آنچه خود تولید می‌کند، مصرف نماید.
با درس‌آموزی همین تفکر است که مردم هند، در داربست ساختمان‌های بلند از نی خیزرانی که خود کاشته‌اند، استفاده می‌کنند و هرگز لوله‌های فلزی دیگران را وارد نمی‌کنند و هنوز هم جهت حمل بار و بنه خویش، گاری را رها نکرده‌اند. برای آن که «ارز» کشورشان خارج نشود، برای اینکه سرمایه‌ی ملی آنها محفوظ بماند و حال قیاس کنید، با اقلام وارداتی ما، با کالاهای وارداتی میلیاردی که از ما بهتران در روز روشن و پیش چشم قانون، وارد می‌کنند و به ریش تولیدات داخلی هم می‌خندند و قیاس کنید. حال آن ملت یک میلیارد و چهارصد میلیون نفری را با ما که در پیش چشمانمان بیش از پنجاه میلیارد دلار، ارز از کشور، خارج کرده‌اند!
چرا؟ برای این که واردات شکر و پارچه‌ی چادری و چه و چه... برای ما سودآورتر است، تا آن که در داخل تولید کنیم! حال «تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل»
جالب توجه و اسف بار این است که بسیاری از اقلام وارداتی در داخل کشور قابل تولید است و نیازی هم به تکنولوژی پیشرفته و دور از دسترس ما ندارد و اضافه کنید به این واردات، لوازم آرایشی و تزیینی، آن هم برای مردمی که در زیر خط فقر زندگی می‌کنند، حیرت‌آور و تاثربرانگیز، است و تاسف‌بار اینکه رسانه‌های ما به‌ویژه رسانه‌ی ملی هم جز همان شعار احساسی، قدم مثبتی جهت ارائه و معرفی تولید داخلی که دارای کیفیت هم هست برنمی دارد و در اغلب سریال‌ها، نمایش خودروهای آن چنانی و تجملات دور از دسترس عموم و صد البته وسوسه‌انگیز است.
و نکته‌ی بسیار مهم این است که نمی‌شود، با شکم سیر از چند و چون گرسنگی سخن گفت. نمی‌شود برخودرو خارجی نشست و از خودرو ساخت داخل تعریف کرد. بنابراین، همه‌ی مسئولان باید نیازهای زندگی و محیط کاری خود را با تولیدات داخلی تامین کنند و این تامین باید برای عموم مردم عینیت داشته باشد وگرنه حکایت همان خرما خوردن و دیگران را از آن منع کردن است و ماحصل کلام این که باید فرهنگ حمایت از تولید داخلی و ارزش‌های قومی در وجود عارف و عامی و خاص، عمومیت یابد و نهادینه شود و همه بپذیرند که آینده و سعادت قوم ایرانی در پذیرش این شعار البته شعورمندی آن است وگرنه بر روی همان صفحه‌ی نمایش و گوشه‌ی کاغذ می‌ماند.
6026/7342
برای آگاهی از تازه‌ترین اخبار و رویدادها در استان سمنان به نشانی IRNASEMNAN@ کانال اخبار ایرنا سمنان مراجعه کنید.