به گزارش پارس به نقل از ایسنا، سینما « جمهوری» با نام سابق « نیاگارا» در سال ۱۳۳۷ با ۹۶۰ صندلی ساخته شد و در دهه ۴۰ اولین سینمای ایران بود که به سیستم صندلی های متحرک مجهز شد. در آن زمان علی حاتمی و محمد علی فردین مالکان این سینما بودند و در حال حاضر به جز خانواده حاتمی یک شریک غیرسینمایی هم برای این بنا وجود دارد.

 
سالن انتظار
 
این سینما چند سال قبل از آتش سوزی بازسازی شده بود و در طبقه دوم آن کافه « آنتراکت» با مدیریت لیلا حاتمی و علی مصفا فعالیت می کرد که فضای خاص آن مخاطبان زیادی را جذب کرده بود.
 
از سینما جمهوری که مردم و بخصوص سینماگران خاطرات زیادی دارند و به قول مسعود کیمیایی « هیچ وقت نمایش اسپارتاکوس را در سینما جمهوری از خاطر نمی برم» تنها یک سالن سوخته و تخریب شده باقی مانده است.
 

ورودی سالن اصلی

 
به سختی و با کمک چراغ قوه وارد سالن اصلی این سینما که محل اصلی آتش سوزی بوده می شویم. سالن کاملا سوخته و تنها اسکلت صندلی ها باقی مانده و کف سالن از چوب سوخته دیوارها و سقف پوشیده شده است.
 
به زحمت وارد اتاق آپارات که ورودی آن با کانال هواکش بسته شده است، می شویم. جعبه های فیلم « کنعان» مانی حقیقی آخرین فیلم اکران شده در این سینما به چشم می خورد که تاریخ ۶ مهر ۸۷ روی آن نقش بسته است و فیلم های ذوب شده ای که به حلقه آپارات چسبیده اند.
 
ورودی سینما و سالن انتظار سینما « جمهوری» هم که بعد از بازسازی نمای زیبایی به خود گرفته بود هم کاملا ویران شده است و در کف سالن بلیت های نیم بهای سینما که بخش زیادی از آنها سوخته است، دیده می شود. ورودی سینما از بطری های خالی نوشیدنی های مختلف پر شده، نوشیدنی هایی که ظاهرا از دکه مقابل سینما خریداری شده و مشتریان جایی بهتر از سینمایی مخروبه را برای دورانداختن آشغال هایشان پیدا نکردند.
 
اتاق آپارات
 
از بوفه سینما هم تنها سه یخچال سوخته باقی مانده است که در یکی از آنها همچنان با قفلی بسته مانده است.
 
دفتر مدیریت سینما در طبقه اول که روزگاری محل حضور چهره های مطرح سینما بوده و بسیاری تنها برای دیدن آنها به سینما « جمهوری» می آمدند هم علی رغم اینکه در آتش از بین نرفته اما کاملا ویران شده است. در کاغذ سوخته های باقی مانده جدول اکران سینما و حواله اکران فیلم « مادرزن سلام» به چشم می خورد.
 
با ورود به طبقه دوم سینما انگار به خانه ی « خانم هویشام» قصه « آرزوهای بزرگ» چارلز دیکنز پا می گذاریم. سالن شماره دو و کافه « آنتراکت» صدمه کمتری از آتش سوزی دیده است اما همه چیز خاک گرفته و تار عنکبوت بسته است.
 
صندلی های سالن و آپارات سالم مانده اند اما پرده نمایش که در مجاورت سالن یک قرار دارد کاملا در آتش سوخته و بخشی از دیوار نیز ریخته است.
 
کافه آنتراکت

 
بخش زیادی از وسایل کافه مانند میز و صندلی ها و تجهیزات آشپزخانه از حریق آتش در امان مانده است. در کتابخانه مجلات « گزارش فیلم» که آن هم به خاطره تبدیل شده است به همراه مجلات « فیلم» و « سروش» دیده می شوند و سی دی های موسیقی که همه ذوب شده اند. همچنین پازل ها، گرامافون و ضبط صوت های قدیمی که از بین رفته اند. تلفن و صندق حسابی که کاملا آب شده اند و تنها نشانی از گذشته خود دارند.
 
سینما « تراس» که در پشت بام سینما قرار دارد و در قدیم محل نمایش فیلم در فصل گرما بوده تنها جایی است که هیچ نشانی از آتش سوزی ندارد و از پشت در بسته پشت بام همچنان پرده بزرگ آن به چشم می خورد.
 
حضور ما در ویرانه های سینما جمهوری نزدیک به سه ساعت به طول می انجامد، جایی که امروز کمتر نشانی از زندگی پیدا می شود و تنها خاطرات هستند که در زیر خاکسترها مدفون شده اند.
 
بعد از حادثه آتش سوزی خانواده ی زنده یاد علی حاتمی که یکی از مالکان این سینما هستند، علیرغم پیگیری های زیاد نتوانسته اند برای بازسازی سینما کاری از پیش ببرند و علی مصفا داماد علی حاتمی اعلام کرده بود: « چند بار از شهرداری تقاضای کمک برای بازسازی و یا تعیین تکلیف کردیم که هنوز جوابی نگرفته ایم. »
 
سالن دو

 
اخیرا نیمی از این سینما با عنوان ساختمان فرهنگی مذهبی در مزایده ای که توسط ستاد اجرایی فرمان امام (ره) با قیمت پایه ۲ میلیارد و ۵۵۰ میلیون تومان برگزار شد توسط یک زن و شرکایش خریداری شده است که ممکن است همین موضوع تکلیف سینما « جمهوری» را مشخص کند.
 
زری خوشکام همسر زنده یاد علی حاتمی درباره آخرین وضعیت سینما « جمهوری» به ایسنا گفت: « با وجود این که سرمایه گذاری پیدا کرده بودیم که او هم مایل بود برای بازسازی و احیای سینما جمهوری با ما شراکت کند اما ستاد اجرایی فرمان امام به رغم گفته همیشگی خود که حق تقدم خرید با مالک سه دانگ دیگر است، ظاهرا سهم خود را به متقاضی دیگری فروخته است. »
 
باید منتظر ماند تا ببینیم آیا سرنوشت سینما « آزادی» که از یک سینمای مخروبه به سینمایی پرفروش تبدیل شد، برای سینما « جمهوری» نیز تکرار می شود یا اینکه این سینما نیز همچنان در کنار سینماهای بایگانی شده ی تهران باقی خواهد ماند.